De redactie hanteert het zwaard van Vrouwe Justitia en spreekt recht over wat rond is: de oogst van het zwarte goud en de glimmende schijfjes. Deze keer het debuutalbum van The Hubschrauber - Kepler-186f.

DE BAND

De Nijmeegse indierockband The Hubschrauber heeft in de vijf jaar van hun bestaan twee ep’s uitgebracht, veel opgetreden en eindeloos aan hun materiaal gesleuteld. Met debuutalbum Kepler-186f (genoemd naar de eerst ontdekte planeet met dezelfde leefomstandigheden als de aarde) zet de band een grote stap voorwaarts. Was hun vorige ep I Want To Buy A Farm With You nog down to earth en een ode aan de liefde, voor de nieuwe plaat heeft de band het grootser aangepakt. Sterker nog, Kepler is zelfs een conceptalbum over de ruimte, het heelal en een parallelle wereld te noemen. Een ware “Space Odyssey”. Daarvoor is het lo-fi-geluid van vroeger ingeruild voor een eigentijdse maar ook 90’s indiesound met meer gruis, smoel en rauwheid.

DE MUZIEK

‘Something Man’ is de sterke opener. We horen grungy gitaaraanslagen met veel distortion, waarbij de betere alternatieve muziek uit de jaren negentig, zoals Grandaddy en dEUS absoluut als inspiratie heeft gediend. Het mag oncomfortabel worden, allemaal om de luisteraar te confronteren. Maar net zoals veel grunge is de muziek onweerstaanbaar, door het heerlijke tempo en vol overtuiging zingende Otto van Toorn. Lichter van toon is ‘Black Gold’, een redelijk recht-door-zee-nummer met strak drumwerk van Robbie Gerbrands en subtiel pianospel van David Tonnaer. Spannend is het outro met veel spacegeluiden, waarna ‘The Cloud, The Cloud, The Cloud’ wordt ingezet. Sterke zanglijn, gitaren die niet het hele nummer op de voorgrond blijven. Inventief wordt er naar de finale toegewerkt, waarbij de inbreng van Erik Harings niet moet worden onderschat. De overgang naar ‘More/Less’ is heerlijk, het tempo gaat omhoog en de gitaren mogen lekker krassen. Dit is één van de sterkste nummer van de plaat. Dan wordt er gas teruggenomen in ‘Another Horse’, waarvan vooral de eerste helft erg lo-fi is. Het melancholische ‘Birds Come’ klinkt daarna wel weer erg mooi. Juist hier valt de basgitaar van Kasper van Moll op. Als het nummer tot een einde is gekomen en voordat het volgende nummer begint, horen we een boodschap uit de ruimte.

‘Kepler’, het titelnummer, is ook absoluut één van de hoogtepunten van het album en terecht tot eerste single gebombardeerd. Niet alleen klinkt het heel erg jaren negentig, ook is het een groots en spacy nummer. Hier komen alle elementen van The Hubschrauber samen. Maar ook in de laatste drie nummers valt er veel te genieten. De hoge tonen en de effecten in ‘Wonderful, Pointless’. ‘Death, Wake, Bored’ komt misschien nog het meest in de buurt bij het materiaal van de sterke Farm-ep. Slotstuk is het ingetogen, met spacegeluiden overladen ‘Reversing The Road’, dat eindigt met slechts een paar uitstervende pianoaanslagen. Alsof de plaat steeds verder weg vliegt in het heelal.

HET OORDEEL

“Enjoy the ride” zingt Otto van Toorn in ‘Wonderful, Pointless’ en dat is precies wat je moet doen met Kepler-186f. Een trip die je moet ondergaan. Een plaat die keer op keer meer van haar geheimen prijsgeeft. Een groeiplaat. De band heeft werkelijk alles uit de kast voor dit debuutalbum. De plaat is gemixt door Pieter Vonk en Simon Akkermans (Bombay) in diens EpicRainbowUnicornStudio. Voor de mastering werd zelfs Harris Newman uit Montreal (o.a. Godspeed You! Black Emperor, A Silver Mt. Zion) aangetrokken. The Hubschrauber is hiermee boven zichzelf uitgestegen. Om in ruimtevaarttermen te blijven; de band lanceert zichzelf naar de grote podia. En tenslotte is de kans zeer groot dat Kepler-186f in 2018 letterlijk de ruimte in gelanceerd gaat worden op een Chinees ruimteproject in samenwerking met de Radboud Universiteit Nijmegen. Hoe cool is dat.

Kepler-186f is uitgebracht zowel op cd als op vinyl.