De avond wordt op spectaculaire wijze geopend door Call it - Lacuna. Deze zeskoppige band maakt al een paar jaar samen muziek, maar verwerft sinds kort steeds meer naamsbekendheid in Nijmegen. De band begint met een groovy en catchy nummer waar het publiek meteen enthousiast van wordt. Tijdens het nummer valt vooral de stem van zanger Boo Brouwers op die een uniek en warm geluid heeft. In hun tweede nummer laten ze een heel andere kant van zichzelf zien. Rauwe rocktonen staan hier meer centraal dan hun groovy en funky kant. De zaal wordt er stil van; er wordt echt een verhaal verteld met muziek.
In het laatste nummer wordt duidelijk waar de band naartoe wil deze avond. Alle instrumenten en stemmen worden gecombineerd tot een goed klinkend geheel waarin ieder bandlid zijn eigen rol heeft. Dit brengt een vernieuwend geluid naar voren dat alles in zich lijkt te hebben. Een fijne combinatie van psychedelica, rock en af en toe een vleugje groove. De bandleden komen met dit nummer ook eindelijk meer los van hun statisch ingenomen plek op het podium en interacteren iets meer met elkaar. Die interactie met elkaar en het publiek verdient nog wat meer aandacht, maar verder is dit een heel gave band waar veel potentie in zit. Zeker een kanshebber voor een finaleplek dus.
Roos van Nijmegen
Een verrassend wisselende laatste voorronde
Op woensdag 15 april werd in de Merleyn alweer de laatste voorronde van de Roos van Nijmegen gehouden. De laatste keer dat drie bands zichzelf mochten bewijzen voordat ze het uiteindelijke juryoordeel te horen krijgen aankomend weekend. Deze keer is het de beurt aan Call it - Lacuna, Sister Johnson en Saint Charlie.
Na te zijn bijgekomen van de vernieuwende tonen van Call it - Lacuna is het de beurt aan Sister Johnson. De bandleden van Sister Johnson zijn al iets ouder en hebben meer ervaring in het circuit. Ze staan op het podium alsof ze dit klusje wel even gaan klaren en beginnen vrij nonchalant aan hun repertoire. Hun set bestaat vooral uit rock-'n-roll die je kent uit de jaren zeventig. De mannen laten zien dat ze de kneepjes van verschillende rockgenres onder de knie hebben, maar doordat het zo doet denken aan de jaren zeventig heb je constant het gevoel dat je de nummers die ze spelen ergens van kent. De zanger doet aan een jongere versie van Mick Jagger denken, alleen iets minder enthousiast. Het enige bandlid dat echt fanatiek is, is de man met de tamboerijn die bij tijd en wijlen door de act heen rent om zo de rest ook mee te krijgen. Het ziet er een beetje raar uit, maar je krijgt toch wel medelijden met hem.
Het publiek is helaas in de tussentijd uitgedund en wordt niet warm van de band. Er wordt één keer een poging gedaan om het publiek aan het dansen krijgen, maar dit verloopt stroef. De muziek is goed gespeeld, de bandleden staan strak op het podium, maar ze komen door de bekende tonen niet erg vernieuwend over. Ook hun houding heeft ze tijdens het optreden niet veel goed gedaan tegenover het publiek.
De laatste band van deze laatste voorronde is Saint Charlie, een vierkoppige band die vooral catchy indierock speelt. Deze band blinkt uit in het contact met hun publiek en met elkaar. De bandleden brengen binnen twee nummers hun eigen enthousiasme over, waardoor het publiek al snel aan hun lippen hangt.
De muziek is verrassend wisselend. Het blijft in de trend van catchy indierock, maar hier weten de mannen per nummer weer een eigen geluid aan te geven door er af en toe een vleugje psychedelica en 70’s rock door te gooien. Het is jammer dat ze maar één zanger hebben, aangezien meerstemmigheid hun eigen geluid helemaal af zou maken. Door een enkele zanger te gebruiken komen ze soms eentonig over, terwijl het geluid eigenlijk helemaal niet eentonig is als je naar de verschillende nummers kijkt. Desondanks klinkt Saint Charlie goed en krijgen ze zelfs met hun laatste nummer ‘Hold On Tight’ het publiek naar voren en aan het dansen.
De finale vindt plaats op 14 mei in Doornroosje.