De Hippy Tree Friends Collective (HTFC) van frontman Erik Giesen zijn geen onbekenden in het Arnhemse circuit. Het is alweer een tijdje geleden dat we de Arnhemse Achterhoekers live aan het werk konden zien. Vanavond wordt de band tijdens het merendeel van de nummers terzijde gestaan door Bram Derksen (Achterdochtig, New Best Friend) op tweede stem. De optredens van HTFC kenmerken zich door hun mix van oprechtheid en intensiteit. Giesen lijkt vanavond getergder dan ooit en zijn gezicht vertoont gedurende het optreden alle expressies die het menselijk gelaat kan vormen. Het volledig opgaan in de muziek samen met de snottebel aan het einde van het optreden doen mij denken aan Radiohead’s Thom Yorke op Pinkpop 1996. Wat enorm fijn om dit soort muzikanten aan het werk te zien. Muzikanten die niet druk zijn met mutsjes of haartjes maar snoeihard voor de muziek gaan. Die muziek bestaat voornamelijk uit de nummers van debuutplaat WIGDTPBR die afgelopen najaar is uitgebracht. Het zijn - een uitzondering daargelaten - relatief lange nummers die uiteenlopen van sfeervol en ingetogen tot bedwelmend dromerig en schreeuwend hard. Met ‘Little Pocket Maria’ sluit HTFC een meer dan overtuigende set af.
Taxidermist en Hippy Tree Friends Collective bezield en overtuigend
Nijmegen verklaart Arnhem de liefde in huiskamer Brigant
Het is even schrikken wanneer je, terwijl je aan de late kant aankomt, bij het openen van de zaaldeuren een ruimte aantreft waar je een kanon kunt afschieten zonder het risico te lopen een levende ziel te raken. Het goede nieuws is dat het een enorm leuke avond niet per definitie bederft. Gezellig is echter anders. De beperkte opkomst is een opvallend feit dat niet onaangesneden kan blijven maar waar bij dezen een punt achter wordt gezet. Het aantal bezoekers varieerde tussen de tien en de twintig en daarmee moesten beide bands het doen. En dat deden ze met verve.
Hippy Tree Friends Collective – oprecht en intens
Taxidermist – flonker en donker
Taxidermist kondigde in de weken voorafgaand aan het optreden niet alleen zichzelf, maar vooral ook support HTFC met groot enthousiasme aan. Zanger Stijn van Oers vertelt dat hij de band goed heeft beluisterd en na het optreden van vanavond serieus fan is. Wat volgt is een aanzoek van Nijmegen aan Arnhem dat ongetwijfeld in een ja-woord resulteert. De huwelijksreis leidt dit voorjaar langs meerdere podia en festivals in de regio en hopelijk ver daarbuiten.
Afgelopen zomer sprak 3voor12 Gelderland de heren van Taxidermist tijdens het Valkhoffestival onder meer over de herkomst van de uitgesproken bandnaam. Welnu, deze bleek afkomstig van de filmhuisfilm Taxidermia uit 2006. Voor de redacteur van dienst is het optreden van deze avond een uitgelezen aanleiding om de film te kijken en verbanden te leggen met zowel de band zelf als het optreden van deze avond. Dat blijkt onmogelijk. Taxidermia is een heerlijk pervers-absurdistische Hongaarse film over drie generaties Hongaren; 1: een seksueel gefrustreerde soldaat in WOII, flirtend met een brandende kaars en ejaculerend als Slochteren op een gasrijke dag. 2: zijn zoon, geboren met biggenstaart, een wedstrijdeter met een naar hem vernoemde kotstechniek op het palmares. 3: tot slot is er zijn zoon, een engbleke taxidermist die zijn obese vader verzorgt. Goed, om van deze filmbeschrijving snel over te stappen naar de maartse vrijdag in Brigant: de overeenkomsten tussen Taxidermia en Taxidermist zijn niet echt te duiden. Oke, wellicht eentje dan; waar de film een donker en visueel spektakel is betreedt de band ook donkere gebieden en is het auditief van hoog niveau. De vele optredens sinds de Nijmeegse Feesten hebben geresulteerd in een warme, strakke en professionele band die met stappen is gegroeid.
De setlist bestaat vrijwel geheel uit nummers van het album Desert Calm. Een naam die doet denken aan een Axe-deodorant, bedoeld om zweterige oksels op hete zomeravonden droge rust te verstrekken. Het tegendeel is het geval. Taxidermist staat als een huis, zweet, sleurt en rockt. Met hier en daar een poppy liedje zijn het vooral de Lynchiaanse gitaren die het weidse luchtruim verkiezen boven de relatieve eenzaamheid van het zwarte zaaltje aan de Apeldoornseweg. ‘Stone scissors’, gespeeld in het laatste deel van de set is zo’n lekker langgerekt nummer en meteen één van de hoogtepunten. Naast de bekende nummers hielden de bewerkers van dode dieren ook twee nieuwe nummers ten doop. 'Black Pages' en 'Tinder Love' passen als gegoten in de set maar vragen nog enkele luisterbeurten om goed te kunnen duiden. Dit houdt u tegoed.
Conclusie van een vrijdagavond
Concluderend kijken we terug op een muzikaal topavondje dat een hoger bezoekersaantal waardig was. Aan Brigant de uitdaging om dat in de nabije toekomst voor elkaar te krijgen. Aan de prachtlocatie en het sympathieke personeel zal het niet liggen en al helemaal niet aan de programmering. Wellicht moet muziekminnend Arnhem de loop naar het voormalige Bosch nog steeds vinden en mag Brigant wat meer herkenbaarheid en smoel tonen in de openbare – al dan niet digitale – ruimte. Taxidermist en Hippy Tree Friends Collective: erg fijn spul uit de steden van Rijn en Waal.