Liefde voor de basgitaar brengt Apeldoornse Ivo Schot internationaal succes Liefde voor de basgitaar brengt Apeldoornse Ivo Schot internationaal succes

"Ik wilde ook gitaar spelen dus dat deden we samen. We vonden nog een drummer, maar hadden nog een bassist nodig en ja, dat is dan vaak degene die minder goed gitaar kan spelen… Dus dat werd ik." Een basgitaar had hij niet voorhanden, maar ‘De Heemgaard’ gelukkig wel. Elke pauze en elk tussenuur werden doorgebracht in het ‘muziekhok’ om te repeteren. “Er zaten heel veel jongens en meiden op die écht goed konden spelen. Ik kwam daar ineens mee in aanraking dus ik werd heel snel uitgedaagd om beter te gaan spelen” aldus Ivo.

Daarnaast waren er allerlei initiatieven in Apeldoorn waar Ivo vaak te vinden was, zoals skatepark Real-X en De Gigant. “Bij Real-X heb ik gespeeld en geskatet in die tijd. Je had veel van dat soort dingen in Apeldoorn. De Gigant had altijd GIGANT! Dans. Die trokken een bepaald type jongeren aan, de alternatieve scene in Apeldoorn. Die jongeren wilden ook in bandjes spelen en De Gigant faciliteerde dat. Daar leerde je weer mensen van andere scholen kennen."

Na een tussenjaar in Italië deed Ivo auditie op de Rockacademie en werd hij toegelaten. “Ik studeerde bas dus daar wil je dan gewoon heel goed in worden. Maar ik merkte dat als ik voor mijn plezier muziek opzette, ik voornamelijk naar singer-songwriters luisterde. Ik denk in principe dat in een archetypische zin elk instrument een gangbare plaats in een nummer heeft. Een band in klassieke zin is een zanger/zangeres, een slaggitarist, een sologitarist, iemand op de bas, iemand op de drums, etc. Als je kijkt naar bands uit de jaren ‘60 en ‘70 was dat heel traditioneel verdeeld. En dat heeft ook een functie natuurlijk, want die bas zit in bepaalde frequenties; dat werkt veel beter als je trager speelt, minder noten tegelijk." Toen kwam het vraagstuk bij hem op of je met alléén een bas een volwaardig begeleidingsinstrument in handen kunt hebben. Het bleef niet bij hypothetisch denken, maar bleek de eerste stap naar het project Fortheloveofbass, een zoektocht naar andere mogelijkheden. “Ik wou dat begeleiden centraal stond."

Via dit project kwam de Deense singer-songwriter Louis Puggaard-Müller Ivo op het spoor. Louis had onder zijn artiestennaam ‘Subterranean Street Society’ in 2016 al een album uitgebracht. Nu lag er een nieuw conceptalbum op de planken, Twelve Steps. “Hij heeft mij benaderd en destijds zat ik in een Duitse band ‘SUiT’ dus ik kon in eerste instantie niet. Op den duur is dat wel gelukt en toen zijn we gaan samenwerken." Dat samenwerken escaleerde uiteindelijk tot samenwonen in Amsterdam met nog een stel anderen.

Twelve Steps is het creatieve proces dat voortkwam uit het verwerken van pijnlijke omstandigheden. Met een alcoholist als vader die uiteindelijk ook de diagnose Korsakov kreeg en werd opgenomen, was de inspiratie dichterbij dan wenselijk. “Hij is op het idee gekomen om een artistieke vertaling van ‘The Twelve Steps of AA’ te maken. Voor elke stap een nummer waarin hij zijn eigen gevoelens ook kon uiten."

Louis schrijft als singer-songwriter dus voornamelijk met gitaar en zijn stem. Samen met een aantal andere mensen, waaronder drummer Ryan Wilson, was Ivo heel betrokken bij het proces om van het concept een album te maken en de arrangementen uit te werken. “Ik houd van bands met een onconventionele aanpak. Vooral mensen als Jack White vind ik heel tof. En Queens of the Stone Age. Ik denk dat bij Subterranean die liefde en een soort brede visie over sound samen is gekomen."

