De redactie hanteert het zwaard van Vrouwe Justitia en spreekt recht over wat rond is: de oogst van het zwarte goud en de glimmende schijfjes. Deze keer het nieuwe album van Jellephant - Skeletons.

De band

© Jellephant

Misschien wel de productiefste muzikant van Gelderland. Zelf omschrijft Jelle(phant) Haagsma zijn muziek treffend als garage / shoegaze / psychedelia. In korte tijd bouwt de Arnhemmer een indrukwekkend oeuvre op. En dat terwijl hij in zijn thuisstudio vaak lang bezig is om zijn muziek te voorzien van de juiste sound. In 2016 gooit hij hoge ogen met Kick The Swamp! dat door 3voor12 Gelderland wordt gekozen als Album van het Jaar. Tijd om op zijn lauweren te gaan rusten, neemt hij niet. Zodra een album af is, is Jelle al weer bezig met de volgende. Hij weet heel knap per album zijn sound aan te scherpen. Ook wordt er steeds meer opgetreden samen met zijn band The Phantoms die dit keer ook zijn betrokken bij de opnames van zijn achtste album Skeletons, een noviteit in de wereld van Jellephant.

De muziek

Het lijkt al weer lang geleden, maar toch is het vorige album Spoon Dreams Nothing pas net 1 geworden. De negen nummers van Skeletons werden geschreven in de tijd van Kick The Swamp! en voor een deel zelfs al daarvoor. Had hij toen moeite om de perfecte vorm voor deze nummers te vinden, nu wist Jelle wel welke kant hij op wilde met dit materiaal. Uiteraard is er een psychedelisch klankbed, maar het geluid heeft iets opens en fris dit keer.

Zo is het sterke ‘TV’ niet volgepropt met gitaarlaag op gitaarlaag. Niet alleen de kalere sound is opvallend, ook het feit dat naast de vaste zangbijdrage van Puck Ingen Housz dit keer bandleden van The Phantoms zijn betrokken bij het opnemen van Skeletons is nieuw. Drummer Erik Oexman en Mischa Hager op gitaar. En alsof dat nog niet genoeg is, heeft Haagsma ook ondersteuning gekregen van Wannes Salomé van de band Klangstof bij het opnemen van de zangpartijen. ‘Diddly Diddly’ is beïnvloed door Bo Diddley, hoewel dit de eerste keer niet direct opvalt. Er is een grotere rol voor een orgeltje, dat met name in ‘Ode To Flashing Lights’ onweerstaanbaar is.

De tweede plaatkant opent met ‘Bright! Bright! Bright!’, een lekker loom wiegend liedje waar de heldere gitaren doen denken aan de coolste track op een Quentin Tarantino soundtrack. Tel hierbij op de cynische tekst en je hebt een toekomstige klassieker in de snel uitdijende catalogus van de eigenzinnige Arnhemmer. Het treffend getitelde ‘Skeletons Theme’ is helemaal instrumentaal, dat met z’n tweeënhalve minuut precies lang genoeg duurt. Het afsluitende tweetal ‘I Know Nothing’ en ‘I Looked Up And Saw The Sky’ is weer van hoog niveau. Nummers met kop en staart, vol met sterke gitaar- en basloopjes, direct herkenbaar door het monotone stemgeluid van Jellephant.

Het nummer

Nog niet genoemd, maar ‘Sober’, het andere nummer van de vooruitgesnelde dubbele A-kant single, is ijzersterk. Het nummer heeft een iets meer seventies dan een sixties geluid, de tekst heeft net als de muziek een lekker nostalgische feel. Het heldere en passende gitaargeluid maakt het nummer perfect af.

Het oordeel

Jellephant mag dan veel platen maken, hij zorgt keer op keer voor kwaliteit. De invloed van Brian Jonestown Massacre is zoals altijd aanwezig, maar ook weet hij dit keer met nieuwe invalshoeken zijn muziek te benaderen. Skeletons heeft een ogenschijnlijk lichtvoetige sound, maar tekstueel komen thema’s als angst, ontevredenheid en verwarring aan bod. Dit contrast maakt de plaat intrigerend. Er is duidelijk goed nagedacht over de kalere sound, waardoor je als luisteraar niet meer verdringt in een zee van gitaren. Ook het betrekken van een aantal leden van The Phantoms pakt goed uit, waardoor het resultaat meer dan ooit klinkt als een bandplaat.

Skeletons verschijnt vandaag. Op transparant vinyl. Net als het nieuwe album van Arctic Monkeys, waarvan de limited vinyl-versie ook transparant is.