Veel variatie tijdens Popronde Zutphen Veel variatie tijdens Popronde Zutphen

Het Koelhuis is een industrieel gebouw van bijna een eeuw oud. Waar vroeger groente, fruit en zuivel werd opgeslagen, is nu een bruisende hotspot ontstaan. Hier heeft VPRO 3voor12 haar Talent Stage opgebouwd. TESSEL mag laten horen waarom we vooral naar hen moeten komen luisteren. Dromerige indiepop met veel echoënde gitaren galmen door het hoge gebouw. De lichtvoetige zang van Levi Oostermeijer klinkt ijl en laat het publiek wegzweven. Niet vreemd, want Oostermeijer is/was een singer-songwriter. Dat zorgt voor een stevig fundament voor deze band, waarin verder gitarist Aernout Pagano Mirani meegalmt en Thijs van Zutphen (bas) en Jens Wierckx (drums) ervoor zorgen dat iedereen met beide beentjes op de grond blijft. Een solide optreden dus, waarbij aan het eind de volgende muzikant met zijn spullen hinderlijk achter Wierckx heen en weer loopt.

In het hart van Zutphen ligt het filmtheater Luxor, dat net als Het Koelhuis een eeuw oud is. Achter de prachtige voorgevel in art-decostijl gaat naast de filmzaal en de zaal voor podiumkunst het theatercafé in de middeleeuwse gewelvenkelder schuil. Achterin staat Suzy V met haar band te spelen. Haar folkmuziek doet vermoeden dat ze beïnvloed is door zuideuropese stromingen. Dat klopt, want niet alleen is ze een dochter van tv-coryfee Robert ten Brink, haar moeder is half-Italiaans. En dat is te merken. Warmbloedige klanken begeleiden de licht-melancholische teksten van de zangeres, die ruim een jaar geleden haar debuutalbum ‘Sound of the Sea’ uitbracht. V heeft haar muziekstijl een eigentijdse twist gegeven door er een trompet aan toe te voegen, bespeeld door Wouter Bossen. Dat geeft dit traditionele genre een modern tintje. 

Het heilige middelpunt van een stad is vaak een kerk. Voor Zutphen is dit de Walburgiskerk. Niet direct een geschikte plek voor een optreden, hoewel bijvoorbeeld de Nijmeegse Stevenskerk een traditie heeft van (intieme) concerten. Het grootste obstakel is de onvermijdelijke nagalm. Daar weet De Staat inmiddels alles van. Ook voor het trio Scott & Young is dit een uitdaging. Maar met een minimale soundcheck zijn ze gewoon op de aangewezen plek gaan staan. Het resultaat is verbluffend. De samenzang van Lisanne de Jong en Michael Schotanus klinkt hemels! Zo zuiver, zo helder, alsof er engelen staan te zingen. Menige traan van ontroering wordt weggepinkt. Hun verhalende liederen gaan onder andere over de schoonheid van het Scandinavische landschap, waar ze het muisstille publiek in hun nog aan te schaffen busje mee naar toe nemen. Verontschuldigend vertelt Scott dat dat eigenlijk niet goed is voor het milieu. Het zij ze vergeven.

Artiesten die meedoen aan de Popronde weten dat ze op bijna iedere denkbare locatie moeten (kunnen) optreden. Voor Destructive Penguins is dit een sportsbar. Bij binnenkomst van De Spaan staat de tv dan ook aan en afgestemd op het Eredivisie-voetbal. Maar voorbij de erehaag van wit-gele ballonnen staan ze in een donkere hoek te spelen. Hun mix van hip hop en reggae trekt zelfs de meest verstokte voetbalfan weg van de tv. De stamgasten houden blijkbaar wel van een feestje. En gezellig is het! De Destructive Penguins huppelen als hun dierlijke soortgenoten staccato van hun linker- naar hun rechtervoet en andersom. Meer ruimte hebben ze ook niet. Naast hun dynamische presentatie zit er veel variatie in hun repertoire. Moeiteloos schakelen de Penguins van hip hop naar reggae en zelfs de old skool dub uit de jaren 80. Die mengeling van ska en reggae is nog maar zelden te horen. De Destructive Penguins spelen het. 

Café De Deur is min of meer een vaste klant van de Popronde. ‘Het waarschijnlijk gezelligste café van Zutphen!’ ontvangt de rondreizende artiesten en hun volgelingen ook dit jaar weer met open armen. Deze keer pakt de uitbater flink uit met een buitenterras, compleet met bbq. Dat kan ook niet anders, want aan alle kanten puilt het publiek uit het etablissement. Binnen is het snikheet en Tricklebolt doet daar een flinke schep bovenop. Haar recht toe, recht aan-rock is zo oud als de weg naar Rome, maar als je de ballen uit je broek speelt en het publiek laat bangen doe je het ook anno 2019 goed. Zo ook Tricklebolt. 

Ook Café Camelot is weer een venue tijdens deze editie van Popronde Zutphen. ‘De leukste kroeg van Zutphen!’ ontvangt onder andere Bony Macaroni. Deze vier rebellen doen de tijden van bijvoorbeeld Green Day uit de jaren 90 weer herleven. Geen doom-rock, maar vrolijke rock uit de categorie ‘schoppen tegen de gevestigde orde.’ Het mengsel van garage, punk en rock is hoogst explosief. De tent is helaas te klein om helemaal uit je dak te gaan, maar zanger-gitarist Stefan Bonestroo doet het. Met een niet aflatende inzet en energie beuken hij en zijn maatjes erop los. Het boeit niet dat de toeschouwers in en uit lopen, het boeit niet dat zijn microfoon het niet (goed) doet, hij zingt gewoon harder!

Een hip hop-duo met dj in een soort havencafé, je moet het maar kunnen (en durven). Café Lubo is een café zoals Acda & De Munnik het bezongen in ‘De Stad Amsterdam.’ Het zullen niet de spreekwoordelijke zeelieden zijn die lallen, maar de sfeer is vergelijkbaar. Voor Watwatis is het ‘a tough job.’ De dj draait eerst achtergrondmuziek, maar als deze uit gaat en de hip hoppers Yellow en Ruwhel hun optreden inluiden blijkt dat het een lastige avond voor ze gaat worden. In het begin zorgt een toeschouwer met zijn verrassende rap-talent nog voor enthousiasme, daarna slaan verbijstering en apathie toe bij het schaarse, overgebleven publiek. Wat de twee Rotterdammers ook proberen, er gebeurt niets. Het valt te prijzen dat ze de moed niet opgeven en er met hun aanstekelijke enthousiasme en positivisme wat van proberen te maken. Jammer, want de boodschap die ze willen overbrengen gaat verder dan de bombast en opgeblazen ego’s van hun genre-genoten. Blijkbaar is het publiek in Lubo daar (nog) niet aan toe.

Het vijfjarig jubileum van Popronde Zutphen mag als geslaagd worden beschouwd. Het zaadje dat de drijvende krachten achter de Zutphense muziekscene jaren geleden hebben uitgestrooid, is uitgegroeid tot een levendige bloem in een stevige ondergrond. De organisatie staat als een huis en de publieke belangstelling groeit. Zonder een poppodium blijft het echter ieder jaar keihard werken om de betere popmuziek naar Zutphen te halen.