Kick The Swamp! is harder, sneller en rafeliger dan eerder werk

Jellephant brengt nieuw album uit

Eric Veltink ,

3voor12 Gelderland ontmoet Jelle 'Jellephant' Haagsma bij hem thuis in hartje Arnhem. Na meerdere keren uitstel van beide zijden zitten we vanmiddag dan toch bij elkaar om te spreken over Jellephants nieuwe album 'Kick The Swamp!' dat vrijdag 29 april in Brigant, Arnhem wordt gepresenteerd. Wanneer ik de steile trap oploop, wacht Jelle me halverwege met een brede lach op. "Hè, hè, eindelijk!" Jelle zet een kan thee en een muziekje op en we trappen we af in de muziekkamer waar het allemaal gebeurt.

Jelle, naar welke muziek luister je deze dagen?

"Naar oud werk van The Cure, maar ook The Migs, dat is superrauwe garage die nergens naar klinkt maar wel heel vet is. Verder luister ik heel veel naar surf, zoals The Satanic Pilgrims, en daarnaast naar Jay Reatard, My Bloody Valentine en natuurlijk The Brian Jonestown Massacre."

Wat houdt je verder zoal bezig?

"We repeteren de laatste weken heel veel met The Phantoms om Kick The Swamp! er goed in te krijgen. Tijdens de Paasconcerten in de Jacobiberg hebben we stiekem al wat nummers gespeeld, maar we hebben zeker nog wat achtergehouden voor de releaseshow in Brigant."

Kick The Swamp roept bij mij meerdere associaties op, waar komt de albumtitel vandaan?

"Ik weet niet meer precies waar dat vandaan komt. Samen met Puck (vriendin, ontwerpster, muzikant, red.) had ik het erover wat voor een soort titel het moest worden en dit kwam eruit. Mijn vorige plaat Loom vind ik nog steeds heel vet, maar deze keer wilde ik een plaat maken die dichter in de buurt komt bij het livegeluid van Jellephant & The Phantoms: harder, sneller en rafeliger. Bij de vorige twee platen was dat één op de vijf of zes nummers en nu heb ik daar een plaat vol van."

Wat is het belangrijkste verschil tussen Kick The Swamp en je eerdere platen?

"Er zit een groot verschil tussen de vorige plaat en deze. Loom duurde 53 minuten en 31 seconden en de nieuwe ongeveer de helft. Kick The Swamp! is dus minder uitgesponnen en dromerig, maar scherper, bondiger en lichtvoetiger. Ik wilde deze keer af van het zware, de stroperige muziek die je omarmt. Kick The Swamp! pakt je bij je lurven!"

"Ik schreef in de periode van januari tot maart 2015 veel liedjes die ik opnam op mijn cassetterecorder, in totaal 34 stuks. Deels waren dat korte, snelle liedjes en de rest was langzaam, slaperig. Toen die piek van liedjes maken over leek, heb ik die nummers vervolgens ingedeeld in lijstjes die goed bij elkaar pasten. Aanvankelijk begon ik met het serieus opnemen van de langzame nummers, maar na anderhalve dag merkte ik dat dat voor mij niet werkte. Ik ging liever met die snelle nummers aan de slag."
Vervolgens met een enthousiaste blik: "Dat leek me gewoon veel leuker."

Wat is je werkwijze bij het maken van nieuwe muziek?

"Het maken van de plaat verliep als volgt…" Jelle wijst op het vloerkleed, het viersporendeck en de instrumenten in de kamer. "Ik zat hier een maand of drie op mijn vloerkleed liedjes te schrijven om die meteen op te nemen op cassette. De basis die ik dan neerzet, is dan gitaar, zang en een shitload aan effectpedalen. Naast de boodschappen, de repetities en af en toe een optreden kom ik dan niet buiten. Ik ben in zo’n periode met vrijwel niets anders bezig dan liedjes maken. Een soort isoleercel, maar dan leuk. Een beetje zoals het derde nummer is getiteld: "I Made My Padded Cell My Home'."

