Nog een paar dagen en dan stroomt het Goffertpark weer vol met liefhebbers van de zwaarste stijlen. De afgelopen maanden hebben we, met onder andere de playlist van de organisatie zelf, ons uitgebreid in kunnen luisteren. Heb je echter nog geen idee welke band je wilt gaan zien of wanneer je een welverdiende eetpauze kan inlassen? Ugenda en 3voor12 Gelderland steken de koppen bij elkaar voor een lijstje van tien bands die je absoluut niet mag missen. Daarnaast kijken we wat we kunnen verwachten van de headliners van deze editie, Behemoth en Amon Amarth.

Zaterdag 1 juni, 12:30 – 13:00, Tent Stage

Wie: deze Zweedse metalformatie is een van de nieuwere bands op het programma. De heren maken een overtuigende blend van hardcore, black metal, math rock… eigenlijk van bijna ieder denkbaar stevig gitaargenre. Het resultaat is een ratatouille van metalstijlen dat toch klinkt als een zorgvuldige, explosieve cocktail. Of zoals ze het zelf op Twitter beschrijven: “we breken ieder podium af ten koste van onze eigen gezondheid en veiligheid”. Klinkt goed toch?

Waarom: als eerste band op een festivaldag moet je van goeden huize komen om een groot publiek te trekken, maar dat lijkt bij God Mother wel goed te zitten. Hun debuutalbum Maktbehov (2015) wist al veel recensenten te overtuigen en haalde onder meer de eindejaarslijstjes van Pitchfork en Metal Injection. Met hun tweede album Vilseledd (2017) op zak is het tijd dat ze FortaRock gaan veroveren. Wat betreft hun liveshows kan vooral zanger Sebastian Campbell rekenen op lovende kritieken: met zijn eindeloze energie lijkt er continu iets te gebeuren of dat nou op, onder of naast het podium is. De ideale show om de nekspieren mee op te warmen en de eerste pits in te gaan zetten dus.

Voor de liefhebbers van: The Dillinger Escape Plan, Converge, Dead Cross, John Coffey, Hatebreed.

Begin bij: het tweede album Vilseledd en ga daarna door met Maktbehov. Wie er dan nog geen genoeg van heeft: er zijn ook nog twee ep’s.

© God Mother

God Mother

Zaterdag 1 juni, 13:00 – 13:45, Main Stage

Wie: net als bij God Mother kunnen we over Ne Obliviscaris kort zijn. De Australiërs zijn, in wisselende samenstelling, actief sinds 2003, maar hebben in die tijd pas 3 albums afgeleverd. De muziek wordt gekenmerkt door stevige drums, violen en een combinatie van cleane zang en grunts. Anders gezegd: het is een progressieve mix van symfonische metal en black metal.

Waarom: misschien is het een combinatie waar je van zult moeten houden, maar de band heeft een unieke sound weten te ontwikkelen. De symfonische vioolpartijen worden op een geweldige manier afgewisseld met old school black metal stukken, waardoor hele epische tracks ontstaan. Niet gek dus dat de groep zich tot een van de spannendste bands van het prog metal genre mag rekenen. Maar Ne Obliviscaris geeft ons niet alleen een kijkje in de nabije toekomst: met tracks als ‘And Plague Flowers the Kaleidoscope’ en ‘Devour Me, Colossus (Part I): Blackholes’ hebben ze ook al een aantal klassiekers op zak.

Voor de liefhebbers van: old school Opeth gemixt met een band als Kamelot.

Begin bij: het debuut, Portal of I (2012), simpelweg omdat die plaat van het hoogste niveau is. Maar leg ook Urn (2017) eens op de draaitafel, want de kans is groot dat ze van dat album de meeste nummers zullen spelen.

© Femme von Steel

Zaterdag 1 juni, 16:10 – 17:00 uur, Main Stage

Wie: Myrkur is een project van de Deense Amalie Bruun. Ze is echt een multi-talent: niet alleen zingt en grunt ze – voornamelijk in het Deens – maar ze speelt ook nog eens gitaar, bas, keyboards en wat al dan niet. Dat alles voegt ze samen tot een fascinerende combinatie van black metal en folk, over duisternis, dood en allerlei andere vrolijke black metal onderwerpen.

