"Slecht nieuws: wegens een chronische polsblessure van Mart zijn we gedwongen om te stoppen met The Super Soakers." Zo werd begin 2017 het einde aangekondigd van deze Nijmeegse band. Slechts twee jaar duurde hun zegetocht, waarin ze bandwedstrijd Kaf en Koren (2016) wonnen en samenspeelden met diverse helden, waaronder Parquet Courts en King Gizzard & the Lizard Wizard. Toch heeft zanger/gitarist Mart Boumans niet stilgezeten. Amper een half jaar later heeft hij onder de naam Slack Attack twee ep’s uitgebracht (ep nummer twee is net uit) en is ep nummer drie alweer klaar. Hierop laat hij horen dat zijn muzikale palet flink is uitgebreid. De indierock van The Super Soakers heeft plaatsgemaakt voor zonnige, jazzy en vooral eigenzinnige indiepop. Daarnaast sieren illustraties van zijn hand sinds kort de muren van Merleyn. Reden genoeg voor 3voor12 Gelderland voor een interview met deze productieve duizendpoot.

Even terug naar The Super Soakers. Veel optredens, goede recensies, het winnen van Kaf en Koren, jullie gingen heel goed. Toch zijn jullie ineens gestopt vanwege jouw chronische polsblessure. Heb je daar nog steeds last van?

“Ik heb er eigenlijk nog steeds wel last van ja. M’n polsen waren beiden chronisch overbelast. Vorig jaar werd ik er op een gegeven moment elke ochtend wakker van. Ze zeiden dat het wel anderhalf jaar zou gaan duren voordat de klachten zouden verdwijnen. Ik doe het nu relatief rustig aan, al ben ik daar niet zo goed in."

"Voor live–optredens speel ik voorlopig ook geen gitaar en ga ik alleen maar zingen. Ik probeer zoveel mogelijk over te laten aan andere muzikanten, wat ik onlangs ook bij de ep-opnames heb gedaan. Dat van die polsen was eigenlijk ook meer de druppel. De keuze om met The Super Soakers te stoppen werd min of meer voor mij gemaakt omdat ik mijn handen niet meer mocht gebruiken. Maar ik had het er ook wel een beetje mee gehad. Ik voelde de muziek niet meer zo, luisterde ook niet zoveel rockmuziek meer.”

Ik hoor inderdaad duidelijk een andere richting op de ep´s. The Super Soakers klonken toch erg als pakweg Arctic Monkeys. Nu hoor ik een exotische, beetje jazzy sound. Gevarieerder in ieder geval. Wat zijn nu jouw invloeden?

“Ik ben lang geleden begonnen met saxofoon spelen en toen in de jazz begonnen. Daar liggen mijn ‘roots’ denk ik, en daar ben ik nu naar teruggekomen. Ik dacht vroeger dat je met een saxofoon niet in een band kon spelen, maar nu wil ik de saxofoon juist cool maken. Daarnaast ben ik de laatste tijd ook meer naar wereldmuziek gaan luisteren, ik denk dat je dat ook wel terug kunt horen.”

Ik moest regelmatig denken aan Mac DeMarco...

“Ja, dat heb ik ook wel veel geluisterd. Daardoor ben ik zo’n beetje gitaar gaan spelen, dus dat zou best kunnen. De manier van zingen van Balthazar is ook van invloed geweest. Dat lijzige, lome werkt wel bij mijn stem. Ik schreeuw in ieder geval niet meer.”

Je bent als saxofonist te horen op het nieuwe album van Afterpartees. Hoe is dat tot stand gekomen?

“Ze hebben The Super Soakers veel geholpen en zijn goede vrienden geworden. Ze vroegen of ik saxofoon wilde spelen op hun nieuwe plaat. Zo heb ik een aantal nummers ingespeeld. Ik heb ook 11 november live met ze gespeeld op Le Mini Who in Utrecht.”

Waar komt de naam Slack Attack eigenlijk vandaan?

