#Gras18: een zomerse zaterdag op de winterse Veluwe #Gras18: een zomerse zaterdag op de winterse Veluwe

Zoek ‘Why So Scared’ (2009) en ‘Morn gean ik dea’ (2017) en het is haast niet te geloven dat dit uit onder dezelfde naam is uitgebracht. Zea is een soloproject van Arnold de Boer, sinds 2009 ook bekend als zanger van The Ex, en verantwoordelijk voor een breed scala aan muziek. Niet geheel onverwachts staat dit optreden echter volledig in het teken van zijn laatste, Friese plaat Morn gean ik dea. Hoewel dit ‘morgen ga ik dood’ betekent, verzekert de zanger het publiek dat de tekst van het titelnummer allesbehalve een afscheidstekst is. “Maar het is wel in het Fries, dus succes ermee,” grapt de Boer. Zea wisselt simpele singer-songwriter liedjes als ‘Ik ken der net by’ af met meeslepende nummers als ‘Morn gean ik dea’ en ‘Wurch’. Met afsluiter ‘Efter et Gerdyn’ laat Arnold de Boer zien dat hij met enkel zijn stem, een gitaar en een sampler in staat is om een bombastische track neer te zetten. Een hele fijne opener voor deze zaterdag!

Eigenlijk is het nog veel te vroeg voor Benjamin Fro. Zijn muziek lijkt veel beter te passen bij een zomerse promenade of een roadtrip door Zuid-Europa dan de winterse Veluwe, maar zowel het publiek als de enthousiaste Adam Bais (de man achter Fro) trekken zich daar niks van aan. Met zijn band The Class Society rijgt hij jazz, funk en hiphop aan elkaar en schudt hij de dansbare beats moeiteloos uit zijn mouw. Er wordt voornamelijk nieuw werk gespeeld van het album Behave, dat komende week in Paradiso uitgebracht wordt. Het publiek weet zich wel raad met nummers als ‘Patience’ en het opzwepende ‘Real Man’, waarvan de synthesizers uit een nummer van de Jeugd van Tegenwoordig hadden kunnen komen. Het bruggetje van het eveneens opzwepende ‘The Park’ naar het rustigere ‘Fake News’ is voor Benjamin ook zo gemaakt: is de band nou zo groot in Polen als dat men in de krant beweerde? Niet echt, als we de frontman mogen geloven. “Maar we zijn die krant nu wel heel erg dankbaar,” grijnst Fro.

Ondanks dat we door het koude Veluwse landschap moeten om de oversteek naar de Garage te maken, houden we het zomerse gevoel nog even vast. Het Belgische Danny Blue and the Old Socks speelt vandaag hun eerste show op Nederlandse bodem. Bij de zuiderburen werd hun muziek bij De Nieuwe Lichting als ‘lo-fi, indie, uptempo tropical bikini-rock’ bestempeld en schopten ze het tot de finale van de competitie. Terecht, want Danny Blue blijkt een festivalband bij uitstek. Zorgvuldig wordt er een cocktail gemixt van surfmuziek en prettige indie-rock zoals we dat ook kennen van Rolling Blackout Coastal Fever. Het enthousiasme spat er vanaf, en het kan dan ook niet anders dan dat we deze vaker op Nederlandse bodem gaan zien.

Ook van Vlaamse bodem én finalist bij Studio Brussel’s De Nieuwe Lichting: Yusuf. De band rond de Leuvense Jonas Steurs bracht tot nu toe alleen de intieme, dromerige single ‘Sins’ uit, maar trok daarmee direct de aandacht van muziekliefhebbers in België. De groep combineert akoestische muziek met ambient en elektronische geluiden. Muzikaal komt het vandaag over als het intiemere, experimentelere broertje van Boxer Rebellion. Het grote raam achter de band, de gewelven van het gebouw, het past allemaal perfect bij de sfeer die de band neerzet. De zang van Jonas Steurs is goed, maar het zijn de overige bandleden die de muziek een extra dimensie geven. Dat wordt bevestigd als de band het podium verlaat en Jonas een nummer akoestisch speelt. Het nummer misstaat niet, maar mist wel de overtuiging die de rest van de set wel heeft. Een prima optreden dat de interesse in het aankomende debuutalbum alleen maar heeft vergroot.

