Ik had, nog voordat ik in 2013 op zoek ging naar bandleden, al 60 tot 70% van de nummers in de basis liggen. We hebben vervolgens, na ons optreden op de clubavond, de lijnen voor de opnames uitgezet. We zijn stapsgewijs aan het werk gegaan. Eerst zijn we met Wouter Budé, de producer, op zoek gegaan naar de sound. Met name aan de donkere onderkant van het geluid van Zamora hebben we gesleuteld, waardoor er in combinatie met de ‘sparkly’ gitaren en de zang een aparte dynamiek ontstaat.
We zijn eind juni de studio in gegaan en daar zijn we pas in september weer uitgekomen. Het mooie is dat we ons in die periode eigenlijk alleen hebben bezig gehouden met de vraag hoe we de songs zouden gaan opnemen. We waren toen helemaal niet bezig met het proces ná de studio en of we ons op een bepaald publiek zouden moeten richten. Dat kwam pas later, toen we over de volgorde van de nummers voor het album gingen nadenken. Wij hadden een bepaalde volgorde in ons hoofd, maar onze mixer, Guido Aalbers, heeft ons ervan overtuigd een andere volgorde te nemen, zodat mensen beter ‘in’ de plaat zouden komen. Toen ontdekten we eigenlijk zelf pas wat het album en de sound van de luisteraar vraagt. Ik heb vervolgens, telkens met een andere opbouw van het album, langs de Waal gewandeld om te voelen wat er gebeurde. Dan heb je op een gegeven moment het juiste gevoel en rollen de tranen over je wangen.

Dat is geweldig. Het is immers je kindje. Je hoort ineens lagen die je eerder, toen je digitaal luisterde, nooit hoorde. Dat is heel vet. De ballen van de plaat komen dan terug. Ik ben erg tevreden. Wat ik erg tof vind, is dat ik me, hoewel ik het album natuurlijk al heel vaak gehoord heb, nog steeds niet begin te storen aan bepaalde kleine dingetjes. Ik heb ‘m heel soms nog wel eens in de trein op en dan kan het me écht nog wel eens raken.

De plaat is er één die je in z’n geheel moet luisteren. Dat is ook een beetje tegen de trend in. Een beetje weg van de vluchtigheid. Je moet er gewoon voor gaan zitten. Wij brengen geen singles uit. ‘Halo’, het nummer dat nu ook bij jullie op de site staat en waar we binnenkort een clip voor gaan schieten, is toegankelijk en daarom geschikt om hier en daar eens op de radio te laten horen. Maar Waves is écht een plaat die als geheel het beste tot z’n recht komt.

De plaat luistert als een soort roadtrip. De songs hebben een hele persoonlijke lading. Ze klinken donker en zwaar, maar het heeft voor mij ook een hele positieve betekenis. Dramatisch gesteld is de plaat eigenlijk een beetje mijn redding. Door het schrijven van de nummers heb ik een uitlaatklep gehad en dat heeft me door een hele zware periode heen geholpen. Ik denk dat ik er anders bijgelopen zou hebben, als ik het niet van me afgeschreven zou hebben. Ik zie de plaat dan ook als een reis door de nacht, met alle momenten dat je het niet meer ziet zitten, maar wel met de hoop dat er een ochtend komt. Ik hoop dat mensen dat voelen, dat er een echt verhaal wordt verteld dat recht uit mijn hart komt.

Alle verhalen die op de plaat staan, hebben min of meer een bepaalde samenhang met elkaar; dat het niet allemaal toeval is. Ik zal een voorbeeld geven. Bijna een half jaar nadat bij mijn vrouw de diagnose kanker werd gesteld, kocht ik voor kerst tickets naar New York om samen met haar het leven te vieren. Een paar dagen dáárna, op nieuwjaarsdag (vandaar het nummer ‘New Year’s Day’), exact een half jaar nadat de kanker was geconstateerd, kregen we op de rondweg van Antwerpen een ongeluk waarbij we frontaal op de vangrail klapten. Mijn vrouw had zwaar letsel en was net voor de zomer genoeg opgeknapt om naar New York te gaan. Daar raakte ze zwanger van onze dochter. Dat soort plotwendingen bedenk je niet. Voor een songwriter is het heel mooi materiaal, maar in real time ga je voor de bijl.

‘One You Never Knew’ gaat over het weekend waarop ik vader werd, maar waarop we ook mijn zwager totaal onverwacht verloren. Dat is zo extreem, daar kun je met je hoofd niet meer bij.  De song gaat over de gedachte die ik had, dat ze elkaar zo halverwege misschien zijn tegengekomen. De een staat te trappelen om aan het leven te beginnen, terwijl de ander net overleden is.  

‘Bonafide’ is de afsluiter en symboliseert min of meer de aankomst vanuit het duister in het licht. Je hebt de hele tijd lopen vechten tegen iets en dan kom je tot de conclusie dat het slechts een deel van je is. Maar niet het enige deel. We bestaan uit zoveel ervaringen. De ene vinden we tof en willen we uitvergroten, de andere stoppen we liever weg. Die fase van highs en lows, van waves, heeft me het inzicht gebracht dat een mooie lentemorgen zo heerlijk voelt omdat je ook de ervaring hebt van die donkere winternacht. ‘Bonafide’ is het moment van dat inzicht. Van acceptatie. De start van een nieuwe cyclus, een nieuw hoofdstuk. Al met al vind ik dat muziek bedoeld is om zulke verhalen te vertellen.

Door en na het opnemen van de plaat, merkten we dat we écht iemand nodig hadden die goed is op de toetsen en goed met samples kan werken omdat we anders een probleem zouden hebben om dit live te brengen.  
Vroeger, als óf The Gathering óf Celestial Season een plaat uitbracht, hadden we met z’n allen een soort luistersessie. Op een gegeven moment kwam ik Hans Rutten (The Gathering) weer eens tegen. We spraken af om bij René (de broer van Hans en ook van The Gathering, BE) de plaat te gaan luisteren. Dat was ongeveer begin oktober 2014. Hans suggereerde toen om Frank Boeijen te bellen. Dat heb ik gedaan. Hij was meteen enthousiast. Hij vond het te gek.
Frank neemt ook z’n eigen creativiteit mee en komt met partijen die niet op plaat staan. Hij voegt dus ook gewoon zijn dingetjes toe waardoor de sound nog beter wordt. Bovendien heeft hij veel toegevoegde waarde bij nieuwe ideeën. De puzzel valt zo steeds beter in elkaar zonder dat je er al te veel over hoeft te nadenken. Het is natuurlijk belangrijk dat we het live goed spelen, maar evenzo belangrijk om de vibe over te kunnen brengen. Met ons vijven gaat dat zeker lukken.

We hebben er écht heel veel zin in om 1 mei de releaseshow te spelen. We kijken of we nog één of twee try-outs kunnen doen van tevoren. Het wordt ook wel heel vet dat we er in Roosje veel visuele effecten bij zullen hebben. Bovendien gaan we de nummers de ruimte geven. We hebben in de studio de songs best kort gehouden, wat goed werkt voor het album. Live is een ander verhaal. We rekken sommige songs dan ook behoorlijk op. We proberen een soort voorstelling te maken van dat verhaal. Ik heb er vertrouwen in dat we live kunnen waarmaken wat we op de plaat beloven. 
 
Een voorproefje voor 3voor12 Gelderland
Lees binnenkort meer op onze site over Waves in het kader van de Dag des Oordeels. Hieronder vind je al een voorproefje van het album in de vorm van het nummer ‘Halo’.