Stukafest Nijmegen
2 februari 2016

Buiten op de universiteitscampus is het winderig en nat, maar in de Global Lounge van Boekhandel Roelants is het warm en behaaglijk. In de cosy corner van de boekenzaak zou eigenlijk NNENN het bal openen, maar wegens ziekte laat het duo Johanneke ter Stege-Tonny Nobel helaas verstek gaan. Een vervanger werd gelukkig snel gevonden: de talentvolle singer-songwriter Niekse. "Ik ben NNENN,” grapt hij. “Ik hoop dat jullie een waardige vervanger in mij zien.” En waardig is het. Zittend op een hoge kruk vult de geboren Nijmegenaar de ruimte met zijn liedjes, waar de breekbaarheid vanaf spat. Normaal gesproken begeleidt hij zichzelf op een elektrische gitaar. Maar omdat hij hals-over-kop moest invallen, heeft hij deze en de versterker maar thuisgelaten. Dat is zeker geen nadeel. 

De troubadour vertelt met een dromerige blik over zijn belevenissen die als vanzelf via zijn songs en akoestische gitaar tot leven komen. We zien een vriend van hem dansen, bewegend als een astronaut om indruk te maken op de meisjes. Maar uiteindelijk spat zijn droom uiteen. 'Bad Luck Apollo'. Of het lied 'Ignorance and Hatred' dat door het migratievraagstuk een actueel tintje krijgt. Onwetendheid en haat wandelen hand in hand over straat. “It’s fear, we fear the most.” We worden er stil van. “Jullie luisteren goed. Dat is gezellig.” Een overbodige opmerking, want de kracht van Niekse zit hem juist in de stilte die hijzelf creëert.

Bij binnenkomst in dit voormalige kantoorpand blijkt de ruimte efficiënt te zijn ingedeeld. De hal van het kale trappenhuis is omgetoverd tot een gezellige woonkamer, waar astronaut Matt Damon levensgroot aan de muur hangt en een fietswiel boven de voordeur prijkt. Dat wordt proppen voor de zes bandleden van Lady Dandelion en hun apparatuur. Maar omdat de drummer en de gitarist deze keer niet zijn meegekomen, passen de andere vier prima in de krappe ruimte. De muziek wordt triphop genoemd, maar de verrassende opening verraadt de invloed van jazz. 

Zangeres Kirsten Berkx heeft een gezegende stem met veel mogelijkheden die ze optimaal benut. Al na een paar nummers klinkt in 'Skin' weer de herkenbare sound. Het nieuwe 'Lonesome Boy' is echter weer jazz-georiënteerd, maar met een twist. Kirsten begint rustig, maar haalt ineens fel uit en bouwt daarna af. Violist Sietse van Gorkom voert het nummer opnieuw tot een climax, om het vervolgens vloeiend te laten overgaan in het ingetogen 'All Over Me'. Het venijn blijkt sowieso in de staart te zitten. In 'Moonset' gaat het tempo omhoog en opnieuw showt Kirsten haar enorme vocale bereik. Toetsenist Jarno van Es zet het slotstuk 'The Hour Blue' alvast in (gespeeld op piano maar het lijkt wel een geprogrammeerde sample) maar de anderen zijn nog niet gereed en springen haastig in. Samen geven ze hun optreden een vlammend eind.

Vorig jaar stond Niek Pronk nog als solo-artiest op het 3voor12-podium tijdens het Valkhof Festival, maar sinds eind 2015 is hij als band actief. Samen met bassist Paul Rijnbeek en Tijmen Ruizendaal op drums staat de zanger-gitarist in de hoek van de bovenkamer in dit old school-studentenhuis. Er hangt een bord Verboden te roken, maar op de plank staan wel twee waterpijpen. De openingssong 'Home' klinkt als rokerige Americana, waarbij Niek zijn stem flink vervormt. Hij heeft niet alleen daarmee meer mogelijkheden. Door de uitbreiding naar een trio is het ook mogelijk een uitgebreider repertoire te spelen. Niek Pronk (Trio) benut hun potentie optimaal.

'Dark' wordt heel klein gespeeld, met een opvallende falsetstem van Niek. Maar in het uptempo 'Crimes' laat hij zich weer van een rauwe kant zien met een enorme uithaal. Ook combineert hij zijn muzikantschap met zijn gave als illustrator. Het album Taste is een boekje met illustraties waarbij een downloadcode voor de muziek is gevoegd. Een slim idee. Het laatste nummer 'Heart' heeft Niek vorig jaar al uitgebracht, toen hij nog "zielig en alleen was als singer-songwriter," grapt Paul. "Maar het boekje met illustraties is dat zeker niet," is de gevatte reactie van de zanger. Het is duidelijk: Niek Pronk gaat voortaan als band door het leven, met een grote rol voor zijn illustraties.

In de kamer van de gastheer hangt een batikdoek met een kaart van Indonesië en een wereldkaart. Een toepasselijk decor, want singer-songwriter Marinus de Goederen - a.k.a. a balladeer - put inspiratie uit zijn vroegere verblijf in de Verenigde Staten. Van het tweede album Where Are You, Bambi Woods? speelt hij onder andere 'Nightmare On Elm Street', zijn beschrijving van de moord op John F. Kennedy vanuit het perspectief van echtgenote Jackie Kennedy-Onassis. Marinus bezingt de tragiek van het leven, ook op het debuutalbum Panama dat inmiddels bijna tien jaar oud is. Maar de gouwe ouwe 'Swim With Sam' speelt hij nog steeds met dezelfde passie en energie als toen.

A balladeer komt ook met een nieuwtje: op 11 maart aanstaande komt het nieuwe album A Wolf At the Door uit. En ook in dit werk komt de ellende om de hoek kijken. "A change is in the air, but we are not prepared for a wolf at the door." Het publiek luistert er geboeid naar, of het nu 'Fortune Teller' van het debuutalbum is of het nieuwere materiaal. Dat is toch wel bijzonder, omdat de meesten het oude werk waarschijnlijk (nog) niet kennen. Toegift 'Jolene' (de hit van Dolly Parton) komt misschien vreemd over in de set, maar speelt a balladeer vaker tijdens zijn optredens. Het wordt enthousiast meegezongen. Gelukkig eindigt Marinus met een golden oldie, 'Mary Had a Secret'. Spontaan begeleid door hand claps zet hij een vrolijke punt achter zijn Stuka-optreden.