Waarom: zogenaamde ‘female fronted black metal’ moet je min of meer met een lampje zoeken, en nu wordt het je aangereikt. Op het hoofdpodium! Bovendien is Bruun zo’n lieflijke verschijning, dat je geen idee hebt dat je indirect Beëlzebub staat te aanbidden. Daarnaast is ze één van de slechts twee vrouwen die dit weekend het podium betreden, tegenover meer dan 120 mannen! Oh ja, ze maakt ook wel geinige muziek!

Voor liefhebbers van: Ulver, Alcest, Wolves in the Throne Room.

Begin bij: die spoeling is nog enigzins dun: Myrkur heeft tot nu toe slechts twee full-length albums gemaakt, namelijk M (2015) en Mareridt (2017). Als je die twee luistert, krijg je een goed idee hoe het zit. Misschien associeer je haar af en toe ook wel met Kate Bush.

© Oscar Anjewierden / 3VOOR12FRL

Zaterdag 1 juni, 19:45 – 20:45 uur, Main Stage

Wie: vijf Finnen die de afgelopen twintig jaar hun strepen hebben verdiend in de (melodieuze) death metal, al heeft de muziek ook wel raakvlakken met power metal of symfonische metal. En omdat de teksten hun inspiratie kennen in kwaadheid, haat en de dood heeft het ook wel iets black metal-achtigs. Maar wat het ook is, het is muziek die wordt gebracht met de kracht van een bulldozer. De band rond zanger/gitarist Alexi Laiho en drummer Jaska Raatikainen gooide met debuutalbum Something Wild uit 1997 al hoge ogen, maar met het vierde album Hate Crew Deathroll (2003) wist de band echt voet aan de grond te krijgen in zowel Europa als de VS.

Waarom: omdat ze live geweldig zijn. Verwacht geen bont aangekleed podium, maar wel een intense show en een pit die de volle 60 minuten zal duren. De manier waarop de klassiekers van onder meer Are You Dead Yet? (2005) verweven zijn tussen de nummers van de nieuwere albums resulteert in een zorgvuldig uitgekiende set. Het wordt hard, het wordt overweldigend en je zult, zeker vooraan bij de barrière, regelmatig naar adem moeten snakken.

Voor de liefhebbers van: Korn, Slipknot, Slayer, Arch Enemy.

Begin bij: Something Wild, het debuut uit 1997, zodat je meteen weet wat je voor je kiezen krijgt. Ga dan ook nog even luisteren naar Hate Crew Deathroll (2003), Are You Dead Yet? en het meest recente album Hexed dat dit jaar uitkwam.

© Childeren of Bodom

Childeren of Bodom

Zaterdag 1 juni, 20:45 – 21:45, Tent Stage

Wie: een heuse death metal supergroup, bestaande uit zanger Nick Holmes van de band Paradise Lost, gitarist Anders Nyström en bassist Jonas Renkse uit Katatonia, gitarist Joakim Karlsson van Craft en drummer Martin Axenrot van Opeth. De band werd opgericht als eerbetoon aan old school death metal, en dat bleek een groot succes. Juist door de goede balans tussen de humoristische teksten en het respect voor het genre heeft deze band zo ver kunnen komen. Een ideale afsluiter voor de Tent Stage!

Waarom: we kunnen niet vaak zeggen dat het wetenschappelijk bewezen is dat je gelukkig gaat worden van muziek, maar we raden iedere fan van het stevigere werk aan om, al is het maar therapeutisch, deze band te checken. Eerder dit jaar werd, aan de hand van Bloodbath’s ‘Eaten’ namelijk niet alleen verworpen dat (extreme) metal de luisteraar ongevoelig zou maken voor geweld. Ook werd nogmaals bevestigd dat liefhebbers van ‘gewelddadige’ death metal juist een “gevoel van kracht, plezier en rust ervaren” als ze naar dit soort muziek luisteren. Wij verwachten dus een extra brede glimlach als Holmes “I've had one desire since I was born; to see my body ripped and torn” door de tent scandeert.

Voor de liefhebbers van: old school Zweedse metal, zoals Entombed, Dismember, Grave en Unleashed.

Begin bij: eigenlijk maakt dat bij Bloodbath niet uit: de band heeft tot nu toe namelijk nog geen slecht album uitgebracht. Het mag echter binnen de lijn der verwachtingen vallen dat de show op het festival grotendeels in teken zal staan van hun meest recente album, The Arrow of Satan Is Drawn (2018). Vul dat aan met The Wacken Carnage (2008), de liveregistratie van hun allereerste optreden op Wacken in 2005, en je hebt een prima bodem voor de show.

