De redactie hanteert het zwaard van Vrouwe Justitia en spreekt recht over wat rond is: de oogst van het zwarte goud. Deze keer het nieuwe album van MoonYard - Crescent.

De band

Moonyard - Crescent
© Moonyard

Moonyard - Crescent

MoonYard is een vijfkoppige band uit Zutphen, die bijna vijftien jaar geleden werd opgericht. MoonYard bestaat uit Henk Buiting (Hammond, piano en zang), Stef Woestenenk (zang en gitaar), Ronald Buiting (percussie, gitaar en zang), Gerton Eijkelkamp (drums en zang) en Hans Hoog Stoevenbelt (bas). De inspiratie wordt voornamelijk gehaald uit bands, die niet alleen rock en blues spelen, maar ook country en americana. Hét voorbeeld is natuurlijk The Band (met Levon Helm en Robbie Robertson in de gelederen), maar ook de invloed van Allman Brothers Band, Tom Petty en Eric Clapton is te horen. MoonYard bracht tot nu toe een album (Music From The Heart uit 2013) en twee ep’s uit. Ze stonden al op de Zwarte Cross, Mañana Mañana en in Countdown Café. De band heeft ruim de tijd genomen voor het nieuwe album Crescent, dat is geproduceerd door Antonie Broek van De Dijk. De plaat is in een gelimiteerde oplage op wit vinyl verschenen.

De muziek

Het album opent gelijk met misschien wel het beste nummer van het album; ‘Beautiful Morning’. Catchy gitaarloopje, heldere zang en in het refrein een hoofdrol voor het Hammond-orgel. Dan volgt het meerstemmige en aan The Byrds refererende ‘Holy Ground’, dat vorig jaar al op de ep Peal A Keyday verscheen, die MoonYard toen op Record Store Day uitbracht. Ook de drie andere nummers van die ep staan op Crescent, maar wel in een nieuwe mix van Roy Klein Entink om het album als één geheel te laten klinken.

‘Let It Out’ klinkt echt als een De Dijk-liedje, met dat specifieke heldere Hammondgeluid en het zijn de blazers van De Dijk zelf die we hier horen. Iets wat zij nog eens dunnetjes overdoen in ‘Don’t Be Hard On Me’, waarbij ook de gitaren flink los mogen. Veel kleiner is ‘Little Girl’, dat bijna als een slaapliedje is ingespeeld.

‘One More For The Road’ mag ook worden opgetekend als één van de hoogtepunten van het album. In eerste instantie ligt het tempo lekker laag en sluit de zanglijn naadloos aan op de instrumenten. Als na een lange gitaarsolo het tempo omhoog gaat, bereikt het nummer z’n piek.

Na het doordeweekse ‘Lover And Friend’ gaan de remmen los in ‘Rhythm and Blues’, dat klinkt als lekker stevig potje Tex Mex en live ongetwijfeld goed gaat werken om het publiek flink los te krijgen. Toepasselijke afsluiter is ‘Time Will Tell’, beschouwend en ingetogen, eigenlijk zoals je verwacht dat een rootsplaat zal eindigen.

Het oordeel

MoonYard heeft ruim de tijd genomen voor dit album en dat heeft samen met de heldere en open productie van toch niet de minste, De Dijk drummer Antonie Broek, een prima rootsplaat opgeleverd. Er wordt goed gemusiceerd, Woestenenk heeft een prettig stemgeluid en Crescent als geheel heeft duidelijk meer porum dan het oude werk van de band. Net zoals veel bands heeft MoonYard gestreefd de energie van optredens te vangen in de studio, en dat is in de bekende Gelderse studio Roy’s Kitchen en later in de studio van Antonie Broek goed gelukt. Nu maar hopen dat MoonYard weer snel live mag spelen. Ze zijn in ieder geval geboekt voor Gelders Goed III op 9 oktober.

MoonYard

Facebook

Dag Des Oordeels

Dossier