Interview Rocco Hueting: ”Wat we met De Staat meemaken is onvoorstelbaar, maar ik heb nooit aan ons getwijfeld!” Interview Rocco Hueting: ”Wat we met De Staat meemaken is onvoorstelbaar, maar ik heb nooit aan ons getwijfeld!”

Het interview met Rocco is in hotel-restaurant-bar Credible; nauwelijks 40 meter van de plek waar het begon, poppodium Merleyn. Nadat hij de aanwezige retro-games in het restaurant heeft goedgekeurd, feliciteren we hem met het tienjarig bestaan van De Staat. Glunderend: “Het is echt onvoorstelbaar wat er sindsdien is gebeurd. Tien jaar, dat is een derde van ons leven. Ik had zelf nooit gedacht dat we zo ver zouden komen, maar aan de andere kant: ik heb ook nooit aan ons getwijfeld.”

Met het samenkomen van de huidige bezetting destijds veranderde er veel voor de band. “Ik speelde al langer met Torre (Florim, zanger – red.) en Jop (van Summeren, bassist – red.), maar toen speelden we in café De Fiets, de Halve Maan en de Billabong en dergelijke. Vanaf dat optreden tien jaar geleden zijn we ook buiten Nijmegen gaan spelen en contact met andere bands gaan zoeken. Toen dacht ik eigenlijk al: ‘Dit is het, zo is het om in een bandje te zitten.’ Lekker spelen en feesten.”

Kort na hun eerste optreden in Merleyn werden ze geboekt als voorprogramma van de Amerikaanse stonerlegendes Fu Manchu. Een optreden dat veel indruk maakte: “Daar hebben we het nog regelmatig over. Wij waren jong en keken er naar uit om te feesten met een internationale band, maar zij waren juist heel rustig en stil. Logisch, die mannen waren al weken aan het touren!  Ze hielden al rekening met de optredens van een paar dagen later. Nu zijn wij zelf ook veel rustiger als we op tour zijn, anders houd je dat nooit vol.”

Wanneer hij het gevoel had dat ze het als band gemaakt hadden? Daar hoeft Rocco niet lang na te denken. “Toen Excelsior ons wilde tekenen. Ik kende dat label al heel goed, mijn vader luisterde vroeger veel naar Johan en Daryll-Ann. Ik had verder geen idee wat het allemaal inhield om bij een label te tekenen, maar alleen al het feit dat je daar opeens bij hoort….. dan heb je wel echt het idee dat je goed bezig bent.”

Een jaar later, in januari 2009, komt hun debuutalbum Wait For Evolution uit dat gevierd wordt met een uitverkochte cd-release in het oude Doornroosje. “Dat was ook onvoorstelbaar. Wij kwamen zelf voor concerten en feesten in Doornroosje en als die zaal vol was, dan was dat echt iets heel speciaals. Nu was Doornroosje voor De Staat uitverkocht. We hadden niet verwacht dat het zo zou gaan sneeuwballen.”

Natuurlijk is de band veranderd en gegroeid in de afgelopen jaren, maar volgens Rocco is dat heel geleidelijk gegaan. Dat vindt hij erg belangrijk. “Wat ik nu met deze band meemaak, is het raarste dat ik ooit mee ga maken, ik blijf echt van de ene verbazing in de andere vallen. Maar ergens voelt de manier waarop dingen elkaar opvolgen heel logisch. In de band draait het nog steeds om dezelfde vijf muzikanten en al lijkt er soms weinig veranderd, geleidelijk zijn we wel betere versies van onszelf geworden. Dat gaat met kleine stappen, waarvan je achteraf eigenlijk pas kan zien dat je ze gemaakt hebt.”

Een voorbeeld van zo’n stap noemt hij de eerste show op Pinkpop in 2009. “De dag ervoor stonden we in een kroeg in Antwerpen voor zo’n twintig bezoekers te spelen en een dag daarna op een van de grootste festivals van het land. Toen ik me dat besefte, had ik echt het gevoel…’hoe hebben we ons hier nou weer naar binnen gekletst?’ Haha! Achteraf zie je dat je daar als band weer een belangrijke stap hebt gemaakt in de ontwikkeling.”

