Alleen diegenen die zich via Facebook voor dit event hadden aangemeld, kregen per mail een uitnodiging met daarin eindelijk het adres. "We hebben hier een bar, maar het is geen officiële horecagelegenheid", zo legt Hendrik Jan Lovink (gitarist) uit. Lovink, die vooral bekend is geworden door Jovink en de Voederbietels, zocht naar een nieuwe repetitieruimte omdat de oude te klein was geworden. Dat is ook geen wonder: The Backcorner Boogie Band bestaat uit twaalf man en mag dus gerust een big band genoemd worden. Het nieuwe oefenlokaal moest niet alleen groot genoeg zijn, ook ruimte voor een opnamestudio en een podium was nodig. In die opzet is Lovink geslaagd: geheel naar eigen ontwerp is de Boogie Barn uit de grond gestampt, een gebouw opgetrokken in dezelfde stijl als de belendende woning.
De weg er naar toe blijkt eenvoudiger te zijn dan het parkeren. Wat een geschikte parkeerplaats lijkt te zijn, blijkt in werkelijkheid een modderpoel. Nadat een vriendelijke Achterhoeker ons met zijn bestelbus uit de blubber heeft getrokken, kunnen we ons eindelijk naar de 'barn' begeven. De overhandiging van Faico Faico compenseert ruimschoots mijn bemodderde schoenen.
Binnen is het een gezellige drukte. Als The Backcorner Boogie Band het podium betreedt, wordt eerst volgens goed gebruik geproost op een goede avond. De honderd aanwezigen en twaalf bandleden heffen het glas, Grolsch uiteraard. De band opent meteen met een stevige rocksong. Daarmee is de toon gezet voor een dynamisch optreden. Maar ook voor soul draait ze de hand niet om. "Wij spelen diverse stijlen, maar hoe dan ook Southern'-music", aldus Lovink.
Zijn gitaarspel wordt aangevuld door gierende gitaarsoli van de pas 17-jarige Bas Schouten. Rhythm-and-blues, soul, country, rock of pop, het maakt de jonge gitarist niets uit. Hij speelt het moeiteloos. De ijzersterke ritmesectie wordt gevormd door Richard Hunting op bas en Mike Visser op de drums. Verder zorgt Geo Wassink voor het kenmerkende orgelgeluid, terwijl de driemans blazerssectie (Bas Konings op trompet, Mark Lucassen op saxofoon en Rob Ebbers op trombone) voor de nodige power zorgt. Het achtergrondkoor bestaat uit Eugene Latumeten, Toos Ligtenberg en Marieke Ruessink die ook solo hun 'mannetje' staan.
Leadzanger Erik Neimeier zweept de band én het publiek op. "Het lijkt hier wel een begrafenis. Wat is er aan de hand?", vraagt hij aan de toehoorders. Het is voor de Achterhoekers blijkbaar wennen aan de genres waaruit het repertoire bestaat. "Het klinkt behoorlijk glad voor Achterhoekse begrippen", zo deelt een vrouwelijke fan mij mee. DI-RECT-zanger Marcel Veenendaal was in ieder geval gelijk verkocht toen Lovink hem tijdens de Zwarte Cross een demo aanbood. "Hij beluisterde onze muziek zelfs op de terugreis van zijn wintersportvakantie", aldus Lovink.
The Backcorner Boogie Band presenteert Faico Faico met een groots feest!
Zanger van DI-RECT overhandigt eerste exemplaar
Op Facebook en andere media verscheen de aankondiging dat The Backcorner Boogie Band op een geheime locatie haar nieuwe album wilde lanceren. De geruchtencarrousel draaide op volle toeren, allerlei plaatsnamen passeerden de revue. Maar op het allerlaatste moment werd het dan eindelijk bekendgemaakt: in een gloednieuwe schuur ergens diep verscholen in het Achterhoekse land zag Faico Faico het levenslicht. Een spetterend album dat de doorbraak van deze band kan worden.
Bij de officiële overhandiging van het eerste exemplaar van Faico Faico houdt Veenendaal eerst een ronkende speech over de reputatie van de band. Maar als hét moment daar is, overhandigt hij het eerste exemplaar zonder enige glamour aan Lovink. Indrukwekkender is zijn gastbijdrage aan het concert. De vergelijking met Jim Morrison is onmiskenbaar als Veenendaal zich vocaal laat gelden.
Nadat het laatste nummer heeft geklonken, is het tijd om weer huiswaarts te keren. Maar bij het wegrijden horen we ineens dat de band aan een derde set begint. Dus bleef het nog lang onrustig in de Achterhoek...