Treffende vuurdoop van verbouwde kerk door Robin Kester Treffende vuurdoop van verbouwde kerk door Robin Kester

De dromerige indiepop van Robin Kester lijkt dan ook een prima keuze voor de vuurdoop van live-muziek in deze fraaie omgeving. Haar oorspronkelijk meer minimalistische aanpak van voornamelijk zang met gitaar heeft de afgelopen twee jaar plaatsgemaakt voor een rijkelijker gearrangeerd geluid en ze wordt deze avond in Wageningen vergezeld van een vierkoppige band. Vanaf opener 'Portals' is het even zicht- als hoorbaar hoe de muzikanten hun best doen niet uit te schieten met het volume. Het komt de muziek echter wel ten goede; in combinatie met de soms haast fluisterende zang zorgt de kerkelijke galm als bonus voor een extra triphop-vibe.

De visuele ambiance wordt vanavond grotendeels gedicteerd door de locatie. Het schaduwspel op de hoge, witte kerkmuren trekt daarbij minstens zoveel aandacht als de muzikanten daaronder. Een meer percussief gedreven nummer als 'Remove and Delete' vormt een extra akoestische uitdaging en ook 'Day Is Done' begint met een zware, resonerende bastoon waar de ruimte van de Grote Kerk wederom niet geheel raad mee weet. Onbedoeld zorgt dat ook wel weer voor een stuk extra spanning. Dat de band zich maar al te bewust is van de uitdagende geluidsomgeving kunnen we opmaken uit de anekdote die Kester ophaalt over de tijd dat ze toonladders oefende tussen de galmende muren bij haar grootmoeder.

Naast nummers van This Is not a Democracy horen we vanavond ook nieuw werk - volgend jaar staat er een volledig debuutalbum op de planning. Het fraaie, melancholische 'Empty Head' is een uitschieter op zowel de nieuwe ep als in de set vanavond en bij 'Sweat and Fright' en een geslaagde cover van Broadcast's  'Come On Let's Go' laat  Kester de gitaar even naast zich staan. Haar swingende presentatie zorgt meteen voor extra beweging op het podium en even is het jammer dat we moeten blijven zitten. De zaal hoort het allemaal gedisciplineerd aan. Maar goed ook, want de genadeloze kerk versterkt werkelijk álles. Zo ook het grote applaus na afsluiter 'The Dirt'.

De Grote Kerk is niet voor alles geschikt, maar is vanavond bij Robin Kester het toneel van een mooie wisselwerking van sfeer en muziek. Muziek die zelfs bij, of misschien wel juist dóór, deze omstandigheden goed to haar recht komt. Kester weet de weidse, open ruimte terug te brengen naar de intimiteit van een huiskamer. En zeker met haar recente, veelgelaagde nummers is dat toch best wel een prestatie.