Heen en weer sprinten tussen locaties op de Nijmeegse Kunstnacht 2017 Heen en weer sprinten tussen locaties op de Nijmeegse Kunstnacht 2017

Het Edison-winnende muziekproject Happy Camper heeft de eer om de Kunstnacht te mogen openen met een voorproefje van hun nieuwe album Gravity. Happy Camper treedt in wisselende samenstellingen op, maar vanavond vertolken Marien Dorleijn (Moss) en Pien Feith de elektronische synthpop-melodieën. Het optreden is absoluut overtuigend, maar de beloofde hypnotiserende 3D geprinte loops blijven uit. De opening mist iets van haar voormalige grandeur, iets dat zegt: dit is de Kunstnacht, we zijn nu echt begonnen. Desondanks is de avond van start gegaan en verspreidt het publiek zich over de deelnemende locaties in Nijmegen (CC).

Het Mariënburgplein oogt vanavond gezellig, dankzij diverse foodtrucks en de deuntjes van Power to the Pipo. In LUX bewondert het publiek een in-situ kunstinstallatie, terwijl de bibliotheek een poging doet om haar afgeschreven boeken middels niet-erg-artistieke spelletjes aan toeschouwers te slijten. Tijd voor een dosis muziek die te vinden is in de vorm van Dan Hair in de Sint-Nicolaaskapel. De krappe kapel is afgeladen en een 'intiem optreden' is hier een understatement. Dan Hair en zijn band weten hier goed mee om te gaan en brengen een fragiele, half akoestische set die bíjna de hele ruimte stil krijgt.

Op het Honigcomplex lijkt het inderdaad rustiger dan anders. In DZIGA arriveren we net op tijd voor een optreden van de talentvolle multi-instrumentalist Maarten Zaagman. Het lijkt wel een auditie voor Holland's Got Talent: Maarten speelt 'luchtpercussie' op meerdere instrumenten tegelijk, voortgedreven door een onregelmatige melodie waar geen eind aan lijkt te komen. Fascinerend en ongelooflijk knap dat hij bijna geen noot mist, maar na een tijdje wordt het wel wat eentonig (CC).

Een leuke verrassing wacht ons in Fabrikaat, waar de muzikale talenten van Kunstbende de ruimte krijgen om zichzelf te laten zien. Jammer dat het beoogde publiek schaars is en waarschijnlijk ergens in het centrum is blijven steken. Intussen klinken uit de grote industriële hal op de eerste etage de technobeats van Drift door. Bij binnenkomst blijkt dat ze een aantal beeldende werken begeleiden, maar de connectie tussen de muziek- en de maakindustrie wordt niet direct duidelijk. Doornroosje brengt het er beter vanaf in Galerie Bart, waar klanken en beelden de expo 'Nieuwe Oogst' juist complementeren.

Misschien hebben we vanavond gewoon pech, maar op een aantal locaties vissen we achter het net: in de Schouwburg gaat de laatste theatervoorstelling niet door, in de Lindenberg kan er maar een maximum aantal mensen meedoen aan de rondleiding en voor het verhuisde muZIEum staat een lange rij. Wanneer we op een rustiger moment die laatste locatie toch binnenkomen, blijkt dat het wel erg makkelijk was om de wetenschappers van InScience te koppelen aan een museum (CC).

Boeiend is wel het eindfeest in Doornroosje, waar Down The Rabbit Hole is neergestreken. Dat klinkt van tevoren als 'makkelijke combi', maar de aankleding verdient alvast een vol stickervel: dj's in de foyer, Nijntje-figuren overal, de kenmerkend psychedelisch witte DTRH-ballen in de zalen. En, het belangrijkst, een sterke programmering. De Rode Zaal is voor de feestgangers, met veel reggae(ton) en een boomshakalak-achtige vibe.

In de Paarse Zaal steekt Nathan Fake er glorieus bovenuit, met een ijzersterk opgebouwde set vol atmosferische, uitgesponnen elektronica. In het slothalfuur zoekt Fake steeds nadrukkelijker de bas op: niet genoeg om de Paarse Zaal vol te krijgen, wel om de aanwezigen met een euforisch gevoel de nacht in te sturen - waar Palmbomen II (wat onhandig geprogrammeerd direct ná de veel spannendere Nathan Fake) en Sjamsjoedin nog volgen. Hulde ook voor het rijtje obscure Afrikaanse en Arabische platen dat Johan Gijsen in zijn koffer heeft zitten, tot vermaak van zijn mede-dj's die lachend om hem heen staan te springen in het café. Zelfs een flinke pinstoring kan niet voorkomen dat Feteretet één van de leukste afterparty's van het seizoen is (RO).

Los van het eindfeest lijkt de trend van de avond: weinig samenwerkingen verrassen écht. Deels kan dat toeval zijn, want met zoveel locaties en deelnemers lukt het nooit om ze allemaal te bezoeken. Deels is het ook iets dat de organisatie kan meenemen voor volgend jaar. Hoewel de Nijmeegse Kunstnacht nog steeds voorziet in alle kunstbehoeften, mag de connectie tussen aanbieder en locatie gewaagder. Of dat gaat lukken, zien we op de volgende editie (CC).