Ásgeir bouwt show zorgvuldig op in uitverkochte Sint-Stevenskerk Ásgeir bouwt show zorgvuldig op in uitverkochte Sint-Stevenskerk

De show begint klein, bescheiden en fragiel. De folk-achtige liederen passen binnen de sfeer die het religieuze gebouw uitademt. Voor een man heeft Ásgeir een hoog bereik in zijn stem, wat in de galm van de kerk betoverende klanken oplevert. Zoals in iedere kerk laat de akoestiek te wensen over, maar bij deze muziek is het niet eens zo erg. Wel valt het daardoor extra op hoe breekbaar de stem van de zanger soms is, iets dat enigszins in zijn nadeel werkt.

Geleidelijk aan ontwikkelt het optreden in de Sint-Stevenskerk zich, net als de muziek op de twee albums van Ásgeir. Er zit een duidelijke opbouw in de set. Nadat hij enkele nummers staand met gitaar heeft uitgevoerd, neemt Ásgeir plaats achter het keyboard. Daar blijft hij de rest van de avond zitten.

Een derde muzikant betreedt het podium: de man die de beats produceert. Deze elektronische sound was minder prominent aanwezig op het debuutalbum, maar is kenmerkend voor Afterglow. Geleidelijk krijgt de muziek wat meer body. Dit maakt het optreden gelaagder en interessanter, zonder dat de folkroots verloren gaan. Het optreden bereikt haar hoogtepunt met 'King and Cross', het nummer dat in 2013 de doorbraak betekende voor de zanger.

Uiteraard, maar het zou niet hetzelfde effect bereikt hebben. In Doornroosje zou het publiek staan. Toegegeven, dat zou vanwege de oplopende vloer waarschijnlijk beter zicht op het podium bieden. Maar toch is dit bij uitstek een zitconcert. Daarnaast is het gedurende de avond merkbaar dat Ásgeir geen prater is. Hij stelt zijn band voor, kondigt af en toe een nummer aan, en that's it. In Doornroosje zouden de neuzen dus allemaal gericht zijn op een podium waar weinig interactie met het publiek vandaan zou komen. Dan is de kans groot dat toeschouwers, mede door de aanwezigheid van alcohol, veel meer door de muziek heen zou praten. En dat is nou juist wat deze muziek niet kan gebruiken. De setting in de kerk dwingt af dat mensen stil zijn en luisteren.

Maar het belangrijkste is uiteindelijk dat de Sint-Stevenskerk een sfeer biedt dat je niet kunt evenaren in een concertzaal. Dit tilt de muziek naar een hoger niveau en maakt dit avondje uit tot meer dan 'even naar een bandje luisteren'. Kleuren, vormen en klanken komen samen tot een inspirerend geheel. Het grootste minpunt is dan ook dat om 21:00 uur de lichten alweer aan gaan. Was je er niet bij? Dan heb je een bijzonder schouwspel gemist.