Op 1 november jl. vond bij de DRU Cultuurfabriek in Ulft De Dag van de Achterhoekse Popmuziek plaats. Overdag werden er onder andere films gedraaid van Achterhoekse artiesten en waren er platenzaken met uitsluitend Achterhoekse muziek en merchandise te vinden. In de avond was er een flink spektakel gepland. Twintigtal muzikanten uit de Achterhoek kwamen acte de présence geven. 3voor12 Gelderland sprak met drie van hen, op zoek naar hun binding met de Achterhoek.

Bert Heerink (61)  (Vandenberg, Kayak, MyBrainbox, Pink Floyd Project) legt uit wat de Achterhoekse mentaliteit is. "In de Achterhoek geldt het adagium ‘doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg’. Ik zeg: nee, doe maar zo gek mogelijk! Turf, jenever en achterdocht  (een Drents gezegde, GvZ) is ook enigszins toepasbaar in de Achterhoek. Dit is ook niet verkeerd, want veel mensen zijn daar groot mee geworden zoals de grote herenboeren: noeste arbeid en stug doorgaan. In de Achterhoek roept muziek maken reacties op zoals [Heerink schuift zijn onderkaak naar voren en zegt met een Achterhoeks accent] “Doet i-j er nog wa anders be-j dan?” Van muziek leven was vroeger not done. Van muziek leef je niet, dat doe je er bij, zo dacht men vroeger." 

Bert Heerink is sinds midden jaren ’60 muzikaal actief en kreeg in de jaren ’80 een internationale doorbraak met de Nederlandse hardrockband Vandenberg. Hij is één van de twintig Achterhoekse muzikanten die door de organisatoren Erik Ramaker en Meindert Bussink zijn uitgenodigd voor het avondprogramma. Gitarist Meindert Bussink is in de Achterhoek bekend van het zogenaamde ‘Behind the Corner-concept’ waarbij hij sinds 2012 muzikanten van diverse snit onder de bandnaam ‘Hooked’ bij elkaar op het podium weet te brengen.

De leerschool van de muzikant

Hoewel hij in Utrecht is geboren heeft Bert Heerink een stevige binding met de Achterhoek. Een groot deel van zijn leven heeft hij in deze streek doorgebracht. Zijn muzikale carrière begon in 1967 met zijn eerste band Treshhold. Heerink: "dat was echt dubbeltjes werk. We konden er niet van leven. We speelden in kroegjes en cafeetjes en hoopten dan maar dat wij geen volle bierfles tegen het hoofd gegooid kregen." 

Het internationale succes met Vandenberg kwam in 1983 met hits als Burning Heart en Different Worlds. Heerink: "ïk verlang nog wel eens terug naar die tijd dat je als muzikant alles zelf moest doen. Je bouwde je eigen spulletjes op, reed je eigen auto en moest je spulletjes ook allemaal zelf kopen.  Als je muzikant wilt worden moet je door een bepaalde leerschool. Je begint met helemaal niets. Vervolgens ga je zelf spelen, daarna vind je wat gelijkgestemden en begin je een bandje. Trapsgewijs groei je op tot de persoon die je graag wilt zijn. Als je die persoon eenmaal bent wil het nog steeds niet zeggen dat je er ook daadwerkelijk bent. Je moet eerst maar zien dat je een platencontract krijgt. Het moet de juiste tijd zijn waarin het nummer uitkomt. Als je daar dan eenmaal bent, is het inmiddels 1983 terwijl ik in 1967 ben begonnen. In 1983 kreeg ik pas mijn eerste succes. Het duurde even, maar ik geloofde heilig in wat ik deed.”

Heerink gebruikt metaforisch het beeld van de spotlights: "langzaam komt er steeds een lampje bij dat aangaat. Dit in tegenstelling tot talentenshows zoals The X-factor en The Voice of Holland. Daar staan de talenten meteen vol in de spotlights.” Heerink vindt deze talentenshows een valkuil voor jonge mensen; "de enige die er rijk van worden zijn de programmamakers en juryleden. Aan de andere kant maakt het jonge mensen ook op een andere manier sterker. Je bent in één keer daar, alle spotlights staan dan op je gericht. Maar het kan ook in één keer wegvallen. ‘It’s the other way around’. Als jong talent moet je dan ook sterk in je schoenen staan. Ik zie zoveel talenten voorbij komen, maar dat geknal en omdraaien van die stoelen waarin vier juryleden zitten, daar heb ik minder mee.”  

Wie het kleine niet eert

In de loop van zijn carrière heeft Heerink zichzelf steeds opnieuw uitgevonden. "Heel veel mensen kunnen gedijen in wat zij doen en kunnen daar ook goed in zijn. Kijk bijvoorbeeld naar Gordon of Gerard Joling. Die weten donders goed wat zij doen. Dat vind ik ook knap. Ik kies zelf echter voor de weg van vernieuwing. Ik ga niet voor het grote geld, maar voor de innerlijke beleving. Met Jan Akkerman, met wie ik nu samen optreed (MyBrainbox) heb ik iemand gevonden die dezelfde drive heeft: met niets iets maken. Je gaat terug naar de bron. Met mijn album Purify van een tijdje terug, dat voor geen meter heeft verkocht, heb ik hetzelfde gedaan. Ik heb daar precies datgene gedaan wat ik leuk vond."

