Op het podium staat een metronoom die versterkt te horen is door de hele zaal. Langzaam komen er steeds meer geluidjes bij en als het licht uitgaat en het doek op, wordt het uiteindelijk stil in de rumoerige zaal. Dan is het aan het klassieke ensemble om te beginnen aan deze avond. De klassieke muziek is echter niet als typisch te omschrijven. Het ensemble verwerkt psychedelische effecten in de muziek door af en toe staccato de strijkinstrumenten te bespelen. Als bezoeker wordt je hierdoor in een droomachtige sfeer geplaatst. Naast strijkers zijn er ook blazers, een harpist, een pianist en een percussionist in het ensemble.

Hun eerste nummer gaat langzaam over in de tonen van 'December'. In de tussentijd komen ook de mannen van Navarone op. Je hoort tijdens het eerste nummer dat zanger Merijn van Haren zich inhoudt, maar het klinkt niet minder dan dat we van hem gewend zijn. De klassieke klanken die het nummer nu omlijsten, krijgen daardoor toch het rauwe randje dat we van de band gewend zijn. Deze klanken werken wonderbaarlijk goed samen. De violen, harp en cello zorgen ervoor dat de nummers van Navarone meer warmte en beleving krijgen.

Drummer Robin Assen komt naar voren en begint half dichtend over 'de tijd'. En dat 'de tijd' maar kort is. Hij vraagt het publiek uiteindelijk om - met de toekomst in het hoofd - hun goede voornemen te fluisteren. Het gefluister en deels gegiechel van een paar personen, geven een mooi effect waar de band en het ensemble in opgaan met staccatogeluiden en instrumentale effecten. Hierdoor krijgt het geheel een psychedelisch effect. Je komt weer in de droomsfeer van het begin terecht. Daarnaast is het mooi om zo stil te staan bij het feit dat dit een eindejaarsshow is, waarbij zowel terug- als vooruitgeblikt wordt.

De heren van Navarone staan geheel natuurlijk tussen het ensemble. Merijn interacteert met zowel de band en het ensemble als met het publiek. Hij praat tussendoor alsof hij in de kroeg tegen zijn beste vrienden praat. Hierdoor wordt het geheel een stukje losser en kijk je niet constant naar een statische show.

De conclusie over de avond: klassieke invloeden en de rauwe klanken van Navarone gaan goed samen. De klassieke instrumenten geven Navarone een extra dimensie die ze erg goed staat. De avond zit goed in elkaar, zo goed zelfs, dat na drie toegiften het publiek er nog geen genoeg van heeft. Toch besluiten ze om dan echt te stoppen, onder een verdiend daverend applaus.