Ink Bomb, het Nijmeegse punkrockviertal opgericht in 2015, maakt melodieuze punkrock in de beste Bad Religion, Descendants, No Fun At All traditie. De afgelopen jaren hebben zanger Joost Hoedemaeckers, gitarist Quirijn Foeken, bassiste Arina Banga en drummer Paul van de Geijn met grote regelmaat aandacht gekregen van 3voor12 Gelderland. De band heeft veel live gespeeld in eigen land, maar Ink Bomb heeft ook een hele trits optredens in België, Duitsland en Engeland gegeven. Na de ep’s Invincible Summer (2016) en Swim (2017) was nu het moment daar voor de band voor het uitbrengen van de eerste full lenght, debuutalbum Fiction.
De redactie hanteert het zwaard van Vrouwe Justitia en spreekt recht over wat rond is: de oogst van de glimmende schijfjes. Deze keer het debuutalbum van Ink Bomb - Fiction.
De band
De muziek
De titel Fiction is op meerdere manieren uit te leggen, maar verwijst vooral naar de huidige post truth samenleving. Wetenschap en journalistiek komen steeds meer onder druk te staan, terwijl feiten niet meer cruciaal lijken. Daarnaast zijn boeken, lezen en fictie belangrijk voor de vier leden van Ink Bomb.
‘Griefwalker’ knalt vanaf de eerste seconden uit de speakers. Het skatepunk nummer met complexe drumstructuren handelt over de collectieve angst voor de dood. Hoe menselijk ook, eigenlijk is het een zinloze gedachte. Joost Hoedemaeckers zingt duidelijk, het gitaarspel van Quirijn Foeken is strak, maar drummer Paul van de Geijn steelt hier de show. Het tempo blijft de eerste helft van het album onverminderd hoog. De ook als single vooruitgeschoven 'Scourge' is een aanklacht tegen de heropleving van het rechts-extremisme in verschillende delen van de wereld in het laatste decennium.
Het meest opvallende nummer van Fiction is ‘Sternschanze’ dat niet alleen een beregoed punkrock nummer is, maar vooral omdat het deels in het Duits wordt gezongen. Arina Banga’s basspel springt er hier uit en de samenzang bereikt een voorlopig hoogtepunt.
Kortste nummer is ‘Rerun’, dat niet veel langer dan een minuut duurt, “Let’s Go”. Het voorlaatste nummer ‘Cauterize’ zou je kunnen kennen van de band’s allereerste demo, alleen wordt het hier akoestisch gespeeld. Natuurlijk is dit behoorlijk anders dan de rest van het album, maar het is niet zo dat het nummer uit de toon valt.
Ijzersterk wordt Fiction afgesloten, namelijk met ‘Ploughshares’, de single die net voor de release van het album werd uitgebracht. Door de band omschreven als een lappendeken van genres en gevoelens. De muziek gaat van opgetogen en heldhaftig naar dansbaar en bombastisch, met breekbare teksten over uitzichtloosheid en armoede waarbij gewelddadige uitbarstingen de enige uitweg lijken. Ontstaan uit een spontane funkjam van Quirijn Foeken en Paul van de Geijn. De tekstfrase “will work for food” nestelt zich direct in je hoofd.
Het oordeel
Ink Bomb maakt jaren negentig punkrock. Melodieus, hoog tempo en strak gespeeld. De stijl is in de loop der jaren niet essentieel veranderd, maar wel is er een grote stap vooruit gezet qua songmateriaal. Niet alleen de individuele nummers zijn sterker dan het oudere werk, met name is het totaalproduct veel meer één geheel. Ook hebben de heren en dame van Ink Bomb echt wat te vertellen. Fiction gaat over meer dan hun gedeelde fascinatie voor het geschreven woord, ook het feit dat er steeds minder waarde wordt gehecht aan de waarheid bij wereldleiders (we noemen geen namen), toegenomen populisme en de ondermijning van de journalistiek. Punkrock met het hart op de juiste plaats, zo hoort het.
De releaseshow is vandaag vrijdag 30 augustus in het skatepark Waalhalla, met I Against I en New Best Friend als supports