De muzikale middag wordt geopend door Daniel Cane & The Rebellion, die, anders dan de naam doet vermoeden, muziek maakt die lekker in het gehoor ligt. Het is nog niet druk als het optreden begint. De early birds die nu al op het festival zijn, liggen liever languit tegen een boom in het voorjaarszonnetje dan dat ze zich al te druk maken. Dat wil niet zeggen dat Daniel zijn publiek niet meekrijgt. Zijn enthousiaste stijl zorgt ervoor dat het steeds voller wordt voor het podium. Al is nog niet iedereen in de stemming om mee te zingen en klappen aan het begin van de middag.
Oranjepop 2015
John Coffey speelt verkleumd Oranjepop naar kokende climax
Vaste locatie voor Oranjepop is het Hunnerpark en ook deze Koningsdag stroomde het park vol voor deze 16e editie van het festival. Ook aan festivalgangers die niet in de eerste plaats voor de muziek komen was gedacht. Zo waren er veel picknickende mensen te zien en de bomen waren voorzien van hangstoeltjes voor de dappere klimmer die zichzelf van een fraai uitzicht wilde voorzien.
Als om twee uur de Duitse ska/reggaemannen van Betrayers Of Babylon opkomen, begint het Hunnerpark zonniger te worden. Langzaam begint er leven in de brouwerij te komen op het festival terrein. Terwijl de Duitsers naar een steeds swingendere climax toewerken, slaan de bandleden van Donnerwetter vanachter de omheining van het festivalterrein het geheel met zichtbaar plezier gade.
Hierop volgt TenTemPiés. Deze Spaanstalige band uit Amsterdam krijgt het publiek met zich mee met hun Latijns-Amerikaanse klanken en menig bezoeker waant zich op vakantie. Dit is het moment dat de zon echt door begint te breken en al gauw stroomt het park voller en voller.
Gelijktijdig met een groot deel van deze acts is er ook nog vermaak in de Tipi. In deze tent kan het publiek luisteren naar persoonlijke verhalen en interviews met verschillende muzikanten. Eva van Pelt maakt met haar Spinvis-achtige liedjes behoorlijk wat indruk op de jonge meisjes die in de tent zitten. André Manuel vertelt over zijn literaire kennis en singer-songwriter Rogier Pelgrim zingt enkele zeer gepassioneerde nummers. De kleine ruimte en de diversiteit van wat er gebeurt, geeft de Tipi een hele intieme sfeer die anders is dan die van de rest van het festival.
Na het overwegend zomerse geluid van voorgaande muzikanten is het even schakelen voor Donnerwetter. Hun ruwe geluid brengt een andere sfeer mee dan de voorgaande bands, maar dit is niet onaangenaam. Deze hervonden energie kan het publiek nog van pas komen bij latere acts. Hierna komt The Cool Quest uit Zwolle. Deze hiphop formatie, met hun funky sound, maakt er ook een feest van. Vooral wanneer hij een medley van jaren ‘90 rap-klassiekers aanvoert. Het publiek juicht en rapt mee bij herkenbare hits zoals ‘California Love’ en ‘Insane In The Brain’.
Terug bij het Paarse podium wordt het publiek compleet verrast door Throes + The Shine. Deze Angolees-Portugese groep krijgt iedereen aan het dansen met hun rockmuziek met Afrikaanse klanken en ritmes. Een ware kakofonie van vrolijkheid ontstaat in het publiek. De dansende zangers krijgen de menigte helemaal met zich mee. Wanneer ze vragen of het publiek gaat zitten, dan gaat het zitten, en bij springen en klappen dito. Dit is duidelijk het energieke hoogtepunt van de middag.
Na de overweldigend energieke show van Throes + The Shine, maakt de Haarlemse band Gotcha! op sommige bezoekers een beetje matte indruk. Maar het gemankeerde Gotcha! (drummer Martijn Bosman was vlak voor aanvang in het ziekenhuis opgenomen met een blindedarmontsteking), speelt hun set met verve. Gotcha! is natuurlijk nooit een rasechte feestband geweest. Eerder een funkcollectief voor wie de groove altijd op de eerste plaats komt. En met die groove zit het wel goed vanmiddag. Dit valt te merken aan het enthousiasme dat het publiek heeft voor deze 25-jaar oude funkgroep.
