Bjarke Ramsing komt uit Denemarken, maar is de laatste tijd veel te vinden in ons kikkerlandje. Hij en zijn bassist treden op in Ierse pub Finnegan’s. Ramsing draagt een simpel t-shirt, gympen en een camelkleurige broek. Ze staan voor een muur versierd met een enorm, retro ‘My goodness, my Guinness’-reclamebord. Ramsings muziek doet denken aan Passenger en Matt Corby, met een vleugje Mumford & Sons. Hoe langer ze spelen, hoe harder de instrumenten en warme stem van Ramsing door de pub galmen. Ramsing staat bijna als een straatmuzikant op te treden, naast hem ligt een gitaarkoffer met een kartonnen bordje waarop zijn site is geschreven. Tussen twee nummers door neemt hij een slok rode wijn, wanneer hij weer begint met spelen luistert het publiek aandachtig verder.
Op deze frisse vrijdagavond lijkt het rustig in de binnenstad van Apeldoorn, tot je de cafés en kroegen binnenloopt waar het publiek verwelkomd wordt door verschillende soorten live-muziek. De Popronde is gearriveerd in Apeldoorn. 3voor12 Gelderland neemt een kijkje bij Bjarke Ramsing, DOOXS, Dakota en The Dawn Brothers.
Popronde Apeldoorn
Vrijdag 15 september, binnenstad Apeldoorn
> Overzicht bands
Het kleine café van poppodium Gigant wordt door de twee meiden van DOOXS omgetoverd tot magische grot. De twee Rotterdammers, Djoeke en Aniek, maken zwoele maar ijzige synthpop. De nummers zijn erg interessant om naar te luisteren, er komen steeds meer elementen in de muziek. De aparte, rustige bewegingen die ze maken terwijl ze door blauwe en paarse lampen worden belicht zorgt voor een alien-achtige sfeer. Het cafeetje staat ondertussen bomvol, de stem van Djoeke golft over het publiek en de muziek krijgt steeds meer dance-elementen. Halverwege het optreden wordt de ep van DOOXS gepromoot en “oh ja, we hebben ook nog… sokken”, meldt Aniek.
Ook in koffiehuis Schenkers wordt het podium, in dit geval een Perzisch tapijt, bemand door enkel dames. Het tapijt ligt vol bedrading, verlengsnoeren en een aantal setlists. De vier Amsterdamse meisjes van Dakota maken keiharde garagerock wat lief wordt gemaakt door de combinatie met Cali-dreampop. De band doet denken aan Haim, maar dan met een flinke vleug gitaar- en drumgeweld. Ze spelen moeiteloos een aantal nieuwe nummers achter elkaar, dat bij elk goed uitgepakt trucje wordt gevierd met een paar lachende en trotse blikken. Het publiek krijgt het niet helemaal voor elkaar om stil te blijven staan, veel hoofden en voeten gaan op en neer. De catchy, dromerige muziek dreunt door het koffiehuis en laat de vloer, tafels, stoelen en ramen trillen.
The Dawn Brothers uit Rotterdam zorgen voor warme jaren ’60 rock. Meteen aan het begin valt de banner van de Popronde achter de drummer naar beneden. De jongens dragen bruine kleding, dat perfect aansluit bij het ouderwetse interieur van De Flierefluiter. Door deze combinatie waan je je in de zestiger jaren. Het café wordt gevuld met heerlijk gitaarspel, zo nu en dan driestemmigheid en snelle drums. The Dawn Brothers zijn geen echte broers, maar hun stemmen klinken perfect bij elkaar. Wanneer de gitarist solo gaat zingen, begeeft één van de microfoons het. Hij baalt zichtbaar, maar herpakt zich moeiteloos en is met een paar stappen bij de microfoon van de bassist. Alsof er niks is gebeurd gaat hij verder. De vier Rotterdamse jongens lijken al eeuwen samen te spelen en een paar korte blikken zijn al genoeg om te communiceren.
Met drieëndertig bands die optraden, verspreid over vijftien locaties was deze editie van Popronde Apeldoorn weer prima gevuld. Wie nog energie had na het heen en weer sprinten tussen de locaties, kon voor een afterparty terecht bij Poppodium Gigant waar het feestje tot in de vroege uurtjes doorging.