“Die heb ik lang geleden al bedacht, toen ik naar de Vavo in Nijmegen ging. Ik zou me niet echt een loser noemen, maar er was niets dat ik graag deed. Toen heb ik een gitaar gekocht en ben ik veel gaan tekenen. Een slacker is zeg maar een lamzak. Uiteindelijk werkt het gewoon goed omdat het rijmt.”

Onder die naam ben je ook actief als illustrator. Zo siert het artwork van jouw ep’s tegenwoordig de muren van Merleyn. Hoe is dat zo gekomen?

“Ik tekende sowieso al vrij vaak posters voor Merleyn. Er werd op Facebook gevraagd naar tekenaars voor de muren van Merleyn, daar reageerde ik op. Ik werd geïnspireerd door die albumhoes van Kurt Vile (Wakin On A Pretty Daze, red.), waar hij een muur had beschilderd.”

Heeft jouw visuele werk ook invloed op de muziek? Of staat dit los van elkaar?

“Ik ben naar de kunstacademie gegaan, omdat ik mijn muziek ook visueel bij wilde staan. Als je zelf het artwork maakt, wordt het volgens mij nog veel meer één geheel. Ik vind zo’n Tyler the Creator bijvoorbeeld heel goed, omdat het hele plaatje gewoon klopt; zijn kleren, muziek en zijn clips. Zoiets wil ik ook. Ik zou al mijn clips willen animeren en een conceptalbum willen maken, waarbij de tekst een verhaal vertelt en dit per clip wordt uitgebeeld. Dat lijkt me vet. Ik hoop dat mensen straks Slack Attack gaan zien als een geheel, waarbij het visuele en muzikale bij elkaar hoort. Net zoals bijvoorbeeld bij Gorillaz.”

Je hebt net een nieuwe clip uit, van ‘Tranquilo’. Een bijzondere clip kunnen we wel stellen en in Nijmegen opgenomen. Kun je hier wat meer over vertellen?

“‘Tranquilo’ gaat over dat iedereen zich altijd aan het haasten is en maar richtingloos vooruit dendert. Het eerste idee voor de clip was om ergens in het centrum van Nijmegen te filmen met veel mensen, waarbij ik in slow motion playback. Dit zou vervolgens twee keer zo snel worden afgespeeld, zodat ik normaal lijk te zingen en iedereen om mij heen dubbel zo snel beweegt. Dat is alleen niet zo geweldig gelukt, dus we hebben met een green screen nog wat dingen aangevuld, met wat foute effecten.“

Heb je voor de nieuwe ep, Never Seen the Beach, alles zelf ingespeeld?

“Ik heb het opgenomen met Thijn Moons, gitarist van The Super Soakers. Thijn wil graag leren opnemen en ik wil graag mijn nummers opnemen, ideaal. We hebben een laptop neergezet, een paar microfoons geleend hier en daar, en in de zomer in onze schuur die nummers opgenomen. Peerke (Boumans, broer van Mart, red.) heeft toen gedrumd en de rest heb ik ingespeeld. Ook de gitaar ja, daar had ik dan wel weer een week last van, maarja.”

Voor de live-optredens heb je een band begrijp ik?

“In december doe ik in ieder geval twee shows met een 8-koppige band, maar ik wil ook wel wat intiemere optredens doen in een kleinere samenstelling. Dat is vrij flexibel wat mij betreft. Volgens mij werkt de muziek in verschillende vormen. Tot nu toe wil iedereen die ik gevraagd heb graag meedoen. Na december, mochten we een tourtje willen doen, moeten we kijken wat we kunnen regelen met de muzikanten. Iedereen zit toch met studie en werk. Het zou wel vet zijn in ieder geval.”

Zijn er bepaalde thema’s in je teksten die jou bezig houden?

