Marcel Verbeek is geen onbekende in de Gelderse muziekwereld. De in Eindhoven geboren singer-songwriter speelde op menig festival, werkte samen met artiesten zoals Anneke van Giersbergen en Harry Sacksioni, en werd in een interview in 2012 al aangeraden door Rogier Pelgrim. Het nieuwe album The Widow’s Waltz is de opvolger van Days To Come (2011), en bevat (slechts) 6 nummers. Op het nieuwe album wordt samengewerkt met onder andere William van Barneveld (toetsenist bij Rogier Pelgrim), Melle Berendsen (Moonck) en Paul Sips (bekend bij menig bassist in Nederland door zijn basspeciaalzaak). Beide albums van Verbeek zijn opgenomen en gemixt in de eigen thuisstudio door Marcel zelf, en gemastered door Darius van Helfteren. Dit lijkt een prima samenwerking, want het album klinkt helder, maar toch lekker warm.

Vrolijker begint titeltrack The Widow’s Waltz, maar schijn bedriegt. Bij een ingebeeld graf wordt een gesprek gevoerd met de overledene. Het vertelt het verhaal van een weduwe, en de kinderen die zich afvragen waar hun vader is gebleven. Het nummer kabbelt rustig verder, als een parallel met het leven van de achterblijvers. Wat rest is de leegte, en de stiekeme verlenging van het nummer: het verhaal is nooit afgelopen. Last Man Standing zou zo het vervolg kunnen zijn: de eenzame achterblijver wiens familie en vrienden er niet meer zijn. Het cellospel van Hugo Doesburg maken woorden bijna overbodig in dit nummer. Prachtig.

Het album gaat gelukkig ook over de liefde, en Harmony mag dit inleiden. ‘I want you to sing along and stay with me’; het is de wens van elke muzikant die een song schrijft voor een geliefde, en dan het liefste in een duet. Het nummer vertolkt dat lekkere warme gevoel van binnen, de combinatie van vlinders en muziek maken tot in de late uurtjes bij een kampvuur op het waalstrandje. Een tekst hoeft niet ingewikkeld en poëtisch te zijn, het gevoel is wat lijkt te tellen op dit album. Dat is prima gelukt. Het is bijna jammer dat Hold You Now dat blije gevoel de kop in drukt, maar gelukkig is daar dan de cover van Mary, oorspronkelijk van Bertolf Lentink. “Het leuke van liedjes maken is dat je jezelf steeds probeert te overtreffen”, aldus Marcel.  “Maar met Mary was Bertolf me mijlenver voor. Dat liedje had ik heel graag zelf geschreven. Gelukkig mocht ik het van ‘m opnemen. Het past perfect op deze plaat.” Het is inderdaad de perfecte afsluiter van de cd, en het weet ons gevoel toch nog wat in majeur te laten eindigen.

The Widow’s Waltz spreekt tot de verbeelding en bespeelt de emoties van de luisteraar op een prettige manier. Een aanrader om hem in de Vierdaagseweek te gaan beluisteren. Dat kan op 14 juli, 14:00 uur op het Cultureel Terras De Kaaij, en op 17 juli om 17:30 uur in Café de Muis.

Marcel Verbeek’s cd The Widow’s Waltz is te beluisteren via Spotify.