De stembussen zijn gesloten, de jury heeft gesproken. De deelnemers van de Roos van Nijmegen zijn bekend. Naast de twee winnaars van de stemronde Call it - Lacuna en Margot zijn Avtovaz, Dissidents, Lippu, Ohlsen, Shaemless, Sister Johnson en These People geselecteerd door de demojury. Wie deze bands zijn? Lees het hieronder zelf.

Avtovaz

Uit de ruïnes van Partly Disposable en het oude, vijfkoppige Avtovaz  is een nieuw, vierkoppig Avtovaz ontstaan. Het nieuwe Avtovaz klinkt harmonieus, soms rauw en hard, maar altijd melodieus. De instrumenten zingen, de muzikanten niet. Ingetogen houding, groots geluid. Geen liedjes, wel muziek. Vanuit internationale perspectieven word je meegenomen op reis door ons universum van verval en bloei. Liefhebbers van Mogwai, Explosions in the sky, Do Make Say Think en kuddes gnoes zullen zich snel thuis voelen.

Call it – Lacuna

Het fluistert en bromt, het fluit en het wenkt. Deze zeskoppige band uit Nijmegen en omgeving reikt van de grens tot in het honigcomplex. Call it – Lacuna staat voor leegte, leegte in de muziek en ruimte in het geluid. Ze schrijven hun muziek met inspiratie uit psychedelisch Londen, ritmisch Afrika en hypnotiserend Berlijn.Twee gitaren, Rhodes, synths, bas en drum stijgen op tot in dromen en vervallen in strijd. Het grijnst en gromt, het suist en vertelt.

Dissidents

Twee jaar lang werkten de mannen van Dissidents in alle stilte aan het schrijven en opnemen van hun debuutplaat Sleight of Hand en het resultaat mag er wezen: elf progressieve metalsongs die bol staan van de gitaarharmonieën, polyritmiek en verspringende melodieën. Sleight of Hand laat zien dat het componeren van complexe maar tegelijkertijd pakkende nummers bij de heren in het DNA ingesloten zit. Denk aan Protest the Hero en Between the Buried and Me. Tel daar een dikke productie bij op – Tesseract’s Acle Kahney nam de mastering van het album voor zijn rekening – en het feest is compleet. Het is dan ook de hoogste tijd dat Dissidents zijn kunsten aan een breder publiek ten gehore gaat brengen.

Lippu

Het is allemaal begonnen met een jamsessie tussen Ruutger Lenzen en Philip Stohr. Ruutger was zanger bij een hiphopcollectief en Philip speelde in verschillende bandjes. Toch wisten beide heren op dat moment dat ze ook verder wilde met de unieke sound die tijdens de jamsessie was gecreëerd. Philip is verhuisd naar Den Haag. De band heeft nu een jazzsound door Sebastian met harde  rock 'n' roll tinten van Ralf. De band wordt ondersteund door Anton de Hoogh op een Fender jazzbasgitaar. Tuur van den Eijnde speelt op Cajon of drumstel (percussie). Lippu wil samen met het publiek een feestje bouwen. Alle muziek is door Lippu geschreven en Nederlandstalig. Wanneer er gecoverd wordt herken je het nummer nauwelijks terug. Ze hebben een karakteristieke sound. Elk optreden heeft iets memorabels, variërend van een kippenpak tot een meezingende dakloze.

Margot

Margot is ontstaan in de herfst van 2012. Na een aantal jamsessies werd besloten om eigen muziek te gaan schrijven. De band kreeg pas echt vorm in de lente van 2013, toen werd besloten uit te breiden naar vijf personen. De rode draad in de thematiek van Margot is vooral de huidige staat van de maatschappij. Actuele thema’s zijn hierbij belangrijk, maar ook de denkwijze die de band heeft over de algehele maatschappij.  Afgelopen zomer heeft de band haar eerste ep opgenomen op de HKU in Hilversum. De ep One of Them is in november 2014 uitgebracht.

Ohlsen

Ohlsen is een driekoppige band uit Asten en Nijmegen, bestaande uit Jens van de Meulenhof, Jurian ter Horst en Tjeu Mutsers. De band werd opgericht in 2006 en heeft door de jaren heen een eigen stijl weten te creëren die door de bandleden omschreven wordt als warme, catchy indierock met een vleugje dansbaarheid. In de muziek van Ohlsen hoor je invloeden van bands als The Cure, Foals, Arctic Monkeys, Bloc Party en Editors. Het motto van de band luidt: “Niet te veel zeveren, gewoon spelen.” In 2013 verzorgde de band voorprogramma’s van onder andere Kensington, Valerius en Heavylight. Een jaar later bracht Ohlsen zijn eerste gelijknamige ep uit.

Shaemless

Hoor je een vieze, vuile blubberige explosie van punkblues uit de holtes van Nijmegen komen? Dan is het Shaemless! Als je Shaemless hoort denk je al gauw aan alles wat tussen King Kurl en Queens Of The Stone Age ligt maar in de punkblues van deze blaffende puppies hoor je ook zeker nog de oude blues terug. Live is de band op zijn best, rauw, echt en recht in je face, zoals Ugenda het beschreef: "Shaemless is schaamteloos lekker". Shaemless heeft o.a. het podium gedeeld met Automatic Sam, Villa Zeno, Los Explosivos (MEX) en Andre Williams (USA). Ze hebben op podia's gestaan als De Affaire (lift podium), Willemeen, Merleyn en Krefeld (D). Dit alles is dus genoeg reden om DE punkblues sensatie uit Nijmegen mee te maken!

Sister Johnson

De Nijmeegse band Sister Johnson maakt al jarenlang gitaargeoriënteerde rock met seventies-invloeden van uiteenlopende garagerockbands. Na een aantal wisselingen heeft de band inmiddels de ideale bezetting gevonden en is er een verrassende opmars in gang gezet. Het eerste album van Sister Johnson is opgenomen in de Galloway studio in Nijmegen. Met de nieuwe bandleden, waaronder de ex-drummer van Yeeehaa en Dix, en met nieuw materiaal laat de band de oude stijl zeker niet los, maar diept deze juist verder uit. Dit resulteert in een breder en meer dynamisch repertoire. De bandleden verkennen de uithoeken van het genre en experimenteren er lustig op los. Zo hoor je met enige regelmaat een synthesizer voorbij komen, iets wat enkele jaren geleden nog ondenkbaar was. Toch draaien de songs allemaal om de kern van Sister Johnson en dat is nog altijd Rock. Niet meer en niet minder. De voorbereidingen voor een tweede album zijn al in volle gang en de ingezette verkenningstocht wordt verder uitgebreid. Sister Johnson is helemaal op stoom en gaat dit bewijzen op een podium bij jou in de buurt!

These People

Achter These People gaan de namen Anna Witvliet en Dirk Mesman schuil. Door middel van kleine maar krachtige liedjes proberen zij met een gitaar en altviool hun verhalen te vertellen. Een verhaal dat alles kan omvatten, zolang het de moeite van het vertellen waard is. Abstract of concreet, vrolijk of depressief, herkenbaar of onnavolgbaar. Van Monsters onder je bed, tot diepe levenslessen of een willekeurige olifant, alles passeert de revue. Hoewel het streven “weinig handen maken licht werk” het uitgangpunt blijft, besluiten ze aan het begin van 2015 om versterking in te schakelen. Bram Witvliet vult sindsdien het instrumentarium aan met warme celloklanken en is, daar waar nodig, een extra paar handen en voeten om het geheel naar een hoger level te tillen. Een zelfde visie, met een nog verrassender en sfeervoller resultaat…