Hetzelfde geldt volgens Rocco voor de tour van Muse in 2016. Waar De Staat zich bij eigen optredens nog wel bezighoudt met de productie, was dat nu wel even anders. “We speelden steeds in zalen van 20.000 bezoekers en waren opeens een klein stukje van een geoliede supermachine. Achteraf gezien is het bizar wat we daar hebben meegemaakt, maar op het moment zelf voelde het als een logische vervolg van wat we daarvoor gedaan hadden.”

De ervaring met Muse konden ze in september 2017 goed gebruiken toen de band als voorprogramma van The Rolling Stones in de Amsterdam ArenA stond. Rocco: “Het was heel leuk, maar ook raar. We hebben natuurlijk al wel vaker in een stadion gespeeld, dus die schok viel nog wel mee, maar het besef ‘na ons spelen de Stones’….. dat was zo’n mindfuck. Toen we naar hun show stonden te kijken, besefte ik ‘shit, daar heb ik net ook gestaan!’

Net als bij Muse was de productie één grote militaire operatie en kon niet alles zomaar geregeld worden. Toch had de band een kort moment vrijgemaakt om De Staat te ontmoeten. “Tussen onze shows in hadden ze een fotomoment georganiseerd. Handjes geven, in de lens kijken en kletsen over van alles en niks. Mick Jagger wilde al snel weer door. Logisch, want zo’n grote show vergt enorm veel concentratie. Maar ze hoeven het niet te doen en toch doen ze het. Dat betekende veel voor ons!”

Met de In The Round shows wil De Staat de periode rond het vierde album O afsluiten, een periode waarin in augustus 2016 opeens een felle discussie rondom de band losbarstte. De Staat vroeg bij Fonds Podiumkunsten een subsidie aan voor onder andere deze shows, en kreeg als een van de eerste popbands ooit de subsidie toegewezen. En in de tijd van social media vond iedereen daar wat van.

“We hebben de reacties heel erg onderschat. Het was logisch en te verwachten, maar we hadden daar van tevoren niet genoeg rekenschap aan gegeven. Het was nooit onze bedoeling om de posterboys van dit soort subsidies te worden, we hebben het enkel geprobeerd om voor onze eigen positie op te komen, helemaal niet op de boel op te schudden.”

“We werden er persoonlijk op aangesproken en daar hebben we ons op verkeken. We hebben geprobeerd ons zo min mogelijk te verdedigen, alles wordt immers toch uit de context gehaald. Uiteindelijk was het de keuze van het Fonds om ons de subsidie te geven.” Met zijn opleiding Cultuurwetenschappen in zijn achterhoofd keek Rocco echter ook op een andere manier naar alle commotie.

“Het is grappig om vanuit het oog van de storm naar buiten te kijken en te zien hoe mensen reageren. Sommigen leken het ons niet te gunnen, andere juist weer wel. En het is publiek geld, dus natuurlijk, iedereen mag er iets van vinden. Er heerste ook veel onwetendheid. Je kunt ook niet verwachten dat mensen die niet zijn ingebed in een bepaalde sector - met zijn eigen regels en een eigen dynamiek -  begrijpen wat er gebeurt als er ineens zo’n som geld verdeeld wordt. Mensen zien alleen een black box waar veel geld in verdwijnt.”

Maar eind deze maand gaat het dan toch echt gebeuren. Wat begon als een bosrave op Down The Rabbit Hole in 2015 is via de shows met Muse in 2016 uitgegroeid tot de In The Round shows. Het heeft Rocco en De Staat door de jaren heen nauwelijks losgelaten: “Onbewust heeft het doorgewerkt op het album en werden de ideeën steeds concreter. Het hele jaar zijn we al bezig met dat rondje: wat gaan we doen, wat kunnen we ermee? Nog steeds zijn we daar druk mee, want als je het podium verplaatst, is alles anders: productioneel, maar ook de verhouding tot het publiek. Dingen die werken op een normaal podium, werken niet noodzakelijkerwijs ook op een rond podium. Het publiek kan in ieder geval een aparte set, genoeg visuele afwisseling, nieuwe dingen en nieuwe samenwerkingen verwachten tijdens de optredens.” Rocco lijkt tijdens het gesprek enthousiaster te worden van deze shows dan van het spelen voor de Stones. “Maar dit is dan ook echt iets van onszelf. En het wordt ook wel heel vet hoor!”