De redactie hanteert het zwaard van Vrouwe Justitia en spreekt recht over wat rond is: de oogst van het zwarte goud en de glimmende schijfjes. Deze keer het album van De Niemanders.

De band

De Niemanders
© De Niemanders

De Niemanders

De Niemanders is een mooi én super origineel project van Wout Kemkens en Rocco Ostermann van Donnerwetter en Shaking Godspeed. Na een kortstondige samenwerking met een gelegenheidsband met vijf gedetineerden in de “Blueband-bajes” in Arnhem eind 2018 ter ere van tien jaar LuxorLive zijn Rocco en Wout zó geïnspireerd dat zij verder zijn gaan speuren naar bijzondere verhalen en muzikanten in Nederlandse gevangenissen. Dat heeft een bijzonder album opgeleverd, waarbij niet de inmates niet alleen voor inspiratie zorgden, maar zij ook zelf meeschreven. Juist door niet te focussen op de misdaden, maar op de levens en de gedachtegang van de bajeswoners zelf, krijg je als luisteraar een ander beeld van de vaak onzichtbare medelanders, deze Niemanders.

De muziek

Het instrumentale ‘Skycrasher’ trekt de luisteraar meteen het album in. Up tempo, a la Donnerwetter wordt de muzikale gekte over je heen gestort om vervolgens aan de andere kant (van de muren van de bajes) uit te komen en er in de vorm van single ‘Van Niets Naar Iets’ nog een schepje bovenop wordt gedaan. Als een wervelwind stoot Rocco Ostermann de tekst uit. Er is zoveel inspiratie opgedaan in de verschillende penitentiaire inrichtingen, dat elk woord raak is. Frustratie en woede worden mooi verwoordt en die gevoelens worden versterkt door snerpende gitaren en doordenderende drums.

‘Die Ogen’, het eerste nummer dat naar buiten werd gebracht, is een traag gezongen nummer over de kilheid van de eerste dagen in de bak, hoe een nieuwe inmate omgaat met zijn nieuwe werkelijkheid. Geen gemakkelijk nummer, maar past juist heel goed bij de boodschap. Sterk is het einde met een prachtige reeks opeenvolgende gesproken woorden: “Fout – Timeout – No walkabout – Kloterit – Gangstershit – Snakepit – Vastgeklit – Bruin en wit – Shit – Ik zit.” En dan een doffe dreun.

‘Foute Shit’ heeft een lekkere groove. Funky gitaren, kermisgeluiden, gescratch en als kers op de taart een verleidelijk vrouwelijk achtergrondkoortje. Hierop volgt ‘De Lijnen Staan Open’, dat perfect past in het muzikale Donnerwetter universum, iets wat ook geldt voor ‘Wakkermakker’. Verschillende tempo’s, koortjes en allerlei extra muzikale toefjes die de muziek zo rijk maakt.

Rocco, die voor dit album zich nooit echt had verdiept in een genre als hiphop, laat in het nummer ‘De Mier’ horen dat deze bij gevangenen zeer populaire muziekstroming ook geïntegreerd kan worden in zijn muziek.

In de muzikale rijkdom van De Niemanders wordt er net zo makkelijk overgeschakeld van het Nederlands naar Engelstalig, zonder dat dit vreemd overkomt. ‘I Won’t Break’ is hiervan een sterk voorbeeld, waarbij de staccato coupletten worden afgewisseld met een ‘golvend’ refrein.

Ook als het tempo omlaag wordt geschroefd weten Rocco en Wout indruk te maken. Denk maar de geniale ballad ‘Mother’ van Pavlov Beauty Saloon, zo is ‘De Ballade Van Het Zwarte Schaap’ ook wonderschoon. Het is het verhaal van een gevangene die in de spiegel durft te kijken.

Een ander pareltje is ‘Kopfkino’, dat gaat over een film in het hoofd van een gevangene die maar blijft doorgaan. Mooi hoe Rocco met niet meer dan een stemvervorming het nummer een geheel eigen draai weet te geven. Fijn ook dat er de tijd wordt genomen voor de nummers. Zo duren het melancholische ‘Joe’ en berustende ‘De Blauwe Zak’ ruim vijf minuten.

Het afsluitende ‘Soft Landing’ heeft iets melancholisch en brengt je weer met beide benen op de grond. Zowel voor de inmates als voor de luisteraar het moment om te beseffen dat de verstrooiing niet eeuwig kan duren.

Het oordeel

Waren de verschillende projecten van Wout en Rocco altijd al meer dan interessant en soms zelfs van ongekend hoog niveau (zoals bijvoorbeeld het titelloze debuut van Donnerwetter), met De Niemanders hebben ze zichzelf overtroffen. Dit bijzondere project heeft een allure die reikt tot in alle uithoeken in het Nederlandse rocklandschap. Met dit unieke album krijgen we een inkijkje in de gedachtewereld van de bajesklant en daarmee is een album dat ook gehoord moet worden door psychologen en sociologen, zeker als zij te maken hebben met gedetineerden.

Er was zoveel inspiratie dat de duur van het album boven een uur klokt, maar geen moment verveelt. Niet alleen tekstueel, maar ook muzikaal zit De Niemanders vol met prachtvondsten. Het album nodigt dan ook uit om vaak gedraaid te worden. Keer op keer ontdek je nieuwe geniale vondsten. De Niemanders behoort tot het allerbeste wat muziek uit Gelderland ooit heeft opgeleverd. Hulde!