In de Garage volgen we nog steeds een tropenrooster. De band Slack Attack rees vorig jaar op uit de as van de Nijmeegse band The Super Soakers, dat moest stoppen vanwege de chronische polsblessure van Mart Boumans. Nu pakt hij de draad weer op als zanger en saxofonist. Het zomerse geluid van de groep past perfect bij de acts die we tot nu toe gezien hebben. ‘Not all my friends are friends’, ‘Made in China’ en ‘Wonderous Day’ zijn goed geschreven nummers die op plaat goed tot hun recht komen. Op het podium lijkt het echter nog aan overtuiging te ontbreken. Hoewel de bassist en de ritme-gitarist een sterke basis neerzetten en de nummers met de saxofoon de muziek een eigen smoel geven, komt het geheel nog wat rommelig over. Maar potentie heeft Slack Attack, blijkt ook zeker bij het spelen van ‘Master Blaster (Jammin’)’ (Stevie Wonder cover).

Niet alleen Kendrick Lamar weet hiphop succesvol te combineren met jazz en funk, ook het Vlaamse duo blackwave. kan er wat van. Met de singles ‘BIG Dreams’ en ‘Elusive’ hebben ze vorig jaar de aandacht van de grote radiostations in de Benelux al getrokken, dit jaar zou de echte doorbraak kunnen volgen. Als ze met hun vijfkoppige begeleidingsband het podium opstappen knallen ze er direct enthousiast in en maken ze er drie kwartier lang een onvervalst hiphopfeestje van. Met nummers als ‘Hands Up!’ en ‘BIG Dreams’ van hun debuutalbum Mic Check laten ze zien wat ze in huis hebben. Ook hun laatste single ‘Elusive’, met Willem Ardui op akoestische gitaar en de stem van David Ngyah op de achtergrond, wordt geweldig gebracht. Een overtuigend optreden van een hiphopcollectief dat nog heel ver gaat komen.

Helaas konden de heren van blackwave., ondanks een meeslepende set, niet rekenen op een volle zaal. De reden? De Nederlandse band Korfbal. Vorig jaar brachten ze hun Hitkrant EP uit, eerder dit jaar speelden ze een bejubelde set op Noorderslag: alles bij elkaar opgeteld gaat het hard met de band. Zo hard, dat de Garage uitpuilt en er tot een half uur na aanvang nog een rij staat om een glimp van Korfbal op te vangen. En terecht, want de punky, catchy gitaarriffs werken in deze intieme setting perfect. Er wordt tussen de nummers nauwelijks contact gezocht met het publiek, in plaats daarvan gaat de rockgroep vol gas door in hun nummers heen. En dan is het knap dat het geen moment verveelt: telkens als het eentonig dreigt te worden neemt de band een muzikale afslag. Na drie kwartier ga je buiten adem op weg naar het volgende optreden. Of je nou voor Korfbal of blackwave. hebt gekozen, je zat sowieso goed.

Door technische problemen begon de all-female groep Coyoco rond Femke Smit 25 minuten later, maar dat deerde de rij voor Annex B, ondanks de sneeuw, helemaal niets. De groep maakt tropische muziek, geïnspireerd door Femke’s reizen naar Brazilië. Hoewel het podium vol staat met toeters en bellen werkt alles verrassend goed samen en ontstaat er een hypnotiserend geheel. Deze hypnose is echter van korte duur: de muziek weet de aandacht niet erg lang vast te houden en veel mensen trekken toch alweer snel naar het hoofdgebouw voor de volgende act. Toch konden we deze zomerse klanken naar de sneeuwbui wel even gebruiken.