De avond wordt geopend door The Indien. Helaas voor hen is een deel van het publiek na Throes + The Shine en Gotcha! al naar huis gegaan. Waarschijnlijk om te eten en warmere kleding aan te trekken. Hun ‘60’s geluid met broeierige bass brengt toch een gemoedelijke overgang van middag naar avond. Dat het geluid niet altijd helemaal optimaal is mag de pret niet drukken. De stelletjes die nog wel aanwezig zijn kruipen bij ‘Don’t Hurt Me Now’ alleen nog maar dichter bij elkaar. Niet eerder vandaag zorgde een liedje over liefdesverdriet voor zoveel saamhorigheidsgevoel.
André Manuel heeft de Tipi inmiddels verlaten en staat nu met Fratsen op het hoofdpodium. De teksten zijn als altijd vlijmscherp. Als ‘In Ons Dorp’ als voorlaatste nummer ingezet is voelen we ons even allemaal dorpeling. Gelukkig is er dan nog net ruimte voor een toegift, een razendsnelle versie van ‘Pimpelmees’. Ondanks de vaak kritische teksten maken de regio-rockers van Fratsen feel good-muziek pur sang.
Hierna speelt in de Tipi het duo NNENN. Dit is het hoogtepunt van wat deze tent vandaag te bieden heeft. Dit is misschien wel muzikaal het spannendste onderdeel van Oranjepop dit jaar. De triphopperige klanken van zang, piano en elektronica intrigeren het publiek. Daar doet het veelvuldig in- en uitlopen van de aanwezigen in de tipi niets aan af.
Het wordt al gauw kouder buiten en mensen hebben langzaam de behoefte om zichzelf weer warm te dansen. De psychedelische rock van zowel PAUW als Monomyth nodigt hier helaas niet toe uit. Toch zijn beide shows boeiend, en in het donker is dit het eerste moment om de lichtshows eens goed te testen. Eigenlijk is dit de ideale muziek om een festival mee af te sluiten. Toch moest er nog iets energiekers komen om dit publiek op te peppen.
Die taak is weggelegd voor de energieke Utrechtenaren van John Coffey, die vandaag als slotact op het programma staan. Het leek alsof het festivalterrein vanaf het begin van de avond enigszins leeggelopen was, maar de bezoekers die tot het einde gebleven zijn lijken nu wel uit alle hoeken en gaten van het terrein te zijn gekropen. Het staat bomvol en dat is meer dan terecht. Ze serveren hun energieke rock met een punk attitude. Wat een energie en wat een bravoure. Dacht je dat geluidsmonitoren bedoeld waren voor een goed podiumgeluid? Dan had je het mis! Die zijn bedoeld om op te springen. Na de eerste energieke songs is de feestvreugde nog niet groot genoeg voor zanger David. Hij roept het publiek op om het podium te claimen. Het leidt de rest van de show tot een regen van stagedivers en crowd-surfers. Het hoogtepunt van de avond en misschien zelfs van de volledige dag. Maar dan stipt om 23:00 uur komt er een abrupt einde aan deze ontlading van samengebalde energie. De buren willen slapen, Koningsdag is voorbij.
Het oordeel
Minpunten zijn er vandaag niet echt te noemen. Of het moet zijn dat de weergoden niet erg meewerkten, waardoor het ’s avonds wel erg koud werd. Ook was het geluid vooral op het paarse podium niet altijd even optimaal. Iets wat, bijvoorbeeld, Monomyth parten speelde. Het weerhield de band er niet van om een gloedvol optreden te geven. Het Hunnerpark blijft een prachtige plek voor een festival en met een sterke line-up als die van dit jaar was het een zeer geslaagde 16e editie. Meer van dit soort Koningsfeestjes graag!