© Bloodbath

Bloodbath

Zaterdag 1 juni, 23:00 – 23:30 uur, Hanks Garage

Wie: hardcore punk van eigen bodem. Zanger Ray Fuego (diezelfde Ray Fuego die in 2018 de 3voor12 award voor beste Nederlandse album won), bassist Bastiaan, gitarist Michiel en drummer Bram schoppen graag tegen alles aan en maken graag iedere zaal zo snel mogelijk stuk. Want ze zijn boos. Boos op de (…)toeristen die Amsterdam vervuilen en niet kunnen fietsen, boos op de politie en boos op Schiphol. Just to name a few.

Waarom: Ploegendienst is een van de weinige niet-metal-bandjes deze editie van FortaRock. Op zaterdag sluiten ze Hanks Garage af en de woede die Ray Fuego en de zijnen laten zien, is vermakelijk om te bekijken en heerlijk om in mee te gaan. Bovendien zijn de Nederlandstalige nummers gemakkelijk mee te schreeuwen.

Voor liefhebbers van: Nederlandstalige punk en hardcore, maar ook Aux Raus, SMIB en Malle Pietje en de Bimbo’s.

Begin bij: luister het gewoon allemaal, op de fiets richting het Goffertpark of tijdens een kleine pauze op het terrein. Op Spotify beslaat het register van Ploegendienst namelijk maar zes nummers van in totaal nog geen 13 minuten. De nummers hebben tot de verbeelding sprekende titels als ‘Pikkie In Me Sok’ en ‘Woutje In De Fik’.

© Hans van Wijk

Ploegendienst

Zondag 2 juni, 14:30 – 15:20 uur, Main Stage

Wie: wat doe je als je frontman bent van een succesvolle, lollige folk/power metal band? 'Ik begin er gewoon nog een', moet Christopher Bowes, zanger en keytarspeler bij Alestorm, toch haast wel gedacht hebben. Dit keer neemt Thomas Winkler echter de zang op zich en is het piratenthema verruild voor een over-the-top space fantasy extravaganza. In de teksten staan de avonturen van Angus McFife en zijn nakomelingen die het opnemen tegen de kwaadaardige tovenaar Zargothrax centraal. En dat allemaal in Schotland. Dat ze hun albums opgenomen hebben in de zogeheten LSD Studio in Lübeck, Duitsland mag geen verrassing meer zijn.

Waarom: als je na het bovenstaande stukje nog niet overtuigd bent, is de kans groot dat je je nu inderdaad afvraagt: waarom?! Allereerst is een plat feestje met gladde geproduceerde power metal natuurlijk een fijne afwisseling van alle muzikale hoogstandjes die we de rest van de dag om de oren krijgen. Daarnaast weten we allemaal hoe succesvol de vorige show van Alestorm was, dus is het absoluut geen straf om dat feest nog eens dunnetjes over te doen. Maar vergis je vooral niet in de kwaliteit van de muziek, want achter de lachwekkende kostuums en humoristische thematiek verschuilen zich behoorlijk goede power metalnummers.

Voor liefhebbers van: Alestorm, Dragonforce, Sabaton, Munchkin, Game of Thrones, de 'Thomas the Tank Engine'-mod voor Skyrim, Nintendo, Schotse folklore op steroïden, MMORPGs, Discworld en eenhoorns. Ondode eenhoorns. Opgeroepen door kwaadaardige tovenaars om Dundee van de aardbodem te vegen.

Begin bij: de enige twee albums tot dusver, Tales from the Kingdom of Fife (2013) en Space 1992: Rise of the Chaos Wizards (2015). Ieder album is een hoofdstuk van het verhaal tot nu toe; losse nummers luisteren heeft dan ook minder zin. Het derde album, Legends from Beyond the Galactic Terrorvortex, komt twee dagen voor de show uit, dus hoewel ze er vast een aantal nummers van gaan doen, gaat inluisteren een last minute klus worden.

© ​Hans Buitink / 3VOOR12FRL

Zondag 2 juni, 15.20 – 16.10, Tent Stage

Wie: vier technische death metal-makers uit Polen. Ze worden er ook wel eens van beschuldigd dat ze in de loop der tijd meer zijn opgeschoven richting groove metal, dus liefhebbers van dit genre kunnen ook hun hart ophalen. De band werd in 1996 opgericht toen de gemiddelde leeftijd van bandleden op 14 jaar lag. Sindsdien is er veel gebeurd – denk aan tourongelukken of het overlijden van bandleden – maar dit lijkt de kwaliteit van de muziek gek genoeg eerder positief dan negatief te hebben beïnvloed.