Welk label je op de muziek moet plakken, daar willen de Grandbrothers zich zelf al niet aan wagen, dus ook wij gaan die discussie maar niet aan. Het Duitse duo Grandbrothers combineert de pianomuziek met hedendaagse pop en dance hooks en gebruiken hiervoor enkel een (ietwat aangepaste) vleugel en een computer. Hoewel dit op papier klinkt als een stoffig experiment, is het resultaat meeslepende  instrumentale muziek die alle kanten op gaat. Waar het ene stuk voornamelijk leunt op klassieke muziek, luister je een paar minuten later naar trip-hop-achtige geluiden. Hierdoor weten ze met beperkte middelen muziek te maken die rockt. De zaal en de tot in de puntjes uitgestippelde lichtshow maken het optreden af. Hoewel er weinig gedanst wordt weten ze de aandacht van de zaal stevig vast te houden. Een magistraal optreden!

Hoewel Grasnapolsky op de eerste plaats natuurlijk een muziekfestival is, zijn de randactiviteiten minstens net zo belangrijk. Zo zijn er exposities en worden er in samenwerking met Staatsbosbeheer verschillende fiets- en wandeltochten (onder de noemer expedities) georganiseerd. Wij besluiten tussen de twee afsluitende acts een wandeltocht naar een van de stilste plekken van Nederland te maken. Ondanks de sneeuw en de temperaturen rond het vriespunt is er een enthousiaste groep festivalgangers die de donkere Veluwe willen trotseren. Onder begeleiding van twee boswachters worden we meegenomen naar een plek enkele honderden meters van het zendergebouw vandaan, om daar een tijdje te genieten van de rust en te luisteren naar de bosgeluiden om ons heen. Natuurlijk, dit is geen activiteit waar je voor naar een festival gaat, maar de manier waarop de organisatie alles uit hun locatie haalt is ongekend en verdient, net als de heren van Staatsbosbeheer, zeker een compliment!

Als we weer in het zendergebouw arriveren blaast het nummer ‘1982’ door de zaal. Het Deens-Finse Liima, met drie leden van de band Efterklang in de gelederen, maakt experimentele elektronische muziek en bracht eind vorig jaar hun tweede album in twee jaar 1982 uit. Vanavond wordt al snel duidelijk dat Liima de perfecte afsluiter is voor een dag Grasnapolsky, Hoewel de muziek nog steeds spannend en experimenteel is, is de muziek ook dansbaar en kent het stevigere rockpartijen. Het is een echte knaller om mee af te sluiten. Frontman Casper Clausen en bassist Rasmus Stolberg, die vanavond met zijn witte pet en snor behoorlijk op een alternatieve Super Mario lijkt, vliegen tijdens de opzwepende stukken over het podium. Met nummers als ‘People Like You’ en ‘Kirby’s Dream Land’ maar ook ‘Your Heart’ en ‘Amerika’ komen beide albums van de band ruimschoots aan bod. Een muzikaal hoogstandje, waar ook de band zelf zichtbaar van geniet.

Als ‘The Winner Takes It All’ van ABBA uit de speakers komt en Liima nog een laatste buiging maakt, heeft een deel van de bezoekers de weg naar de afterparty op Landal al gevonden. Het was een heerlijke dag in Radio Kootwijk, met een breed spectrum aan acts en een groot aantal hoogvliegers die sterke shows wisten neer te zetten. Ondanks de lage temperaturen zorgden zowel bands als bezoekers voor een zomerse sfeer. Ook op de Grasnapolsky zondag is er een gebalanceerde line-up met stevige gitaren, electronica en acts die alle mogelijke genres verweven tot totaal nieuwe muziek. Daarmee is er geen twijfel dat ook de allerlaatste dag van Grasnapolsky in dit zendergebouw een succes gaat worden!