Roll The Dice: de durf van Rogier Pelgrim

Kapelsessies vieren opnieuw een mijlpaal

tekst: Harold Broedelet / foto's: Esmée Ottema ,

De Pelgrimstocht van singer-songwriter Rogier Pelgrim eindigde op een mooie mei-avond in de Sint-Nicolaaskapel op het Valkhof in Nijmegen. De eindbestemming is bereikt, de knapzak gaat af. De wegwijzer, die bij vorige optredens nog op het podium stond, had hij nu niet bij zich, net als het naar hem genoemde Pelgrimsbier. Wat wel in zijn bagage zat, waren de verhalen die hij onderweg heeft opgetekend. “Ik houd ontzettend van het vertellen van verhalen. Als je goed kijkt, liggen ze voor het oprapen. De wereld zit er vol mee. Daar schrijf ik liedjes over.”

Ontspannen loopt de zanger/gitarist door de ongeveer 1.000 jaar oude kapel. Vol bewondering bekijkt hij het interieur en beluistert de akoestiek. Zijn ouders en voorouders hebben en hadden iets met kerkjes en kapelletjes. Het nummer Our Dear Lady Of The Plains gaat daar over: vader Pelgrim die tijdens een kapelbezoek in Frankrijk een schilderij maakte van Moeder Maria dat hij daar achterliet. Prompt knielden bedevaartgangers voor het doek en begonnen hardop te bidden. Rogier beschrijft het beeldend.

Maar vanavond speelt hij vooral songs van zijn nieuwe cd en deelt hij zijn verhalen met het publiek: Roll The Dice. Al tokkelend op zijn gitaar loopt hij van achteren naar het podium, waar William van Barneveld al achter zijn toetsenbord zit en Jannica Woudstra klaar staat om te zingen. In het gospelachtige openingsnummer Wayfaring Stranger weet Rogier met zijn hoge en heldere stem de luisteraars heel snel te pakken. Het trio is in volledige harmonie met elkaar en de kapel vult zich met hun prachtige samenspel. De liedjes op het eerste album, Our Dear Lady Of The Plains, gaan vooral over Rogier zelf. In Mind’s Eye Tramp bezingt hij de periode waarin hij in zichzelf zat opgesloten. De kwelling is in zijn stem te horen. Maar op Roll The Dice is de singer-songwriter tot rust gekomen. Gevoelens hebben hun plek gekregen, zijn stem klinkt lager en het tempo is rustiger. “Op het nieuwe album komt minder misère voor. Ik ben nu eenmaal een zwaarmoedige singer-songwriter, dat hoort er natuurlijk een beetje bij. Eigenlijk was ik best wel gelukkig toen ik deze plaat maakte, er was niet zo veel aan de hand. Dat is slecht nieuws voor een liedjesschrijver”, zegt Rogier met gevoel voor zelfspot.

De troubadour laat zich op deze tocht vergezellen door verschillende collega singer songwriters. Vanavond is dat de 15-jarige Charley Marie. Het talentvolle meisje met haar zachte stem en dromerige ogen begint wat onwennig, maar ze gooit al snel de schroom van zich af. Het lied Monster speelt ze met overtuiging en in Painting gebruikt ze haar gitaar ook als percussie.

Na dit intermezzo gaat Rogier weer verder. Hij heeft zich als schrijver doorontwikkeld en komt volwassen over. Dat blijkt ook als hij het titelnummer van zijn nieuwste cd aankondigt. “Je moet als mens bepaalde risico’s nemen in het leven omdat het anders saai en voorspelbaar wordt.” Zelf heeft de singer-songwriter bewust voor het onzekere muzikantenbestaan gekozen. “Het leven van een muzikant is vol risico’s en gevaren. Soms moet je niet te lang nadenken en het risico aan gaan. Als je dat niet doet, loop je heel veel mooie dingen in het leven mis.” Daarvoor is Courage nodig. “We’re stuck, so dare to see were we could be”, zo zingt hij.

Die moed pakt goed voor Rogier uit. De kleine kapelletjes en andere bijzondere locaties passen precies bij zijn muziek. Hij is nu veilig aan het einde van deze pelgrimstocht gekomen. “Een behouden thuiskomst”, wenst hij ook ons toe op onze eigen tocht.