Op basis van de singlecovers, waarop een getekende donkerharige vrouw prijkt, zou je dat inderdaad kunnen verwachten. Daarnaast liet Pumarosa tot een paar maanden geleden weinig informatie over zichzelf los. Niet gek dus om in die waas van mysterie te gissen over de samenstelling en de uitstraling van de artiest. Totdat afgelopen maart een optreden op London Calling volgde en de act interviews ging geven: Pumarosa blijkt een vijfkoppige band uit Oost-Londen met de blonde Isabel Munoz-Newsome aan het stuur.
#4DF16: Pumarosa heeft alles in huis voor een doorbraak
Londens vijftal laat de luisteraar gissen en ontstijgt de hype met gemak
'Drank en Drugs'. 'Cheerleader'. 'Wannabe'. In het mainstream popcircuit kan een hit van nog geen drie minuten een hele carrière met raketvaart lanceren. In het indiecircuit kan een hype ook ontstaan met nummers die juist het tegenovergestelde van korte en bondige inpakkers zijn. Dan hebben we het over nummers die je eerder pop-epossen kunt noemen: ze duren meer dan zes minuten, veranderen op soepele wijze van stijl en tempo en worden volledig uitgebouwd. Zo ook 'Priestess' van Pumarosa, een zeven en een halve minuut durende track die afgelopen jaar uit het niets opdook en een hype ontketende in de indiehoek. Vandaag zien we of Pumarosa, met slechts twee singles op de teller, de hype op het Arc-podium kan waarmaken.
Pumarosa, dat is toch een mystieke zangeres à la FKA Twigs die in haar eentje optreedt?
Hoe laat de muziek van Pumarosa zich omschrijven?
Vocaal past Munoz-Newsom naadloos in een nieuwe stroming van vrouwelijke vocalisten met een zwaarder en mystieker stemgeluid zoals de pas doorgebraken Låpsley of Shura (die Pumarosa onlangs ook remixte). Muzikaal heeft de band het organische geluid en de experimenteerdrang van Primal Scream en voegt daar tijdens die lange psychedelische tracks als 'Priestess' samples en synthesizerklanken aan toe, zodat het geheel toch net zo mysterieus en ongrijpbaar klinkt als de zweefelektronica FKA Twigs. De studioversies van eerste singles 'Priestess' en 'Cecile' – het tot op heden enige verschenen werk van Pumarosa – klinken er in ieder geval fantastisch en veelbelovend door.
Komen de nummers live ook zo over?
Ja! Al snel is duidelijk dat Pumarosa meer is dan een mysterieuze hype: Munoz-Newsome beweegt energiek over het podium en soleert wild op haar gitaar. Daarnaast heeft ze graag een grote drumstok vast, en speelt ze er zelfs gitaar mee. Soms verschijnt er een saxofoon vanachter de toetsentafel, wanneer er geen zweverige ondertonen en samples klinken. Muzikaal is dit optreden heel spannend: er gebeurt van alles. De band heeft ook lang genoeg samen gespeeld in verschillende projecten om zich niet in een hokje te laten stoppen en de chemie is voelbaar tijdens het spelen. 'Cecile', de tweede single met dat betoverende broeierige baslijntje, is de eerste vroege troefkaart, maar er ligt genoeg materiaal op de planken om een uitstekend album mee uit te brengen.
Zijn er dan echt helemaal geen minpunten te bespeuren?
Soms wel. Munoz-Newsomes energieke en overtuigende podiumprésence zorgt er soms voor dat ze uit de maat speelt op gitaar of tamboerijn, maar nergens verliest ze haar focus of charisma. Haar mede-bandleden fungeren als een ijzersterk vangnet voor schoonheidsfouten. Tijdens 'Priestess' is ze weer de blikvanger in haar gouden jurkje, als ze danst alsof ze in hogere sferen verkeert. Dit nummer zal het publiek overtuigen en laten dansen, alsmede doen hopen op een snelle release van de debuutplaat van Pumarosa. Want deze band is meer dan de hype en heeft meer in haar mars dan twee uitstekende singles. Maar zoals inmiddels kenmerkend is voor de band, laten ze ons nog even gissen naar dat nieuwe werk.