Oud en nieuw metaltalent dendert door Nijmegen Oud en nieuw metaltalent dendert door Nijmegen

Aan het Italiaanse Destrage de eer om de Red Stage te openen met een mix van… ja, wat niet eigenlijk? Verschillende stijlen metal worden moeiteloos door de band met elkaar verweven, waardoor het tempo al vroeg in de middag erg hoog ligt. De set leunt grotendeels op de laatste succesvolle albums, met ‘Purania’ van Are You Kidding Me? No als perfecte afsluiter. Een sterke openingsband voor deze editie.

Direct erna is Pelgrim de eerste band die namens Buma ROCKS! in een goedgevulde paarse zaal staat. De progressieve metalcore band uit Tilburg draait er niet omheen en zorgt met hun agressieve stijl voor de eerste echte moshpits op Fortarock In The City. De band oogt enorm enthousiast en geeft alles om een zo strak mogelijke show neer te zetten. Zanger Wouter Zaman geeft daarbij misschien net iets te veel, waardoor het wisselen tussen de verschillende stijlen niet altijd even goed uit de bocht komt.

Bij The Contortionist gaat het er toch wat rustiger aan toe. De stijlwisselingen van Destrage maken plaats voor een constanter geluid dat beschreven kan worden als een combinatie tussen het progressieve geluid van Porcupine Tree met de scherpe riffs van Gojira. Het is moeilijk voor te stellen dat dit geluid net zo indrukwekkend was geweest in een rumoerige tent als nu in de rode zaal: een pluspunt voor de indoorversie van Fortarock. Hoewel er dit jaar een nieuw album gaat verschijnen speelt de band helaas geen nieuwe nummers, maar komt vooral het album Language aan bod. Ondertussen vindt op het balkon van de foyer de eerste Q&A van Buma ROCKS! plaats, waarbij Metal Mike vertelt over het ontstaan van het Aardschok magazine en wat bands tegenwoordig het beste kunnen doen om op te vallen bij hun redactie.

Veel ogen zijn deze editie gericht op Ulsect, een ‘nieuwe’ band uit de Tilburgse underground metalscene met (ex-)leden van Dodecahedron en Textures in de gelederen. Hoge verwachtingen dus, die met speels gemak worden waargemaakt. De live-ervaring van de individuele bandleden spat er vanaf het eerste nummer direct van af. De grote kracht van het gelijknamige debuutalbum van het vijftal is dat het tempo zorgvuldig wordt afgewisseld, dat de spanning en de atmosfeer in de muziek ten goeden komt. Zo zijn ze tijdens ‘Our Trivial Toil’ niet bang om na een heftige inleiding de voet even op de rem te gooien en met een intermezzo de sfeer van de rest van het nummer te bepalen. Tijdens dit soort nummers lijkt Ulsect zich te willen presenteren als het Nederlandse antwoord op Gojira en met de vorm die de heren vanmiddag tonen is de Franse band gewaarschuwd.

Het balkon van de foyer puilt uit van de Periphery-fans als Matt Halpern (drummer) zijn wijze lessen deelt tijdens een Q&A, dus gaan wij snel door naar Batushka. Als we de zaal inlopen hangt er een walm van wierook en lijkt op het podium de zondagmis 17 uur eerder te zijn begonnen. De Poolse band lijkt een metal-versie van Ghost te zijn, waarbij de radiovriendelijke pophooks plaats hebben gemaakt voor black metal riffs en oosters-orthodoxe thematiek. Hoewel er op het podium nagenoeg geen actie is, reageert het publiek enthousiast op het rariteitenkabinet. De muziek verveelt dan ook geen moment: de combinatie van de rauwe metal en de orthodoxe koren geven de ceremonie een indrukwekkende atmosfeer en blijft gedurende de hele show spannend. Benieuwd wat de band in toekomst gaat doen om deze act zo interessant te houden.

Terwijl Batushka de rode zaal in trance houdt, is op het balkon van het café het hoogtepunt van het non-muzikale programma: de Heavy Talks van Buma ROCKS. Bezoekers konden zich inschrijven voor een gesprek met één van de experts die hier vandaag aanwezig zijn, variërend van journalisten tot bookers en managers. Als 3voor12 Gelderland een kijkje neemt, liggen op de meeste tafels al cd’s van beginnende bands, alsmede boekjes met vragen en aantekeningen. Maar belangrijker: de sfeer is aan iedere tafel ontspannen, alsof de mensen elkaar regelmatig spreken. Janis van Lokven, verantwoordelijk voor de marketing van FortaRock en projectleider van Buma ROCKS! is enthousiast over de geslaagde activiteit: “Dit doen we volgend jaar zeker weer! Dat geldt ook voor de Q&A’s, daar hadden we achteraf gezien nog wel twee van in kunnen plannen.” Ook panellid Jan-Martin Jensen, in het dagelijkse leven boeker van het Inferno Metal Festival in Noorwegen, is onder de indruk: “Het is een heel goed concept en ik vond het erg leuk om de bands te spreken. Ik hoop dat ik ze heb kunnen helpen met tips wat betreft het regelen van live-optredens!”

