Albumrelease La Très Illustre Compagnie du Chat Noir
Zondag 2 februari 2020, De Vereeniging, Nijmegen
'Met de Franse slag' betekent dat je half werk levert zonder er volledig aandacht aan te besteden. Dat is zeker niet van toepassing op dit illustere Nijmeegse gezelschap: La très illustre compagnie du Chat Noir raffelt de zaken absoluut niet af. Zes jaar hebben ze erover gedaan om na hun debuut La Vendange weer een album uit te brengen. Maar dat is dan ook niet zomaar een album. ‘Extraordinaire’ is een buitengewoon stuk muziek met ongebruikelijke instrumenten en een uitzonderlijk gebruik van het podium.
Het concert
Zes jaar geleden werd de presentatie van hun eerste cd gevierd in een anti-kraakpand op een kaalgeslagen bedrijventerrein met een handjevol bezoekers, vrienden en bekenden. Een stuk of veertig in totaal. Vanavond staan ze in een uitverkochte zaal in De Vereeniging. Weliswaar de kleine zaal met 220 zitplaatsen, maar toch: wat betreft ambiance zegt het genoeg.
Bij aanvang hebben alle muzikanten een masker op, maar al snel gaan deze af en tonen zij zich in alle glorie en met hun ware gezicht. Maar liefst dertien man/vrouw sterk staan er op het podium. Staan er niet alleen, maar wisselen ook voortdurend van plaats en instrument in een wervelende vaudeville van Franse chansons. Waarom Frans?
©
Willem Melssen
La très illustre compagnie du Chat Noir
Al eerder hebben de oprichters van Le Chat Noir, zoals ze in de wandelgangen genoemd willen worden, hierover een tipje van de sluier opgelicht. Na jaren van rockmuziek wilden Marijn de Valk, Daan van Haaren en Rick Bosch iets nieuws maken, en dan niet in het Engels of het Nederlands. Het Frans bleek de taal bij uitstek die geen van de bandleden beheersten maar die wel lekker muzikaal in het gehoor lag.
De nummers ontstaan met een paar akkoorden en het mompelzingen van een melodie met Fransklinkende woorden als ‘Louise’ waarop al snel volgt ‘quelle surprise’. Vervolgens schrijft Marijn de teksten en worden die geoefend onder leiding van een Franse coach. Het met veel keelklanken brauwen van een woord als eggstra-orrgdinère is daar een klinkend gevolg van.
Dertien mensen op het podium en nog eens een veelvoud aan instrumenten. Overvol is een understatement. En toch weten de muzikanten zonder noemenswaardige problemen hun weg te vinden van de ene microfoon naar de andere. Instrumenten worden doorgegeven of van de grond geraapt. En het zijn niet de minste instrumenten: wat te denken van vleugel, sousafoon, euphonium, accordeon, klarinet, cello, schud-ei of de zingende zaag.
©
Willem Melssen
La très illustre compagnie du Chat Noir
Met deze instrumenten, en nog veel meer, brengen zij een frisse mix van chansons, klezmer en balkan ten gehore in wisselende samenstellingen. Mooi is dat de muzikanten die op een bepaald moment geen rol hebben, het podium ook verlaten. Soms gaat dat mis ….
Als Marijn is uitgezongen na een nummer, springt hij van het podium af en sprint door de zijdeur naast het toneel de zaal uit. Daarbij glijdt hij lelijk uit. Terug op het toneel verzucht hij dat hij blij is met zijn stand-in, omdat het anders lelijk had kunnen aflopen. De rest van de band snapt er helemaal niets van, want zij hebben de spectaculaire val niet kunnen zien.
Veel te snel is de set voorbij en natuurlijk vraagt het publiek om meer. Ook dat wordt weer op extraordinaire wijze geserveerd. Niet via het toneel, maar achter uit de zaal komen de muzikanten al spelend weer tevoorschijn voor een toegift van drie nummers.
Na afloop blijft het nog lang gezellig in de foyer van De Vereeniging. Gelukkig wordt daar ook de cd verkocht en niet zoals Daan zes jaar geleden abusievelijk aankondigde 'de wc'. De sfeer is, ondanks de verandering van decor, ongewijzigd: ontspannen, laissez faire, kortom, extraordinaire.
Setlist
Mes camerades
Extraordinaire
Le Printemps
Je proteste
L’imitation
Peine perdu
La chanson
Cherie
Elle se rapproche
L’inevitable
Au revoir
L’Orientalist
Devant la frontier
Le sort
Le pays de tolerance
Alain Delon/Le bal masqué
Toegift
Le temps se répète
Le peril etrange
Tout le monde veut devenir un cat
©
Willem Melssen
La très illustre compagnie du Chat Noir