Oranjepop 2016, Hunnerpark Nijmegen. Woensdag 27 april

Op een koude Koningsdag het spits afbijten op Oranjepop is een ondankbare taak. Maar Shaemless neemt de uitdaging aan. Iemand moet het feest tenslotte openen. De band bracht een paar weken terug op Kroese Records hun tweede ep Shaemless 2 uit. Het kwartet uit Nijmegen gooit direct de beuk erin. De nattigheid droogt snel op door het dampende en stampende ritme van de rockers. Pas in 'Hard Shoulder' doen ze het wat kalmer aan. Hun set is kort maar krachtig, een geslaagd begin. Shaemless heeft met succes de uitdaging aangenomen Oranjepop te openen.

Het optreden van Madagaskar in de Tipi is al een tijdje aan de gang. De band rondom singer-songwriter Miriam Moczko speelt dreampop die goed past in deze intieme tent. Voor een groep van zes personen is het proppen: behalve Miriam staan er een drummer, violist, bassist, gitarist en toetsenist. Ze heeft zich met deze band weer verder ontwikkeld, meer richting indiepop. Maar wat blijft zijn haar kwaliteiten als liedjesschrijver en zangeres. In november 2015 werd de ep New Habits uitgebracht. Een album met lichte, vrolijke popsongs. Ook in de Tipi blijkt de variatie in het nieuwe songmateriaal.  Madagaskar  speelt zowel mooi en ingetogen, maar ook up tempo. Een passend begin van de knusse optredens in deze indianentent.

De twee rappers van het Nijmeegse hiphopduo Disci X Lerrie zijn inmiddels uitgegroeid tot een volwaardige live-act. In februari van dit jaar brachten ze hun nieuwe plaat Gekkenwerk uit. Rapper Simon Mamahit, a.k.a. Disci(pline), begint met een poëtisch-filosofische tekst over alledaagse dingen. Maar al rap beginnen hij en zijn maat te rappen. Het publiek reageert onmiddellijk op zijn aanwijzingen: "Ik wil nu die handjes in de lucht zieeeen." Als één man bewegen de bezoekers met de rapper mee. "Doe allemaal een paar stappen naar voren." En ze doen het! "Hoe voelen jullie je?" Een overbodige vraag: iedereen is onderhand los en opgewarmd. Gesteund door twee gitaristen en een dj weten Disci X Lerrie de toeschouwers in no time in te pakken.

"Nijmeguuuuuuuh" brult zanger-gitarist David Westmeijer over het veld bij de opkomst van de Utrechtse band The Brahms. Er volgt een lauwe respons. Blijkbaar zijn de toehoorders snel afgekoeld na het hartverwarmende optreden van Disci X Lerrie. De winnaar van de 3FM Award 2016 in de categorie Beste Alternative gaat onverstoord door met haar vrolijke, aanstekelijke powerpop. Maar de start van het concert verloopt niet helemaal vlekkeloos. Het geluid laat The Brahms in de steek en de microfoon van David valt zelfs even uit. Als de techniek weer goed functioneert, blijft hij hardnekkig proberen de toeschouwers in beweging te krijgen. "Doe allemaal tien stappen naar voren, dan wordt het een stuk gezelliger." David doet zijn uiterste best, maar het slaat vandaag gewoon niet aan.

Als Wolves Dressed In Sheep op de TakeTwo Stage verschijnt, valt er toch nog een regenbui. Maar de Nijmeegse folkpopgroep laat zich daardoor niet uit het veld slaan. Hun zomerse klanken en ritmes verwarmen als een lekker glas glühwein. Prompt gaat de zon weer schijnen en doen de warme zonnestralen hun werk. Tijdens Popronde 2015 viel de band al op met haar popfolk. Net als The Lumineers zou Wolves Dressed In Sheep met haar vrolijke repertoire goed passen in de programmering van de komende zomerfestivals. De band stond in de finale van de Roos van Nijmegen en verkocht in december Merleyn uit met de releaseparty van haar debuut-ep Varykino. Zanger Menno Krivokutya houdt met zijn humor de stemming erin, maar de band speelt vooral een snelle set zonder veel onderbrekingen. Daar waar The Brahms bleef proberen het publiek op te warmen, spelen 'The Wolves' met veel vaart. Dat blijkt het beste te werken in deze koude omstandigheden.

Intussen zijn we aardig opgewarmd voor het optreden van singer-songwriter Janne Schra. In haar blauwe jurk met gouden glitters en gesteund door een volwaardige band betovert ze vanaf de Main Stage de toeschouwers. Maar de magie reikt niet ver over het terrein. Achteraan worden theekransjes gehouden, terwijl het publiek dichtbij het podium geboeid luistert naar de soms wat dromerige, catchy popsongs. De muzikante-kunstenares is sinds een paar jaar geadopteerd als Nijmeegse door haar relatie met Torre Florim. Die invloed is te merken aan haar afsluiter 'Carry On' dat als een nummer van De Staat klinkt.

