Rondje-om-de-Kerk-Festival. Zaterdag 13 mei 2017, Bemmel.
Voor de vierde keer maakte Bemmel zich afgelopen zaterdag op voor het Rondje-om-de-Kerk-Festival. Organisatie MudBoot Sessions staat bekend om hun bijzondere optredens op bijzondere locaties en dat is op deze dag ook weer het geval. Met optredens in een autogarage, een achtertuin en een kerk toont Rondje-om-de-Kerk-Festival zowel de pracht van Bemmel als van de muziek.
Het concert
Bemmel? Waar ligt dat ook alweer?
Het is een fijne voorbereiding, de fietstocht van Nijmegen naar Bemmel, gelegen aan de Waal ten oosten van Lent. De zon schijnt heerlijk, alles staat in bloei en de paarden, koeien en lammetjes lopen buiten. Aangekomen bij het grasveld naast de oude, hervormde kerk van Bemmel staat een van de organisatoren net de eerste act aan te kondigen. Het enthousiasme waarmee hij Karel J. Schepers op het hoofdpodium roept, is typerend voor de hele dag. Overal waar je kijkt, straalt de passie en liefde voor muziek namelijk van dit festival af.
Die eerste act, Karel J. Schepers, is meteen een schot in de roos. De opgewekte nederpop van het vijftal sluit perfect aan op het zonnige weer in Bemmel. Hoewel dit ervoor zorgt dat het meeste publiek buiten de tent blijft staan, trekken Schepers en zijn band zich daar niks van aan. Vol enthousiasme spelen ze hun Nederlandstalige liedjes. Die zijn zoet en catchy, maar zitten wel goed in elkaar. Het repertoire is gevarieerd en wordt vooral overtuigend gespeeld, waardoor het optreden interessant blijft.
©
Hans van Wijk
Karel J. Schepers
Vanwaar eigenlijk de naam Rondje-om-de-Kerk-Festival?
Dat wordt na Karel J. Schepers duidelijk. Het publiek wordt in groepen verdeeld die een route rond de kerk afleggen en op verschillende plekken in het dorp muzikale acts zien.
In die kerk staat, na weer een lange en enthousiaste inleiding, Dandelion klaar. Dat er goed nagedacht is over combinatie van band en locatie wordt duidelijk zodra de stemmen van het Volendams kwartet de kerk vullen. De drie-, soms vierstemmige songs klinken geweldig in de akoestiek van de kerk.
Door de simpele opstelling waarin Dandelion vandaag speelt, worden de nummers nog puurder en folkier dan ze op de plaat klinken. De songs doen denken aan Midlake, met samenzang als bij Fleetwood Mac. Het enige verlangen wat tijdens het optreden opkomt, is dat ze een stukje onversterkt zouden spelen om nog beter gebruik te maken van de akoestiek. Als dat aan het eind van het optreden dan ook echt gebeurt, staat bij meerdere mensen het kippenvel op de armen. Al vroeg op de dag lijkt het hoogtepunt van het festival bereikt.
©
Hans van Wijk
Dandelion
De volgende locatie is een achtertuin met uitzicht op de Waal, waar Alain Fournier (oftewel Frank Bond) volledig onversterkt zijn liedjes ten gehore brengt. Tussen het getokkel van zijn gitaar door is het gefluit van de vogels en het geruis van bladeren te horen. Fournier zingt over zowel vergeten als onvergetelijke helden. Zo verwijst zijn naam naar een jonge Franse dichter die in de Eerste Wereldoorlog overleed, maar vertelt hij ook hoe hij al jaren vond dat Bob Dylan een Nobelprijs verdiende. De kleine, breekbare liedjes zijn even wennen na de overweldigende kracht van Dandelion, maar ze zijn aangenaam om naar te luisteren. Zeker in de nog altijd schijnende zon.
©
Hans van Wijk
Alain Fournier
Het rondje wordt afgesloten in een verlaten garage. De draden hangen uit het plafond, het onkruid groeit naar binnen en de wc heeft geen deur meer. In tegenstelling tot wat je zou verwachten speelt hier geen garage-rockband, maar een Gronings duo dat minimalistische liedjes speelt. MyDearestDear speelt hun "zuidelijkste optreden tot nu toe". Ze wisselen veel af van instrumenten, wat elk nummer een eigen karakter geeft. Toch weet MyDearestDear niet echt te overtuigen. Misschien komt het doordat ze als laatste aan de beurt zijn in dit rondje, maar ze weten de aandacht van het publiek niet zo goed vast te houden als de vorige twee acts.
©
Hans van Wijk
MyDearestDear
Blijft het na het rondje nog gezellig?
Zeker! Voor het eerst heeft MudBoot twee acts geregeld voor 's avonds op het hoofdpodium. Het is zo gezellig dat het publiek bij de eerste act Yellow Grass vooral aandacht voor elkaar heeft en niet zozeer voor de americana die de Amsterdamse band speelt. De sfeer zit er goed in in Bemmel, ondanks dat er inmiddels een kort buitje overtrekt. Het is constant druk aan de bar en mensen genieten over het hele terrein van hapjes van De BBQBrandtWeer. Het Rondje-om-de-Kerk-festival voelt als een dorpsfeest, maar dan met goede muziek.
Als er geluisterd wordt, is dat bij Yellow Grass ook te horen. Het vijftal maakt onvervalste, traditionele americana, inclusief pedal steel guitar. Ook de andere instrumenten werken mee aan een overtuigende sound. Erg origineel en uniek is het niet, waardoor Yellow Grass het vooral van de nostalgie moet hebben, maar dat is in ieder geval voldoende om een aantal voetjes voorzichtig van de vloer te laten komen. Dat wordt bij afsluiter HoppaH! nog eens versterkt. Dit balkan/ska-orkest uit Groningen zorgt voor een energieke, feestelijke en passievolle afsluiting van de avond.
©
Hans van Wijk
Yellow Grass
©
Hans van Wijk
HoppaH!
Passie, het blijft de hele dag terugkomen. Organisatoren die vol enthousiasme de bands aankondigen, muzikanten die geëmotioneerd raken door hun eigen muziek, barmannen en -vrouwen die met een glimlach je drankje inschenken, een barista die vol liefde koffie staat te zetten en publiek dat (‘s middags) vol aandacht naar de muzikanten zit te luisteren. Het is bijzonder, misschien wel uniek, wat zes vrienden in Bemmel voor elkaar krijgen. Eén bezoek, één keer de passie ervaren en de mooie muziek horen is genoeg om te begrijpen waarom dit festival dit jaar binnen vier minuten uitverkocht was.