L’Homme Armé is een drum/gitaar duo uit Nijmegen, bestaande uit twee gasten die zich Dr. Fill en de Jazzführer noemen. Nu is een tweekoppige band bestaande uit een drummer en een gitarist verre van origineel (het rijtje White Stripes, Black Keys, Blood Red Shoes wordt almaar langer), toch weet L’Homme Armé met een eigen geluid op de proppen te komen. Hun debuutalbum Die Jetztzeit staat vol met instrumentale hardrock, maar klinkt toch anders dan je zou verwachten. Er zitten behoorlijk wat folk- en jazzpassages tussen en de nummers klinken lekker rudimentair. Minder glad dan bands als Metallica en Rammstein dus. De “feel” is eerder te vergelijken met Esk-Esque, een ander eigenzinnig Gelders duo dat vorig jaar de sterke I’m Sure We’ll Die e.p. uitbracht. Het bijna drie kwartier durende debuut Die Jetztzeit werd in eigen beheer uitgebracht.
De redactie hanteert het zwaard van Vrouwe Justitia en spreekt recht over wat rond is: de oogst van het zwarte goud en de glimmende schijfjes. Deze keer het nieuwe album van L'Homme Armé - Die Jetztzeit.
De band
De muziek
Het album bevat acht instrumentale nummers, waarmee dit eigenzinnige tweetal het verhaal van de gewapende man vertelt. Eigenlijk hebben Dr. Fill en de Jazzführer het oorspronkelijke Franse lied ‘L’Homme Armé’, dat al uit de Renaissance stamt, als uitgangspunt genomen voor hun muzikale trip. Gelijk in het openingsnummer ‘Helasitas Rerum’ wordt een monsterriff ingezet door de Jazzführer waarvoor zelfs Metallica zich niet zou hoeven te schamen. Dr. Fill beukt ondertussen flink op de drums. Er zijn veel tempowisselingen, zelfs binnen de nummers, waardoor de zang eigenlijk helemaal niet wordt gemist. In het cd-boekje wordt bij elk nummer een korte verklaring gegeven over de ontwikkelingen in het verhaal van de gewapende man.
Na drie lange, uptempo songs volgt ‘Heer Van Wind En Regen’, het atypische middenstuk van het album, dat juist akoestisch en melodieus is. Is er bij het stevigere werk een makkelijke link te leggen naar Deep Purple, Metallica of Rammstein, hier ligt eerder een vergelijking met Jethro Tull voor de hand. Naast gitaar is er in dit nummer ook een bas en een trombone te horen. Door de subtiele percussie en de tempowisselingen is ‘Debacle’ zelfs te typeren als jazzrock. ‘Horus’, het een na laatste nummer, is het beste nummer van Die Jetztzeit. Spannende opbouw, ratelende percussie en een snerpende gitaarsolo. Afsluiter is het toepasselijk getitelde ‘Und Lachend Ziehen Sie Weiter’.
Het oordeel
L’Homme Armé vertelt een verhaal van honderden jaren oud over de man die zich wapende, ontsteld als hij was door de allesdoordringende jammerlijkheid der dingen. Een verhaal dat volgens de band nog altijd toepasselijk is, getuige de titel Die Jetztzeit (de tijd van het hier en nu) van het debuut. Het tweetal Dr. Fill en de Jazzführer heeft dit verpakt in acht sterke instrumentale nummers, vol met powerriffs, tempowisselingen en naast gitaar en drum, ook een sporadische bas en trombone. De band heeft de tijd genomen om van de verschillende nummers één geheel te smeden. Knap hoe L’Homme Armé de aandacht van de luisteraar weet vast te houden met slechts minimale middelen en ook nog eens zonder zang. De muziek is prima geschikt voor de avontuurlijke metalliefhebber, maar ook liefhebbers van blues- en garagebands zouden wel eens heel plezier kunnen beleven aan dit eigenzinnige plaatje uit Nijmegen.