De Arnhemse zangeres en pianiste LAVALU (Marielle Woltring) bracht in 2017 Solitary High uit, twee jaar later volgde Midair en met het nieuwe album Earthbound voltooit ze haar 'Rise'- trilogie. Op deze albums laat ze klassieke muziek samensmelten met pop. Een bewuste keuze, die ze maakte na het schrijven en uitvoeren van de muziek voor theaterspektakel Het Pauperparadijs. Na twee albums helemaal in haar eentje te hebben opgenomen, speelt de singer songwriter op Earthbound voor het eerste in trio-formatie. Samen met Roosmarijn Tuenter (altviool en zang) en Paul Rittel (cello en zang) heeft LAVALU een album gemaakt dat anders klinkt dan de twee eerdere albums, maar wel duidelijk onderdeel vormt van de trilogie. Thema’s van dit album zijn vrouwelijkheid, geestelijke gezondheid en de verschillende aspecten van een moeder zijn.
De redactie hanteert het zwaard van Vrouwe Justitia en spreekt recht over wat rond is: de oogst van het zwarte goud en de glimmende schijfjes. Deze keer het nieuwe album van LAVALU - Earthbound.
De artiest
De muziek
Dit afsluitende deel van het drieluik “Rise” begint met haar nieuwe single ‘Oozing’ waarin ze verhaalt over hoe je iemand die je waanzinnig liefhebt, het liefst wil verstoppen voor de buitenwereld. Niet alleen piano en haar stem, maar meteen meerdere stemmen en mooie donkere en dromerige klanken van cello en altviool. Het geeft haar muziek een nieuwe dimensie. Van de ene kant met meer diepgang en meer een pop-feel, terwijl aan de andere kant door het ontbreken van de breekbaarheid juist haar strijdbaarheid naar voren komt. Dat geldt ook voor het mooi uitgebouwde ‘Middle Ground’. Zo hoorden we LAVALU nog niet eerder. Haar (muzikale) vriendin Miriam Moczko is in drie nummers terug te horen, waarvan ‘Your Hand’ de eerste is en er is in dit nummer ook een speciale rol voor Marielles dochter weggelegd.
De klein gehouden nummers ‘Wide Open’ en ‘What It Takes’ sluiten meer aan bij de sound van Solitary High en Midair. Er worden een aantal effecten aan de muziek toegevoegd en de tweede stem is prachtig.
Het prachtige ‘Dragonfly’ heeft wel iets weg van Bonnie Raitt’s ‘I Can’t Make You Love Me’, in ieder geval het pianospel. Misschien heeft ze ‘Watching You Sleep’ speciaal geschreven voor haar dochter, het klinkt echt als een slaapliedje, maar gelukkig kunnen wij ook genieten van dit kleinood.
In het nummer ‘Mountains’ wordt de titel van het album Earthbound verklaard. Ze is aan de aarde gebonden, letterlijk, ze heeft vrede met het leven dat pijn en teleurstellingen met zich meebrengt. Soms zit je vast in de modder, maar dat omarmen brengt ook meteen een enorme rust met zich mee.
Het repetitieve pianospel, het continue vingerknippen en altviool maken van ‘Velvet’ een soort alternatieve pophit, eentje waarin nog gehint mag worden naar klassieke muziek. Hier mag de radio wel mee aan de haal gaan. Bijzonder geslaagd. Het album wordt afgesloten met ‘Truce’, wat zoiets als wapenstilstand betekend. Zo klinkt het nummer ook en het is daarmee ook goedgekozen als laatste nummer.
Het oordeel
Dat LAVALU een oorspronkelijk talent is, wisten we al lang. Dat bewees ze al sinds 2007 en helemaal sinds ze haar ultieme vorm heeft gevonden door haar klassieke roots te vermengen met de betere popmuziek op de albums Solitary High en Midair. Earthbound is het afsluitende deel van de 'Rise'-trilogie. Er is bewust gekozen voor een triobezetting en dat pakt mooi uit. De nummers krijgen door de warmte van altviool en de diepte van cello een nieuwe, diepere laag. Het geheel draagt nu veel verder.
Ook de thematiek over berusting in het feit dat je niet altijd maar kan vliegen, heeft ze mooi verwoord. Hiermee is het haar meest persoonlijke plaat geworden. Een album dat perfect past bij waar LAVALU als artiest én mens nu is aangekomen in haar leven. De komende tijd is ze live te bewonderen in het hele land.
Earthbound is verschenen op cd