Roadburn Records verborgen parel achter stripboeken

Nijmeegse platenzaak in stilte grote speler in vinylland

Harold Broedelet ,

“Verzamelaars over de hele wereld weten ons te vinden, maar 3voor12 is hier bijvoorbeeld nog nooit langs geweest”, zei Jurgen van den Brand eerder tegenover As We Speak. De medeorganisator van het Roadburn Festival in Tilburg runt samen met zijn compagnon Jean-Paul van Steen sinds 2007 een label vanuit de Nijmeegse stripboekenwinkel Seňor Hernandez. En met succes. Roadburn Records brengt onder andere unieke live-opnamens op vinyl uit van het populaire festival. Vooral in het buitenland gaan de zwarte schijven als warme broodjes over de toonbank. 3voor12 neemt de uitdaging aan en spreekt met Jean-Paul.

Jij bent in 2005 met Jorick van de Westeringh begonnen met stripboekhandel Seňor Hernandez en vervolgens ben je een platenlabel gestart. Niet per definitie een logisch gevolg. 
Jean-Paul: “Hoewel ik altijd al van muziek hield, had het opstarten van een comic store absolute prioriteit. Het platenlabel is er later toevallig bij gekomen, doordat Jurgen een platenlabel wilde opzetten. Seňor Hernandez heeft dat gesponsord. Jurgen had op een gegeven moment ook andere hulp nodig. Toen hebben Jorick en ik hem geassisteerd. Er kwamen ook platenbakken in de winkel. Maar het zijn wel twee aparte bedrijven. Nadat alles op poten was gezet, runde ik met Jorick de stripboekenzaak en met Jurgen het platenlabel. We verkochten ook platen, omdat we onze favoriete genres nergens anders konden kopen. Ik ken Jurgen al vanaf begin jaren ´90 toen we samen in Doornroosje werkten. We hebben dezelfde muzieksmaak en dat is wel handig als je samen zoiets opzet. De know how die ik door de stripboekenwinkel verkreeg, kon ik goed gebruiken om Roadburn Records helpen op te zetten.”
 

Waarom richt Roadburn Records zich specifiek op stoner en doom?
Jean-Paul: “Op het Roadburn Festival wordt stoner en doom gespeeld, dan is het dus logisch dat deze genres door Roadburn Records worden verkocht. Walter (medeorganisator van het festival) is een metalliefhebber, terwijl Jurgen en ik naar de psychedelica van de jaren ‘60 en de hardrock van het begin van de 70´s luisteren. Daarna kwamen we bij progrock uit. Door deze kruisbestuiving ontstaat de voorkeur voor stoner en doom. Het zijn genres die in Nederland niet zo populair zijn en ook weinig door concertpromotors worden geboekt. Hiervoor moet je dus meestal naar het buitenland. Nu het Roadburn Festival er is, komen de meeste fans speciaal daarvoor uit het buitenland. 
 
Toen er in de 90’s veel nieuwe bandjes opkwamen, was metal uit de mode. Aan de ene kant had je de stadionconcerten met mainstreamrock, aan de andere kant bijvoorbeeld grunge en wave. Daartussenin was niets. De organisatoren van het Roadburn Festival zijn toen zelf maar begonnen met metalbandjes boeken, omdat niemand anders het deed. Eerst was het een meerdaags rondreizend festival, wat een enorme operatie was. Daarna is 013 de vaste locatie geworden.” 
 
Hoe kwam Jurgen op het idee om live-opnames van het Roadburn Festival op vinyl uit te brengen?
Jean-Paul: “Dat weet ik niet precies. Hij werkte in die tijd bij de VPRO en had toegang tot de Luisterpaal en allerlei oude radio-opnames. We vonden toen al dat er iets mee gedaan moest worden. Bij het Roadburn Festival zijn alle optredens vanaf de eerste editie gestreamd. Als je toch alles hebt opgenomen, waarom doe je er dan niets mee? Als vinyladept ga je het dus op plaat uitbrengen.”
 
De opname van bijvoorbeeld Chelsea Wolfe op Roadburn 2012 is van een geweldige kwaliteit. Daar moet een geweldige opnamestudio achter zitten.
Jean-Paul: “Nee hoor. Het is tegenwoordig door de digitalisering niet zo moeilijk. Een vaste crew van geluidstechnici van 013 maakt de opnames. Dus ook als je er zelf niet bij was, kun je de opnames van het festival later nog terughoren via streaming. Als deze voor een vinyluitgave bestemd zijn, worden ze ook nog gemastered en gemixed.”
 
Hoe ligt Roadburn Records in de markt?
Jean-Paul: “Dat is moeilijk te zeggen. We brengen ongeveer tien releases per jaar uit, in een oplage van 500 exemplaren op vinyl of 1.000 als het om een cd gaat. Volgens mij is dat vergelijkbaar met releases door het Excelsior-label. Wij verkopen zo’n 80% van onze platen in het buitenland (Japan, de Filipijnen en Chili).” 
 
Je bent net terug uit het buitenland. Je zei ooit dat je het tijdens je vakantie niet kunt laten om te kijken of jullie platen daar in de bakken liggen. Heb je dat nu weer gedaan?
Jean-Paul: “Deze keer ben ik naar Mexico-Stad geweest, maar ik heb bijna nergens een platenzaak gezien. En als ik er al een gevonden had, stonden onze platen daar zeker niet bij. Wij krijgen ook foto’s toegestuurd van mensen die ergens ter wereld een plaat van Roadburn Records in de bakken hebben zien liggen. Dat vinden wij leuk. Zij weten dat wij platen verkopen uit liefde voor de muziek, niet om er veel geld aan te verdienen.”
 
Jullie willen met Seňor Hernandez en Roadburn Records verhuizen naar een ander pand in de buurt. Waarom?
Jean-Paul: “De winkelhuurcontracten lopen meestal vijf jaar. Het contract met de verhuurder loopt af. Mede door de economische situatie ontstaan er veel prijsverschillen. We kunnen elders veel goedkoper winkelruimte huren dan dat we nu doen. Een verhuizing is ook een goede gelegenheid om je plannen weer eens tegen het licht te houden. De nieuwe zaak gaat er anders uitzien. Meer vinyl. Waar we ons gaan vestigen is niet zo belangrijk. Wij willen wel in het stadscentrum blijven. De klanten kennen ons en weten ons toch wel te vinden... daar gaan we tenminste vanuit. Maar tot op heden weten wij nog niet waar we naar toe gaan.” 
 
Welke passie is groter: die voor vinyl of die voor comics?
Jean-Paul: “Vinyl, 100%. Platen zijn mijn eerste liefde. Ik begon ongeveer tegelijkertijd met het luisteren naar muziek als met het lezen van comics. Maar vinyl staat bij mij bovenaan, daar is geen twijfel over mogelijk.”