Douglas Firs is de Belgische formatie rondom Gertjan Van Hellemont, onder meer bekend als gitarist van The Bony King Of Nowhere en producer van Love Like Birds. Aangezien bassist en drummer momenteel met Balthazar touren krijgt hij vanmiddag slechts gezelschap van toetsenist (en broer) Sem, hetgeen wonderwel goed uitpakt. Als opener van de zondag zet Douglas Firs een ontzettend aangename mix van meerstemmige folk, alt-country en roots-songs neer. Naast uptempo wakkerschudders als I Don't Think You're Good To Have Around speelt het duo een aantal liedjes van de toekomstige nieuwe plaat die later dit jaar moet gaan verschijnen. "Normaal heb ik een elektrische gitaar bij me. Maar het is zondag... en ik voel me vandaag erg zondags," verklaart Gertjan het akoestische karakter van de set. Douglas Firs zorgt deze zondag desalniettemin voor een vroeg hoogtepunt. [RO]
Op voorhand lijkt dag twee van Grasnapolsky een stuk rustiger te worden dan de eerste. Festivalgangers hadden de keuze tussen een passe-partout en een zaterdagticket, voor deze zondag zijn geen aparte kaarten verkocht. Een oog op de line-up leert waarom: in tegenstelling tot gisteren staan er slechts drie acts op het hoofdpodium. Maar waar de zondag ogenschijnlijk een dagje uitbrakken lijkt te worden, blijken de optredens overwegend sterker dan die van dag één.
De eerste band in de Annex is Klarälven. De naam betekent 'heldere rivier' in het Zweeds, maar de band is helemaal Nederlands. Behalve zangeres Leine bestaat de band uit Finn Kruining (Moss), Wubbo Siegers en Jelte Heringa. Allen bespelen diverse elektronische instrumenten en (eveneens deels elektronische) drums. De muziek die ze maken doet denken aan de IJslandse band Sigur Rós en aan Angelo Badalamenti, de componist van de muziek bij de tv-serie Twin Peaks. Het is wijdse, ritmische en dromerige muziek met ijle vocalen en vreemd-harmonische synthesizers die je meeneemt naar verre oorden. Een heel aparte band blijkt vandaag, en een aanwinst voor de Nederlandse popscene. [HM]
Ook vandaag staan er weer intieme optredens gepland in de watertoren. Na de fraaie optredens van Bjarke en Man From The South is het vandaag Emil Landman die mag beginnen. De jonge Amsterdammer speelt door Nick Drake geïnspireerde nummers van zijn eigen debuutplaat A Bargain Between Beggars, al klinken live ook opvallend veel Fink-trekjes in zijn zang en gitaarspel door. De spanning van Klarälven en Douglas Firs weet hij er nog niet in te houden: pas tegen het eind van de set worden de aanwezigen even uit hun droomwereld geschud als Emil zijn akoestische gitaar tegelijkertijd als slide en percussie-instrument gebruikt. De aanwezigen (lees: meisjes) die er dan nog bij zijn, schreeuwen tevergeefs om een extra toegift.
De tweede band in de zenderzaal is Town of Saints. Naast de Finse violiste Hetta Salkolahti en Groninger Harmen Ridderbos op gitaar en zang bestaat Town of Saints uit de eveneens Groningse Sietse Ros op drum en gastspeler Ryan Thomas Carpenter uit Amerika op bas. Zij combineerden het nuttige met het aangename en waren ruim voor aanvang van hun optreden op het Kootwijkerzand aanwezig om opnames te maken voor hun nieuwste clip. Een half jaar geleden bracht de band zijn tweede album uit. Zelf omschrijven ze hun muziek als indiefolk-rock, maar dankzij de viool zitten er ook zeker bluegrass- en americana-elementen in. Het optreden kenmerkt zich in ieder geval door een geweldige interactie met het publiek. Town of Saints speelt een uur, maar als het aan het publiek ligt zouden ze gerust nog een uur zijn doorgegaan. [HM]
Terug naar de Annex, waar een opmerkelijk gezicht het podium betreedt. De tweelingzusjes van Clean Pete worden namelijk - op gitaar én drums - bijgestaan door Daryll-Ann-veteraan Anne Soldaat. Het trio maakt meerstemmige folkliedjes met country-invloeden en naar kleinkunst ruikende teksten over liefde, reizen en zwemmen op maandagmorgen. De teksten zijn iets té kampvuur voor het overwegend alternatiever ingestelde Grasnapolsky-publiek, maar instrumentaal (cello, gitaar, drums) steken de nummers interessant genoeg in elkaar om een kleine drie kwartier te vermaken. [RO]
Afsluiter in de zenderzaal is Kim Janssen, die begeleid wordt door twee toetsenisten en een trompettist. Behalve nummers van zijn doorbraakplaat Ancient Crime speelt Kim vanavond - het lijkt wel traditie op Grasnapolsky - ook veel nieuw werk. De combinatie van een (zoals altijd) amper articulerende Kim Janssen, de galmende akoestiek en de fraaie zonsondergang zorgen een half uur lang voor een sprookjesachtig optreden. Het ietwat voortkabbelende tweede deel wijt de zanger aan het ontbreken van zijn drummer: die tourt op dit moment door Duitsland met William Fitzsimmons. "Daar ga ik dus ook geen cover van spelen," grapt Kim, die succesvol voor Damien Jurado's Denton, TX kiest. [RO]
De laatste band in de Annex is Bewilder. De band bestaat een half jaar, zorgde voor veel mysterie en speelt vandaag voor het eerst een ‘echte’ show. De vijf man sterke band laat zich graag aanspreken met de achternamen: Kamphuis, Westerik, Overman, de Bock (met cé ka) en Hakkers. Allen hebben al in diverse andere bands gespeeld, van GEM tot Kane en Douwe Bob. Ze beginnen hun optreden een beetje ongeïnspireerd, lijkt het. Ze krijgen het publiek de eerste nummers ook niet echt mee. Maar halverwege het optreden slaat opeens de vonk over. Er was niks mis met de eerdere nummers, maar afgaand op de reactie van het publiek kunnen ze zich beter iets meer concentreren op de nummers in de tweede helft van de set om boven het maaiveld uit te komen. [HM]
Al met al zijn de omstandigheden van dit eerste Grasnapolsky-weekend perfect. Wie Twitter of Instagram doorzoekt op festival-hashtag #gras14 ziet louter prachtplaatjes van Radio Kootwijk, dat van binnen nog minstens even mooi blijkt als de buitenkant al deed vermoeden. De zenderzaal is perfect voor haar doel: voorin is er genoeg ruimte om ongestoord van de optredens te genieten, terwijl achterin eettentjes en zitgelegenheid de mogelijkheid bieden om meer ontspannen diezelfde optredens te kunnen volgen. Qua randprogramma krijgt DJ St. Paul de kadasterkamer op zaterdag afgeladen vol met zijn mix van plaatjes, interviews en popquizvragen met bounty's als beloning.
Presentator Michael Schaap laat op zondagmiddag doorschemeren dat Grasnapolsky volgend jaar terug zal keren naar Radio Kootwijk. Om écht on-Nederlands goed te worden is er dan vooral een wat spannendere line-up nodig, maar dit was een keurig begin.