De verschijning van Suus de Groot is verpletterend. Het kost haar weinig moeite om haar publiek voor zich te winnen. De Haarlemse wordt ook wel als singer-songwriter bestempeld, maar dat is te kort door de bocht. Met haar hoge en krachtige, bijna feeërieke stemgeluid weet ze iedere vezel te raken. Behalve haar sterke bühne-persoonlijkheid schrijft ze ook gestructureerde songs met body die zowel op cd als live goed uit de verf komen. Sue The Night is dan ook een echte liveband die het gehele podium én het grote veld daarvoor tot in alle hoeken vult. Sue bespeelt het publiek met haar opzwepende, aanstekelijke poprock. Soms lijkt het op symfo/prog, zoals Within Temptation. Lange, gedragen nummers. Maar met een ruige versie van 'Walk Like An Egyptian' laat Sue The Night horen een veelzijdige band te zijn.

Langzaamaan wordt naar een hoogtepunt toegewerkt. Op de Main Stage staat na Sue The Night het powerrocktrio Bombay. In 2008 begonnen als het schoolproject Bombay Show Pig, zijn de vroegere conservatoriumstudenten nu nog maar met drie. Ook de naam werd korter: simpelweg Bombay. Met minder mankracht op het podium produceert het Amsterdamse drietal wel een geluid waar je 'u' tegen zegt. Een mix van Britpop en punkrock. Met een flink vervormd gitaar- en stemgeluid scheurt zanger-gitarist Mathias Janmaat er lustig op los. Samen met Gijs Loots op basgitaar en drumster Lisa Ann Jonker speelt hij een set met nummers van alle drie albums die ze tot nu toe hebben uitgebracht: het nieuwe album Show Your Teeth, maar ook nummers van het vorige album Vulture / Provider en van de debuut-ep Baby, It’s A Face (uit de periode dat er nog 'Show Pig' achter de naam stond). Mathias vraagt of er toeschouwers zijn die dat nog kennen. Zo te horen zijn er veel fans van het eerste uur. En die zullen vast wel naar Sziget gaan deze zomer. Want daar staat Bombay geprogrammeerd.

Het hing al een tijd in de lucht, maar begin 2015 werd het dan officieel bekend-gemaakt: Go Back To The Zoo is niet meer, St. Tropez wel. Same guys, different music. Voor de muzikale koersverandering was blijkbaar een naamsverandering nodig. Handig ook, als je wilt weten of je nu naar een GBTTZ-cd of naar St. Tropez luistert. De naam St. Tropez is overigens misleidend: geen muziek die bij een mondaine badplaats hoort, maar juist garagepunkrock. De band volgde haar muzikale hart en wilde graag deze muziek maken. Tijdens Popronde 2015 werd dit goed ontvangen. Het betekent wel dat Cas Hieltjes niet meer de leadzanger is, maar bassist Lars Kroon. Het snerpende geluid dringt tot ver achter de PA door. Voor de gevoelige oortjes is het dus maar beter om wat verder naar achteren te gaan staan. Of de genre-wisseling van St. Tropez in de toekomst aanslaat en de komende zomer, is de vraag. Rauwe, gitaar-georiënteerde muziek is en blijft populair. Maar het blijft een verrassing of het kwartet hiermee net zo veel succes zal hebben als met Go Back To The Zoo.

Als uitsmijter van Oranjepop 2016 staat de bigband Jungle By Night op het hoofdpodium. Het negenkoppige gezelschap zingt niet, maar de opzwepende afroritmes zijn zeer dansbaar. Lange nummers, want het tempo mag niet stilvallen. Voor de melodie zorgen Pyke Pasman op zijn orgel en het blazerstrio Ko Zandvliet, Pieter van Exter en Bo Floor. Jungle By Night speelt alsof het 30 graden is. Lekker broeierig bij deze kou! Het optreden duurt langer dan gepland. Een 'gelegenheids-rapper' klimt vanuit het publiek op het podium en zweept de boel als een echte artiest nog eens extra op. En hij krijgt echt iedereen zo gek! De vraag is natuurlijk: wie is die gast? De stagemanager kijkt bezorgd op de klok en geeft aan dat de band nog maar tien minuten heeft. Met zulke lange nummers kun je maar beter tijdig aangeven dat het tijd is voor het laatste lied. Jungle By Night knalt deze Koningsdag waardig uit.

Het klappertandende publiek bleef lang in het Hunnerpark hangen, maar door de flinke plensbui 's avonds bleven alleen de diehards over. Oranjepop 2016 was ondanks het weer weer geslaagd. De kwalitatief goede line-up kende weliswaar weinig headliners, maar de acts die dit jaar waren geprogrammeerd, toonden aan dat ze die rol goed kunnen vervullen.