Op dinsdag 17 maart werd in het Cultuurcafé alweer de laatste voorronde van Kaf en Koren gespeeld. De laatste drie bands mochten zichzelf bewijzen voor de jury om zo nog een gooi te doen naar een finaleplek in Doornroosje op 27 mei.

The Eternal Handshake

De vierkoppige band speelt funky muziek, die geheel instrumentaal wordt gebracht. Er komt geen zanger aan te pas. Na het eerste nummer kondigen de bandleden zichzelf op een poëtische manier aan, die je even terug doet gaan naar het Woodstock van 1969. Ook de muziek van de band heeft contouren van de muziek uit de '60 en '70 van de vorige eeuw: funky, psychedelisch en dromerig. Het psychedelische aspect zit hem vooral in de geluiden van de verschillende gitaargeluiden. De ene keer klinkt het oosters en de andere keer blikkerig, alsof  de droom die de band je voorlegt ineens een nachtmerrie wordt. Door deze variatie in geluiden en ritmes loodsen de heren je door een scala aan emoties.

Het samenspel van de band op het podium wordt pas later in het optreden zichtbaar, er is helaas weinig interactie, zowel onderling als met het publiek. Er wordt tussendoor niet gepraat, maar dat past eigenlijk ook niet bij de muziek.

Deer Jesus

Dit electropop-duo weet de zaal zowaar lichtjes aan het dansen te krijgen. De een zit achter het drumstel en de ander zingt en speelt gitaar en keyboard. Er worden veel ‘loops’ gebruikt in de muziek, waardoor het snel een jaren '80 geluid krijgt. De liedjes zijn funky, catchy en je kunt er lekker op dansen. Toch lijkt de zanger soms niet helemaal op één lijn te zitten met de muziek. Hij probeert zijn stem mechanisch te laten klinken door hoger of lager te zingen en hierdoor klopt het geluid van zijn stem echter niet helemaal met de muziek, die nog steeds meer computerachtig klinkt. Het zou leuker zijn geweest als hij een filter over het geluid van zijn microfoon had gedaan om zo toch meer aan te sluiten bij de instrumenten. 

Het is de eerste band die het publiek echt naar voren krijgt, helaas kun je niet horen wat de zanger tussendoor zegt door het pratende publiek. 

The V

Deze driekoppige band begint leuk met een enthousiast praatje. Het is jammer dat je nog steeds niet zo veel hoort doordat er doorheen gepraat wordt. In hun eerste nummer wordt al snel duidelijk waarom ze hier zijn: om het Cultuurcafé te rocken. De stem van de zanger, Kay Geurts, geeft hun muziek net dat extra beetje rock-'n-roll. Bij de rustigere liedjes lijkt de rouwe stem van de zanger niet te passen, maar daar brengt bassiste Ellen Fooij verandering in.
 
Als er op een gegeven moment instrumenten worden geruild, is er een probleem met het geluid waardoor het net iets te lang stil blijft. De bandleden komen echter goed terug na deze korte stilte. Ze krijgen hun publiek deels mee met hun 'stampnummer', wat volgens de bassiste ooit eens geschreven is uit woede.
De muziek zelf is een fijne combinatie van rock-‘n-roll en blues- en folkrock. Soms zijn de ritmes van de liedjes ietwat eentonig, maar het brengt de tekst van de liedjes wel goed over. Af en toe zitten er wat valse noten in, maar over het algemeen is dit een band met potentie die zijn muziek over kan brengen op het publiek.
 

Het publiek

Er is een forse opkomst, het hele café staat aan het eind van de avond vol met fans van verschillende bands. Helaas wordt de muziek als achtergrondmuziek beschouwd, waardoor het publiek constant door de muziek heen praat. Het grootste gedeelte is echter enthousiast en loopt gewoon naar voren voor de muziek.

Het oordeel

Ondanks de onrustige avond deden de bands het stuk voor stuk goed. Er was behoorlijk wat spanning van de uitslag te voelen bij het publiek, maar ook bij de bands die op het podium stonden. Ze leken het soms nét iets te goed willen doen. Desalniettemin was het weer een mooie combinatie van muziekgenres die dit keer goed opgebouwd was van rustigere muziek naar lekkere rock-'n-roll.

 

De bands die uiteindelijk door de jury zijn gekozen om naar de finale in Doornroosje te gaan waren: These people, The Mothmen, Ohlsen en Deer Jesus.