"We waren met z’n drieën. Louis speelt een resonator gitaar, die is helemaal van metaal. Die zijn gemaakt in de jaren ’20. Ze hebben een heel hard geluid omdat ze gemaakt zijn om een harde sound te laten horen voordat de versterkers bestonden. Louis is natuurlijk ook straatmuzikant. Hij heeft al de liedjes daarop geschreven, want dat was zijn enige gitaar. Die resonator zit heel hoog in het frequentie spectrum, waar een elektrische gitaar meer lagere frequenties pakt. En ergens onderaan bungelen de drums.” Dus alles wat daartussen hoorde was een grote speeltuin voor Ivo. Dat gaf heel veel creatieve vrijheid.

“Ik denk dat daar heel erg de sound van de band is ontstaan. We wilden het als een eenheid laten klinken. De bas vervult dus de rol van de basgitaar en elektrische gitaar tegelijkertijd. En dat gebeurt door middel van meerdere versterkers tegelijkertijd gebruiken en heel veel effectpedalen en loops." Dat legt Ivo maar al te graag uit, zoals je hier kunt zien. 

Sinds september 2019 is de band al bezig met promotie van het album. De eerste single ‘Only Your Sins Know’ zorgde voor een doorbraak bij het grote publiek toen dat nummer gebruikt werd in Ragnarok. “Right place, right time” zegt Ivo. Tijdens een optreden in Denemarken werden ze gespot en zo belandde hun nummer in de derde aflevering van de Noorse dramaserie.

De release van het album en het begin van de clubtour stonden gepland voor mei. Na uitstel (vanwege het-virus-dat-niet-genoemd-mag-worden) kwam het album zes november dan eindelijk uit, vergezeld door een online releaseparty in de Melkweg omdat de omstandigheden wederom geen publiek toelieten.

“Het was sowieso tof. Ik ben heel trots op het resultaat. Het is veel meer werk, maar levert financieel gezien natuurlijk veel minder op omdat de kaartverkoop ineens wegvalt. De Melkweg steunde ons en je werkt met een groot team die dat allemaal gratis doen. Het is heel hard werken. Als het op beeld is moet het veel meer kloppen. Het resultaat is permanent, iedereen kan het terugkijken. Je hebt die release en datgeen waar je al zo lang naartoe werkt gewicht gegeven. Je geeft er betekenis aan." Later volgden gelukkig nog wel een aantal liveshows in onder andere Almere, Utrecht en Den Bosch.

Een liveshow voor dertig man, hoe is dat dan? “Subterranean Street Society is live écht een rockband. We hebben veel getourd in bijvoorbeeld Engeland, Italië en Denemarken." Ivo omschrijft de bruine-kroegen-sfeer van uit je dak gaan, crowdsurfen, extraverte muzikanten en tot in de late uurtjes doorgaan. Dat is met de huidige omstandigheden wel anders. “Nu werd het wel een soort theatervoorstelling. En daarin was het heel mooi dat er zoveel aandacht was. De consequentie was dat wij zelf ook meer introvert werden. Het voelt heel raar om het dan eruit te gooien. Je merkt wel dat je erin groeit en dat je achteraf terugkrijgt van het publiek hoe dankbaar ze zijn dat ze bij live muziek mochten zijn. En hoeveel het voor ze betekent."

Er komt nog content van Twelve Steps naar buiten, maar ondertussen is de band ook weer vooruit aan het kijken. Er komt een nieuwe plaat aan. “Het ligt eraan hoe het loopt, maar we willen er wel vrij vlot mee komen."

Voor zes februari 2021 staat een livestream in de Muziekgieterij op de planning en Ivo houdt zijn fingers crossed voor komend festivalseizoen. “We focussen ons vooral op content, ontwikkelen van een nieuwe plaat, en zichtbaar blijven, We willen pas weer naar buiten treden met volle energie als de wereld daar weer ready voor is. We staan in de startblokken, je kunt ons gisteren bellen!”

Het album Twelve Steps kun je hier bestellen.