Als levendige studentenstad ontbreekt het Wageningen helaas nog steeds aan een echt toegewijd poppodium. De organisatie Popupop heeft zich er op toegelegd dit vacuüm voorlopig op te vullen door centraal te programmeren op flexibele locaties. Men grijpt dan ook direct de gelegenheid aan om gebruik te maken van de Grote Kerk, die nu speciaal is verbouwd en geschikt gemaakt voor evenementen. Ook met de huidige coronarestricties biedt de uitverkochte locatie vanavond toch nog ruimte aan 130 zitplaatsen. Akoestisch blijft het natuurlijk een kerk. Harde muziekgenres zouden hier waarschijnlijk minder goed gedijen.
De Utrechtse zangeres Robin Kester bracht eerder deze maand haar ep This Is not a Democracy uit. De officiële presentatie volgt komende maand in Amsterdam, maar ze staat vrijdag 25 september als eerste artiest op het podium van de pas gerenoveerde Grote Kerk in Wageningen.
Popupop Wageningen
Het concert
Robin Kester
Vrijdag 25 september 2020
Grote kerk Wageningen
Triphop-vibe
De dromerige indiepop van Robin Kester lijkt dan ook een prima keuze voor de vuurdoop van live-muziek in deze fraaie omgeving. Haar oorspronkelijk meer minimalistische aanpak van voornamelijk zang met gitaar heeft de afgelopen twee jaar plaatsgemaakt voor een rijkelijker gearrangeerd geluid en ze wordt deze avond in Wageningen vergezeld van een vierkoppige band. Vanaf opener 'Portals' is het even zicht- als hoorbaar hoe de muzikanten hun best doen niet uit te schieten met het volume. Het komt de muziek echter wel ten goede; in combinatie met de soms haast fluisterende zang zorgt de kerkelijke galm als bonus voor een extra triphop-vibe.
De visuele ambiance wordt vanavond grotendeels gedicteerd door de locatie. Het schaduwspel op de hoge, witte kerkmuren trekt daarbij minstens zoveel aandacht als de muzikanten daaronder. Een meer percussief gedreven nummer als 'Remove and Delete' vormt een extra akoestische uitdaging en ook 'Day Is Done' begint met een zware, resonerende bastoon waar de ruimte van de Grote Kerk wederom niet geheel raad mee weet. Onbedoeld zorgt dat ook wel weer voor een stuk extra spanning. Dat de band zich maar al te bewust is van de uitdagende geluidsomgeving kunnen we opmaken uit de anekdote die Kester ophaalt over de tijd dat ze toonladders oefende tussen de galmende muren bij haar grootmoeder.
Wisselwerking
Naast nummers van This Is not a Democracy horen we vanavond ook nieuw werk - volgend jaar staat er een volledig debuutalbum op de planning. Het fraaie, melancholische 'Empty Head' is een uitschieter op zowel de nieuwe ep als in de set vanavond en bij 'Sweat and Fright' en een geslaagde cover van Broadcast's 'Come On Let's Go' laat Kester de gitaar even naast zich staan. Haar swingende presentatie zorgt meteen voor extra beweging op het podium en even is het jammer dat we moeten blijven zitten. De zaal hoort het allemaal gedisciplineerd aan. Maar goed ook, want de genadeloze kerk versterkt werkelijk álles. Zo ook het grote applaus na afsluiter 'The Dirt'.
De Grote Kerk is niet voor alles geschikt, maar is vanavond bij Robin Kester het toneel van een mooie wisselwerking van sfeer en muziek. Muziek die zelfs bij, of misschien wel juist dóór, deze omstandigheden goed to haar recht komt. Kester weet de weidse, open ruimte terug te brengen naar de intimiteit van een huiskamer. En zeker met haar recente, veelgelaagde nummers is dat toch best wel een prestatie.