“Dat is heel verschillend. De ene keer schrijf ik een soort van autobiografisch. Maar bijvoorbeeld ‘Rat Race’ van de nieuwe ep heb ik geschreven nadat ik American Beauty had gekeken. Of laatst heb ik een nummer geschreven en opgenomen over een fotoreeks van fotograaf Martin Parr. Die reeks heet ‘Bored Couples’ en dat vond ik wel komisch. De inspiratie komt dus overal vandaan. Soms pak ik gewoon mijn gitaar en begin te schrijven, soms zie of hoor ik toevallig iets dat de aanzet geeft."

"‘Made in China’ van de nieuwe ep gaat zelfs over een aflevering van Tegenlicht. Dat ging over dat wij als het Westen altijd alles in China inkopen, maar dat China andersom niet de westerse wereld zal helpen. Best een domme ontwikkeling eigenlijk. We hebben de Chinezen nooit echt goed behandeld, dus ze zullen niet snel iets aardigs terugdoen. Ha, ik klink nu best wel als een nerd, dat ik over Tegenlicht liedjes schrijf. Nouja, ik heb het idee dat ik nu wat meer voor dat soort dingen opensta, dan gebeurt dat gewoon.”

Wat komt bij jou eerst, de tekst of de muziek?

“Altijd eerst de muziek. Ik zal nog een geheim verklappen: bij denk ik de helft van de liedjes van The Super Soakers had ik nog geen vaste teksten en zong ik live maar wat. Als je die nu terug zou luisteren hoor je wel Engelse woorden, maar die slaan bij elkaar helemaal nergens op.”

The Super Soakers

Never Seen the Beach, ik mag hopen dat dat geen autobiografische titel is, met zo’n zonnig geluid?

“Dat gaat er meer om dat ik zo zonnig klink en mijn invloeden overal vandaan haal, terwijl ik alles eigenlijk maar vanuit mijn slaapkamer heb geschreven en dat ik op Spotify mijn wereldmuziek vind. Ik heb dat ook wel eens als ik werk voor iemand maak en die persoon bijvoorbeeld alleen via Instagram heb gesproken. Als ik ze dan in werkelijkheid zie, dan denk ik wel eens: ‘huh, ik dacht dat jij een 30 jarige Afro-Amerikaan was?’ Waarmee ik wil zeggen dat ik blijkbaar iets anders uitstraal dan dat ik daadwerkelijk ben.”

Kunnen we binnenkort nog een volwaardig album van je verwachten?

“Volgende zomer zou ik wel graag een album uitbrengen. De meeste nummers die ik nu heb liggen en die ook bij elkaar passen, hebben allemaal wat Midden-Oosten invloeden. Misschien dat ik nog eens bij een instituut voor wereldmuziek in Amsterdam langsga om te kijken wat voor instrumenten daar bij passen. Het lijkt me best wel vet om bijvoorbeeld andere soorten gitaren te proberen."

"Ik zou wel wat meer muziek willen maken waar mensen op kunnen dansen in plaats van beuken. Ik denk dat de wereld wel klaar is voor meer van dat soort invloeden. Veel Nederlanders denken dat er niet veel goeds komt van ‘buitenlanders’, bepaalde dingen waarderen we helemaal niet. We zijn altijd op onze eigen westerse muziek gefocust. Er is juist superveel meer in muziek te vinden en eigenlijk hebben we altijd maar gewoon hetzelfde gedaan."

"In het Midden-Oosten worden heel andere ritmes gebruikt en percussie. Maar ook toonladders; heel veel noten die wij hier als vals beschouwen kunnen daar gewoon. Ik wil in ieder geval proberen om niet steeds hetzelfde te blijven maken. Met wat ik nu doe heb ik het gevoel dat ik iets dichter bij mezelf ben gekomen.”

Discografie

The Difference Between Hearing and Listening
ep, augustus 2017

Never Seen the Beach
ep, oktober 2017

Optredens

Zaterdag 16 december
Grenswerk, Venlo (slotconcert Afterpartees)

Dinsdag 21 december
Sugarfactory, Amsterdam

> Facebookpagina