Na een korte break puilt de paarse zaal uit voor The Charm The Fury. Het metalcollectief staat dit jaar op festivals als Download, Pinkpop en Graspop en tekende een contact bij het label Nuclear Blast voor het derde album. Daarmee lijkt het een kwestie van tijd voor ze definitief door gaan breken in VS. Op het Buma ROCKS! podium staan ze dan ook niet zozeer als beginnende band, maar eerder als voorbeeld wat je als Nederlandse metalband met genoeg toewijding kunt bereiken. De zaal barst haast uit haar voegen en dat grote publiek stimuleert de band om het tempo hoog te houden. Het Bezoekers worden getrakteerd op riffs die bij een show van Slipknot niet zouden misstaan, worden verleid tot meerdere circle pits en walls of death en horen zelfs een korte versie van Metallica’s ‘Seek and Destroy’. Daarnaast weet zangeres Caroline Westendorp snel te schakelen tussen zang en grunt. De band is duidelijk klaar voor de internationale podia.

Waar sommige bands zorgen voor afwisseling binnen hun oeuvre, doen anderen gewoon lekker waar ze goed in zijn. Decapitated valt in de laatste categorie. Wie de rode zaal inloopt tijdens de show van de Poolse formatie krijgt een portie snoeiharde death metal om de oren. Iets waar een groot deel van het publiek zichtbaar aan toe is, getuige de enthousiaste reacties in de zaal. De rauwe muziek dendert vijftig minuten lang door de zaal, waarbij niet alleen fanfavorieten als ‘Spheres of Madness’ en ‘Day 69’ op de setlist prijken, maar ook ‘Never’ en ‘Impulse’, nummers van het nog te verschijnen album Anticult, voorbijkomen. Hopelijk komen ze ons na de release van het nieuwe album nog eens van een muur van geluid voorzien.

Dool is de laatste Buma ROCKS! act op het affiche van Fortarock in the City. De nieuwe band rond Ryanne van Dorst, eerder bekend als Ella Bandita, bracht begin dit jaar het debuutalbum Here Now, There Then uit en kon rekenen op goede recensies. Ook live zijn bezoekers vol lof. De horde van vandaag heeft echter niets met hun eigen kwaliteit te maken: na de opzwepende muziek van The Charm The Fury en de agressie van Decapitated voelt de hardrock van Dool wat tam aan en moet er even terug geschakeld worden. Maar wie daar doorheen prikt kan genieten van een heel degelijk optreden waarbij vooral Ryanne de show steelt. De band weet de grimmige sfeer van het album prima te vertalen naar het podium, waarbij vooral opener ‘Vantablack’ en ‘Oweynagat’ er uit springen.

Afgaande op de shirts en het overvolle balkon bij de tweede Q&A kwam een groot deel van het publiek voor headliner Periphery. De zaal is dan ook tot de nok toe gevuld als de heren de Red Stage betreden. Opvallend is dat vooral de jonge metalfans voor in de zaal staan voor een set die het gehele oeuvre van de band beslaat, maar vooral draait om Periphery III: Select Difficulty. Nummers als ‘Marigold’ en ‘Flatline’ worden met luid gejuich ontvangen en tijdens ‘Psychosphere’ springt en schreeuwt de hele zaal mee met de energieke Spencer Sotelo (zanger). Ook de rest van de band heeft er heel veel zin in. Als de gitaristen het nummer ‘Memento’ spelen (een cover van Haunted Shores) als intro voor ‘The Price Is Wrong’ genieten ze zichtbaar van de reacties uit het publiek. Deze wisselwerking tussen de fans en de band tillen de show naar een hoger niveau: ook wie hier pas kennis maakt met de band kan niet anders dan onder de indruk zijn van het geheel. De fans krijgen met ‘Lune’ nog een verdiende toegift en kunnen niet anders dan terugkijken op een geslaagde show.

Na de headliner staat er nog één band op het programma, al lijken maar weinig festivalgangers dat door te hebben. Het Spaanse Noctem mag de Purple Stage afsluiten en doet dat helaas voor een matig gevulde zaal. De band lijkt het allemaal niet te deren en ze schotelen de aanwezigen een woeste portie black en death metal voor. Toegegeven: dit metalgeweld is niet voor iedereen weggelegd, maar de metalheads in de zaal genieten stuk voor stuk van de uitsmijter van de dag. Nog één keer worden alle haren losgegooid.

Terwijl we met de hoorns in de lucht gooien bij de afterparty met Goe Vur In Den Otto, die gedurende de dag de Wheel of Steel quiz presenteerden, maken we de balans op. De organisatie heeft ondanks het kleine aanbod toch een sterke line-up neer weten te zetten, en ook Buma ROCKS! bewijst vandaag hoe groot de toegevoegde waarde van hun samenwerking is. Volgend jaar trekt headbangend Holland weer naar Goffertpark: twee dagen voor het festival kondigde de organisatie aan dat het festival volgend jaar op 1 en 2 juni plaats gaat vinden.