Spijkerrok festival beleeft opnieuw uitstekende editie Spijkerrok festival beleeft opnieuw uitstekende editie

Het meest in het 'oor' springend is de stem van deze zanger. De kenmerkende rasp is een van de facetten die garagebluesband The Cubical uit Liverpool zo’n toffe band maakt. Naast die band schrijft Wilson gedichten én heeft ook een soloproject. Hoewel solo, hij staat op het podium met Cubical-maat Simon James (saxofoon, klarinet en mandoline) en Rense Slings van Automatic Sam (op elektrische gitaar en banjo) onder de noemer The Counterfactuals. Naast materiaal van zijn eerste soloalbum All Love Is Blind, trakteert Wilson het publiek ook op nummers van het in het najaar te verschenen tweede album Victims. Sterke teksten, maar misschien iets te veel nummers in hetzelfde tempo, maken het ontbreken van een drummer wel voelbaar richting het einde van het optreden.

Vrijwel direct daarna begint op het hoofdpodium Raw Flowers aan hun set intense rock. De Achterhoekers hebben in de afgelopen vijf jaar een berg podiumervaring opgedaan, die zich keer op keer weet uit te betalen. Met twee klasse platen (het titelloze debuut en No Time Like The Present) op zak, heeft de band heel veel sterk materiaal om uit te putten. Vrijwel direct krijgen ze een deel van het publiek aan het dansen. Dit optreden is het perfecte moment om de nieuwe drummer Benjamin Kip (met opvallende Freddie Mercury snor) aan het publiek voor te stellen. En die maakt meteen een sterke indruk, net zoals het solide basspel van Raymond Grevink. Hierdoor krijgen zanger Lawrence Mul en gitarist Paul Diersen alle ruimte om te excelleren. De muziek krijgt nog meer soul en drive dan normaal al het geval is met gloedvolle uitvoeringen van ‘Bad Weather’ en ‘Good Night And Good Luck’.

Ondanks alle aandacht voor de reeks sterke platen (met het dit jaar verschenen Skeletons als voorlopig hoogtepunt) en inmiddels ook vele optredens, zelfs tot ver buiten de provincie, speelt de Arnhemse neo-psychedelia gitaarheld Jellephant in de kleine tent. Dat pakt heel goed uit. De band speelt in iets afgeslankte vorm, met z’n vieren in plaats van met zijn vijven vandaag. De set begint rustig, er wordt geconcentreerd gespeeld door Chris Kalkman (gitaar), Pim Walter (bas) en Erik Oexman (drums). Er is ruimte in de gitaarpartijen, meer Allah-Las dan Brian Jonestown Massacre, zeg maar. Duidelijk gevalletje van minder (gitaar) is meer. De goed opgebouwde set werkt naar een hoogtepunt toe, waarbij Jelle de ene na de andere heerlijke gitaarpartij laat horen. Veel nummers krijgen een andere uitvoering dan de plaatversies, waardoor het optreden van begin tot eind spannend blijft.

Korfbal. Hiermee wordt niet de gemengde sport bedoeld, als intermezzo in het programma, maar het garagekwartet onder leiding van Jaap van de Velde, die zich al eerder bekendheid verschafte met acts als Yuko Yuko en The Homesick. Met een bandgeluid dat eigenlijk best in het verlengde van dat Jellephant ligt, alleen spelen de vier gasten uit Noord Nederland harder en sneller. Korfbal speelde zich in de kijker door hun optreden op Eurosonic in januari van dit jaar en als 3voor12 talent tijdens de laatste Popronde. Hun zelfbenoemde “pretti boi hardrock” voldoet helemaal aan de eisen van een hedendaags hipsterbandje, maar omdat ze het brengen met zoveel energie en zelfs een knipoog kan uw recensent dit sterke optreden zeer waarderen.

In de kleine tent is het dringen geblazen bij Potential Criminal. De band is Arnhems, hoewel geen van de leden hier vandaan komt. Maar inmiddels hebben ze hier al veel vrienden gemaakt met hun energieke mix van rap met rock, funk en soul. De presentatie van hun ep Observe vorig jaar oktober in Luxor Live was dan ook volledig uitverkocht. Meteen eist rapper Marwin Tyrone de aandacht op met zijn spraakwaterval, waarbij opvalt hoe sterk zijn raps zijn. Iedereen geeft dan ook toe aan zijn verzoek om nog verder naar voren te komen, zodat er een echt feestje kan worden gebouwd. Zelfs tot buiten de tent wordt er gedanst. De aandacht verslapt wel wat in het tweede deel van de show als de band meer de soul- en jazzkant op gaat en minder dwingend blijft. Het vijftal, waarbij ook de rol van toetsenist Marten Vellema niet te onderschatten is, gaat nog ver komen. ‘Unite’ is niet alleen de nieuwe single, maar ook de positieve boodschap van dit bonte gezelschap.

Dat er momenteel veel goede muziek uit Arnhem komt, laat ook de afsluiter van de dag horen; Mr. Weazley, met frontman Benjamin Thode (bekend van Leeways). Zijn presentatie is zo energiek en beweeglijk dat het moeilijk is voor het publiek om stil te blijven staan. Maar eigenlijk heeft helemaal niemand daar zin in en heeft iedereen juist zin in dit laatste optreden. Maar liefst met z’n achten staan ze op het podium, waarbij gitarist Andrej Bragin en drummer Amir Katevushnik van Leeways uiteraard direct worden herkend. Er is een flinke blazerssectie (trompettist Pieter van Engelen en saxofonisten Andre Schnura en Inga Rothammel), op toetsen Dinesh Jhagjhoor Singh en op bas Aditya Sardjono. Hun crossover van hiphop, reggae en rock wordt goed gespeeld en Thode weet het publiek alleen maar verder op te zwepen, zeker tijdens de sterke nieuwe single ‘Landing’. Met dit dampende optreden, dat wordt afgesloten met een mooie groepsfoto wordt Spijkerrok op een mooie manier afgesloten. We hebben nu al zin in volgend jaar.