"99% van de keren begin ik met mijn gitaar, waarmee ik de basis en structuur voor een liedje neerleg. De eerste gitaarpartij zet ik op cassette, waardoor ik gelimiteerd ben tot vier sporen. Dat vind ik wel prettig. Daarna volgen bijvoorbeeld zang, bas en extra gitaren. Vroeger begon ik met de tekst, omdat ik dat het belangrijkst vond, maar muziek maken is voor mij voor het grootste deel veranderd in geluid maken. Vaak komt er een melodie als ik over de gitaren heen begin te zingen, neuriën of te mompelen. De tekst volgt dan vaak al snel uit dat gemompel, ik hoef niet meer zozeer te gaan zitten om te gaan schrijven zoals vroeger. "

"Wanneer de stroom kalmeert en ik op deze manier genoeg liedjes heb gemaakt, haal ik de rotte appels eruit en bekijk ik of ik een selectie kan maken die klopt als een album. Hiermee ga ik vervolgens aan de slag. Sommige cassette-opnames neem ik mee naar dit stadium, maar vaak begin ik weer helemaal opnieuw met de liedjes. Als de basis er dan staat, is het daarna aftasten wat wel en wat niet werkt, blijven knutselen en opnemen tot dat het af is. Over het algemeen is het af wanneer ik alle problemen die ik zelf gecreëerd of verzonnen heb, heb opgelost. Eerst nam ik dingen heel snel en gehaast op, bij Kick The Swamp! ging dat iets langzamer. Mijn albums, ook Kick The Swamp!, neem ik volledig zelf op. The Phantoms zijn er om de liedjes naar een podium te tillen, als band."

De hoes is aandoenlijk en eenvoudig, ik vermoed dat deze bij toeval ontstaan is?

"Ik stond in onze keuken te koken en onze kat, Mus, was nog zo klein dat hij via mijn broekspijp helemaal omhoog kon klimmen om op mijn hoofd te zitten, zonder dat het bloed meteen in mijn schoenen liep. Soms deed hij dat, inmiddels is hij er te dik voor. Puck maakte die foto en het was duidelijk dat dat de hoes moest worden voor het nieuwe album. Voor mij is het een lichtvoetige plaat, het beeld van Mus en mij past daar goed bij."

Wat zijn je ambities samen met The Phantoms?

Jelle denkt even goed na voordat hij antwoordt: "Ik vind de band heel belangrijk, maar ik voel me het meest op mijn gemak bij het maken van albums. Wat optredens betreft: ik kom alleen in dat soort situaties wanneer ik zelf speel, dus het is altijd vrij onwennig. Ik ga niet naar concerten of festivals, één keer in het jaar misschien. Live spelen vind ik wel heel fijn, ik kijk er altijd heel erg naar uit."

"Zowel het opnemen als het live spelen heb ik nodig denk ik: de rust van deze kamer, het maakproces van de albums en de explosieve uiting ervan op het podium. En wat mijn ambities betreft, tja, dat is wat tegenstrijdig. Enerzijds lijkt het me heel leuk om veel optredens te doen of eens naar het buitenland te gaan, maar ik weet niet of ik dat nu wil. Aan de andere kant vind ik het wel belangrijk dat veel mensen mijn muziek horen en er veel mensen bij de optredens komen en…" Jelle lacht breeduit "…dat de nieuwe plaat binnen twee dagen uitverkoopt!"

Vinyl of cd?

"Vinyl! Ik ben er echt superblij mee, hij is echt heel vet geworden. Wacht…" Jelle pakt een kartonnen doos onder het bureau vandaan en overhandigt me een plaat. "Rood vinyl, 250 stuks, die moet ik kwijt zien te raken. Ze kosten een tientje per stuk, waarom zou ik ze voor meer verkopen dan ik nodig heb om mijn volgende plaat te persen? Ach, ik maak ook alleen maar muziek, waarom zou ik dat voor enorme bedragen moeten verkopen? Naast vinyl kun je de plaat vanaf 29 april vinden op heel wat media, zoals Spotify, Bandcamp, Deezer, iTunes en nog een stuk of vijftien aanbieders. Hij verschijnt niet op cd."

Wat kunnen we verwachten van de release party in de Brigant aankomende vrijdag?

"We beginnen rond half negen met onze support van de avond, Electric Company. Daarna spelen wij alle nummers van de nieuwe plaat, afgewisseld met ouder werk. De entree is 2,50 en zelfs gratis als je op de Facebook-uitnodiging 'going' aangeeft. Ja, blijkbaar wil ik liever niet rijk worden......"