Het zal vast niet vaak gebeuren dat een band zelf vraagt om extra tijd voor een gratis toegankelijk optreden. Maar Chelsea Wolfe deed het, en kreeg het. Blijkbaar kan zij haar verhaal niet kwijt in een uur. En dat verhaal is duister, evenals het podium: tijdens het optreden zijn de bandleden vooral te zien als donkere silhouetten tegen de felle achtergrondspots. Chelsea Wolfe zet zo een beeldend verhaal neer dat ieder voor zichzelf kan invullen.

© Willem Melssen

Chelsea Wolfe

De in Californië geboren zangeres heeft als tweede naam Joy. Best ironisch als je bedenkt dat ze haar muziek gebruikt om haar angststoornissen de baas te blijven en ze haar publiek graag de rillingen bezorgt met haar intense en spookachtige gothrock. Haar eerste songs schreef ze overigens al op negenjarige leeftijd. Zelf omschrijft ze deze eerste poging als ‘gothy R&B songs’.

Chelsea heeft zich als singer-songwriter vooral laten beïnvloeden door black metal en Scandinavische folk en progrock. Maar ook elementen van doom metal, gothic en dark ambient zijn duidelijk terug te vinden. Haar teksten zijn autobiografisch en vaak behoorlijk schurend en pijnlijk. Ze schrijft over haar angsten, maar ook over de ‘other realms’ waarmee haar grootmoeder haar al op jonge leeftijd liet kennismaken en over de dood, in songs als The Culling en Demons.

HET CONCERT:
Chelsea Wolfe, Valkhof Arc, zondag 15 juli 2018

HET PUBLIEK:
Een gevarieerd publiek, van jong tot ouder. Vooral veel liefhebbers van metal en van Chelsea Wolfe zelf.

WAS HET GOED:
Na een wat tam begin werd het steeds beter, zo goed dat er nog een toegift werd gevraagd en gegeven.

HET NUMMER:
Chelsea Wolfe sloot af met 'Scrape', een pijnlijk mooie song over verraad en innerlijke strijd.

(Tekst gaat door onder de foto)

© Willem Melssen

Een concert van Chelsea Wolfe is een duistere trip naar de diepste plekken van de ziel. Dankzij het visuele spektakel op toneel en het gebrek aan zicht op de mimiek van de muzikanten kan iedereen hier zijn eigen trip van maken. Vooraan bij het podium gebeurt dat ook, je ziet het publiek meeleven en meebewegen. Soms zelfs meezingen. Verder naar achteren begint het jammer genoeg al vrij snel te roezemoezen en zijn mensen duidelijk bezig met andere dingen dan het optreden voor hen. Heel jammer, want Chelsea Wolfe verdient absoluut de volle aandacht.

Het optreden begint wel een beetje tam, het lijkt alsof de band moet wennen aan het open podium in de buitenlucht. Door de belichting is er ook totaal geen interactie met het publiek mogelijk. Dat blijft gedurende de hele show het geval. Eén keer mompelt Chelsea ‘thank you very much’, verder blijft zij in zichzelf gekeerd. Pas tijdens de toegift breekt ze een beetje open.

Setlist

1. Welt
2. Spun
3. Carrion Flowers
4. 16 Psyche
5. Vex
6. After the Fall
7. Dragged Out
8. Demons
9. Feral Love
10. Ancestors, The Ancients
11. Particle Flux
12. The Culling
13. Twin Fawn

14. Survive
15. Scrape

Het moment:

Die toegift wordt afgesloten met het pijnlijk mooie 'Scrape'. Daarmee wordt het laatste kwartier van dit optreden het mooiste onderdeel van de avond. Chelsea heeft het goed begrepen: stoppen doe je op een hoogtepunt.