Regenachtig Appelpop toch geslaagd door afwisselende line-up Regenachtig Appelpop toch geslaagd door afwisselende line-up

Er schijnt een waterig zonnetje boven het McBlossom-podium waar de Britse punkrockband VANT mag gaan optreden. En dat podium, dat blijft toch een dingetje. Eerder kwam het nieuws naar buiten dat DOOL haar show op Appelpop annuleerde, omdat de band niet op een door McDonalds gesponsord podium wilde spelen. En ook VANT kan het niet laten om toch even "Fuck McDonalds!" te roepen. Het kon ook haast niet anders met een viertal dat bekendstaat om haar politieke songteksten. De muzikanten trekken weinig bezoekers naar hun podium, maar het publiek dát er staat, bestaat uit die hard fans. Zo weten de mannen toch een energieke show neer te zetten, waar van het begin tot het eind op gedanst wordt.

Hoe anders is dat op het hoofdpodium, waar Racoon bewijst nog steeds een van de populairste bands van Nederland te zijn. De tent staat ramvol met mensen die allemaal willen meezingen met het scala aan hits dat de groep over de jaren heen heeft gehad. Zanger Bart van der Weide weet het zelf goed te omschrijven: "Wij zijn Racoon, we spelen een mix van oude en nieuwe liedjes. Als je het niet leuk vindt, dan ga je maar ergens anders heen. Meer dan dat wordt het niet." En inderdaad: de ietwat saaie show van Racoon bevat geen verrassingen, slechts goed gespeelde popliedjes. Toegegeven, die nodigen nog steeds wel uit om mee te zingen.

De Vlaamse band Bazart moet het iets minder van hun bekendheid hebben. De vergelijking is al vaker gemaakt, maar toch: als Oscar and the Wolf in het Nederlands zou zingen, dan kreeg je Bazart. Compleet met sensuele dansjes van zanger Mathieu Terryn. In eerste instantie heeft de groep moeite om het publiek mee te krijgen in haar elektronische indiepop, maar Terryn geeft niet op. Halverwege het optreden gaan de handen dan toch de lucht in en bij afsluiter 'Goud' staat minstens het halve veld te springen. Toch knap voor een band die op Appelpop misschien wel een klein beetje uit de toon valt.

Terwijl de dijk letterlijk vastloopt voor het optreden van rapper Boef (gek genoeg op het kleinste podium geprogrammeerd), heeft Tom Odell vrij spel op het hoofdpodium. En man, wat kan hij rammen op zijn piano. Hij brengt zijn liedjes emotioneel, een stuk steviger dan op zijn platen en met zoveel mogelijk uithalen. Samen met zijn goede band weet hij de toehoorders te boeien tot het eind. En ja hoor, ook Andy Burrows (ex-Razorlight) is weer van de partij achter de drums. Maar wanneer Tom tegen het eind 'Another Love' inzet, blijkt toch weer hoezeer hij veroordeeld is tot zijn doorbraakhit: het publiek zat er al op te wachten en zingt uit volle borst mee. 'Magnetised' kan dat succes daarna niet meer overtreffen.

De jeugd van Tiel en omstreken (en af en toe een verdwaalde veertigplusser) staat nog steeds op de dijk bij de rappers van Sevn Alias, terwijl de avond langzaam op zijn einde loopt. Nu is de keus: het festival afsluiten bij de De Jeugd van Tegenwoordig of bij de rockers van Navarone? De jongeren weten het wel en haasten zich al snel naar het hoofdpodium voor een laatste dosis rap. Nu de dijk is leeggestroomd blijven alleen de echte fans over voor een van de weinige Gelderse bands die op het programma staan.

Navarone doet vervolgens waar ze goed in zijn: scheurende gitaren in 70's stijl en indrukwekkende uithalen van zanger Merijn van Haren. Nummers zoals 'Smash 'n grab it' nodigen uit tot participatie van het spaarzame publiek. Het is een lekkere afsluiter van een avond met - voor een gratis festival - lekkere en afwisselende muziek. Terwijl we met het pontje alvast de Waal oversteken om de drukte voor te zijn, horen we Navarone nog steeds rocken, ver boven De Jeugd uit. Een echt grote doorbraak à la hun stadsgenoten van De Staat: het is ze gegund.