Waarom: wat betreft moderne, groovy en polyritmische death metal behoort deze groep uit Polen tot de absolute top. Ze worden onder andere bewonderd door de Zweedse mannen van Meshuggah, ook zeker niet de minste. Bottomline: ruim drie kwartier lekker hoofdschudden op vette grunts, strakke gitaren en leidende drums.

Voor liefhebbers van: Vader, Meshuggah, Gojira, Deicide, Dying Fetus, Cannibal Corpse

Begin bij: dat is een beetje afhankelijk van je voorkeur. Neig je meer naar de death metal kant van Decapitated, dan begin je bij Winds of Creation (2000), een klassieker. Gaat je voorkeur meer uit naar het latere werk, dan is Carnival is Forever (2011) een goeie. Dat is namelijk het eerste album nadat de band weer nieuw leven in werd geblazen na een aantal heftige gebeurtenissen.

© Hans Buitink / 3VOOR12FRL

Zondag 2 juni, 18:45 – 19:45 uur, Tent Stage

Wie: een metalband opgericht in 1991 door Jonas Renske en Anders Nyström. In de begindagen lag de focus op death en doom metal, maar via een aantal traditionele heavy metal albums is Katatonia geleidelijk naar de progressieve rock/metal bewogen. De samenstelling van de band veranderde nog vaker dan de muzikale voorkeur van de band en zelfs zanger/gitarist Mikael Åkerfeldt (Opeth) was een tijdje lid van de band. De muziek van Katatonia laat zich beschrijven als spannende, meeslepende muziek en waar sommige prog bands veel poespas nodig hebben om te overtuigen, daar voelt het geluid van de Zweden juist heel doordacht zonder overdaad aan toeters en bellen.

Waarom: de band komt naar FortaRock om het 10-jarige jubileum van Night Is The New Day te vieren. Het is een van de meeste experimentele albums uit hun oeuvre die misschien niet bol staat van de riffs of grunts, maar die wel degelijk van A tot Z klopt. Daarnaast heeft Katatonia niet de naam om er een bombastische show van te maken, maar juist om retestrak te spelen. Eentje voor de echte muziekliefhebber dus! En wie vorig jaar enigszins teleurgesteld was van de show van Opeth kan ook opgelucht ademhalen: in de tent komt deze muziek natuurlijk geweldig tot zijn recht.

Voor de liefhebbers van: Opeth, Porcupine Tree, Tool, Dark Tranquility, Riverside.

Begin bij: Night Is The New Day natuurlijk. We achten de kans klein dat ze na dit album nog veel tijd hebben voor extra tracks, maar voor wie honger heeft naar meer: ondergetekenden zijn verder ook gecharmeerd van het album The Great Cold Distance (2007) en debuutalbum Dance of December Souls (1993).

Katatonia

Zondag 2 juni, 20.45 – 21.45 uur, Tent Stage

Wie: een instrumentale progressive metal band die ook vaak opduikt wanneer het over djent gaat. De Amerikaanse groep bestaat pas sinds 2007, maar heeft in die korte tijd wel een trouwe fanbase opgebouwd en met onder meer The Joy of Motion (2014) een ijzersterk album afgeleverd. De hoofdrol is weggelegd voor Tosin Abasi, de gitarist die verantwoordelijk is voor de unieke sound waarbij moderne heavy metal gecombineerd wordt met jazz-achtige invloeden.

Waarom: bij heavy metal nemen de vocalen over het een algemeen een essentiële plaats in, dus is het des te specialer als een band hun boodschap weet over te brengen als dat essentiële element ontbreekt. Animals as Leaders blinkt uit met het mateloos boeiende gitaarspel van Abasi, hetgeen zijn positieve weerslag heeft op tweede gitarist Reyes en drummer Garstka. We noemden Katatonia een band voor de echte muziekliefhebber, maar die vlieger gaat voor deze Amerikanen net zo goed op.

Voor liefhebbers van: instrumentale metal zoals die van Intervals, maar ook Between The Buried And Me en Periphery.