"Hier op de Avond van de Achterhoekse Popmuziek heb ik veel jongelui ontmoet die buitengewoon goed zijn. Het leuke vind ik dat Burning Heart nu wordt gedrumd door een vrouwelijke drummer: Dani van Gaalen."  

Gitarist Vedran Mircetic (36) van de Nederlandse rockband De Staat uit Nijmegen voelt zich ‘in principe’ een Achterhoeker. Hij is drieëntwintig jaar geleden vanuit Kroatië in Aalten komen wonen. Hij weet eigenlijk niet beter dan dat hij Achterhoeker is. Mircetic heeft al die jaren in dezelfde straat gewoond. Dát heeft bijgedragen aan zijn muzikale ontwikkeling: "ik heb tien meter van café Schiller gewoond. Dáár gebeurde het. Het is een kroeg waar Herman Brood en Cuby & the Blizzards onder andere kwamen. Ik heb daar alles leren kennen. Theo de Gier, de eigenaar, vond het leuk dat ik geïnteresseerd was in muziek en dan met name de blues. Terwijl mijn vrienden naar de discotheek gingen, kwam ik daar in mijn eentje naar bandjes kijken. De eigenaar zette mij altijd op de gastenlijst zodat ik nooit hoefde te betalen. Ook met dure bands waar vijfentwintig gulden entree voor werd gevraagd mocht ik gratis naar binnen. Zo heb ik daar voor nop naar Cuby & the Blizzards kunnen kijken. Ik vond het zo’n vette band. Ik kende de nummers wel zoals Windows Of My Eyes  maar ik wist niet dat die nummers van hun waren. Aanvankelijk dacht ik dus dat het een coverband was." 

De muzikale voorkeur van Mircetic is voor een groot deel bepaald door zijn vader. "We luisterden vroeger in Kroatië in de auto veel naar Deep Purple, Black Sabbat, Led Zeppelin en blues. De echte blues heb ik denk ik bij Schiller leren kennen." 
Bij De Staat heeft Vedran Mircetic zich verder kunnen ontwikkelen: "vanuit een band-idee en samen muziek maken en schrijven heeft De Staat mij meer een complete muzikant gemaakt. Daarvoor bekeek ik muziek alleen vanuit de gitaar. Bij De Staat was het simpelweg met zijn vijven zorgen dat het klopt."

Op het podium van de Dag van de Achterhoekse Popmuziek speelt Vedran Mircetic samen met zowel onbekende als bekende muzikanten: "vanaf mijn eerste bandje heb ik met Mike Visser - onder andere de drummer van The Back Corner Boogie Band - gespeeld. Ook Lawrence Mul van The Bloody Honkies is een goede bekende van mij. We spelen muziek van vrienden en bekenden. Dat zijn leuke dingen voor mij om te doen."
Welke muzikanten zouden we moeten gaan volgen? Mircetic: "Donnerwetter, de nieuwe band van Rocco Ostermann (Shaking Godspeed, Magic Fish) en  Wout Kemkens (Shaking Godspeed) is zeker een band om te volgen!"
 


Evelien Scheers (33), singer-songwriter, geboren en getogen in Doetinchem, draagt eigen nummers voor tijdens het evenement. "Al vanaf mijn twaalfde sta ik op het podium. Het eerste podium was het Stadsfeest in Doetinchem. Het is wel grappig dat het eerste nummer dat ik ooit op een podium heb gespeeld het nummer Burning Heart van Vandenberg was. Dus ik vind het erg leuk om Bert Heerink hier te treffen."

Met haar band Intution (later WYSIWYG) heeft ze op jonge leeftijd al veel in binnen- en buitenland opgetreden. Daarna zong Evelien een aantal jaren bij Charing X en Monotypes om vervolgens in 2007 te starten met het schrijven van nummers onder de naam Avalene. "Na een onderbreking van mijn muzikale carrière van enkele jaren had ik het muziek maken gemist. Ik heb het in 2007 dan ook weer opgepakt. Ik wilde graag met iets meedoen en had mij ingeschreven voor een wedstrijd De Beste singer/songwriter van Gelderland. Ik had eigenlijk nog geen band maar had uiteindelijk twee nummers en ik ben toen naar de volgende ronde gegaan. En toen moest ik nog in anderhalve maand een band formeren. Maar dat is allemaal gelukt en ik ben uiteindelijk beste singer/songwriter van Gelderland geworden in 2007."
 

Evelien is sinds augustus de studio ingedoken voor haar nieuwe album Terug naar mij. Ze treedt nu op onder haar eigen naam en schrijft haar nummers in het Nederlands. "Na een scheiding kwam ik alleen te staan. Met kinderen is het dan lastiger om het huis uit te gaan. Om het weekend, als de kids weg waren, ging ik even los, maar de rest van de tijd zat ik thuis en pakte ik mijn gitaar. Ik ontdekte de muziek opnieuw. Voor het eerst vormden de klanken tijdens het schrijven Nederlandse woorden in plaats van Engelse. Geen bewuste keuze, het is zo ontstaan. Blijkbaar was ik er klaar voor om nummers van heel dichtbij te schrijven. Ik schreef de liedjes op het album in 4 à 5 maanden tijd. Om het weekend, als ik de kids naar hun vader bracht, reed ik door naar de studio in Arnhem, Het Lab, waar ik mijn eigen medicijn voor een goede balans in mijn leven maakte."