Begin bij: het oeuvre van Animals as Leaders is niet zó gigantisch, dus je kunt gewoon alle drie albums checken. Het meest geslaagde album is The Joy of Motion, maar een blik op de eerdere setlists leert ons dat er ook veel nummers van debuutalbum Animals as Leaders (2009) en hun laatste album The Madness of Many (2016) gespeeld gaan worden.

© Jan Snel

Animals As Leaders

De kans is groot dat je Behemoth en Amon Amarth al in drievoud gemarkeerd zijn op je festivalplanner. Ben je echter nog niet thuis in de muziek van deze twee grootmachten en wil je je goed voorbereid in de pit kunnen melden? Vooruit, dan hierbij nog een spiekbriefje voor de headliners.

Zaterdag 1 juni, 21:45 – 23:00 uur, Main Stage

Wie: een Poolse ‘blackened death metal’-formatie. De groep werd in 1991 opgericht als black metalband in de stijl van Venom en Mayhem en werd door de release van hun debuut Sventevith (Storming near the Baltic) (1994) direct bestempeld als veelbelovend metaltalent. De heren zijn echter niet vies van een experiment hier en daar en schoven daardoor geleidelijk richting de ‘blackened death metal’. In 2010 werd de band opgeschrikt toen frontman Nergal werd opgenomen met leukemie. Even leek het alsof er niets meer aan te doen was, maar na een lange tijd van behandelingen kwam de band in 2013 sterker dan ooit terug.

Waarom: Laat je niet van de wijs brengen door het feit dat Behemoth misschien niet de beoogde headliner voor FortaRock was: ruim vóór die opwaardering hadden we de band al geselecteerd voor deze lijst. De Poolse grootmacht lijkt namelijk alleen maar beter te worden. De laatste twee albums behoorden tot de beste metal-albums van respectievelijk 2014 en 2018, maar ook tot de beste platen die ze in hun bijna dertigjarige bestaan gemaakt hebben. Daarnaast is het de eerste keer dat een black/death metalband van dit kaliber bovenaan het affiche van FortaRock prijkt én staan ze bekend om hun geweldige liveshows. Wat wil je nog meer?

Voor de liefhebbers van: Morbid Angel, Watain, Vader, Nile.

Begin bij: hun op een na laatste album, The Satanist (2014). De hoogtepunten van dit album zijn niet op een hand te tellen en mocht het zich voordoen dat ‘O Father O Satan O Sun!’ dit weekend door het Goffert dendert, dan is ons festivalseizoen al geslaagd. Opvolger I Love You At Your Darkest (2018) is overigens bijna net zo goed. 

© Ymkje Veenstra / 3VOOR12FRL

Zondag 2 juni, 21:45 – 23:00 uur, Main Stage

Wie: een melodische death metal band uit Zweden. De groep werd in 1992 opgericht uit de as van grindcoreband Scum en is vernoemd naar Mount Doom uit de wereld van J.R.R. Tolkien. Hoewel de band zelf een hekel heeft aan het label worden ze gezien als een van de vaandeldragers van de Viking metal: een genre dat niet zozeer gebaseerd is op het type muziek, maar meer op de teksten en de thematiek van de nummers. In 2008 brak de band definitief door met het album Twilight of the Thunder God, waarna de heren hun positie alleen maar verstevigden. Een headlineshow op FortaRock komt dan ook allerminst als een verrassing.

Waarom: een optreden van Amon Amarth is niet zomaar een optreden: het is een show waarbij je innerlijke Viking, die onderdrukte oermens, zich mag laten horen. De band combineert een stevig geluid met meeslepende thematiek en een even indrukwekkende als toegankelijke liveshow, dus wij zijn er zeker van dat er na de show een verbroederde mensenmassa tevreden van het terrein sjokt. Ook de vocalen van Johan Hegg, die de afgelopen 27 jaar toch aardig op de proef worden gesteld, blijven onverminderd goed.

Voor de liefhebbers van: Ensiferum, Týr en Neerlands eigen Heidevolk.

Begin bij: het aanschaffen van een drinkhoorn, die ga je nodig hebben! Muzikaal gezien was Twilight of the Thunder God natuurlijk de grote doorbraak, maar sla ook With Oden On Our Side (2006) niet over: op dit album lag de basis voor de doorbraak eigenlijk al klaar. Verwacht tijdens de show ook veel nummers van hun kersverse album Berserker, dat ten tijde van de show nog geen maand oud is.

© Matthijs Mekking

Amon Amarth - FortaRock 2016