Dag des Oordeels: Jellephant - Trampoline Mind

Erik Damen ,

De redactie hanteert het zwaard van Vrouwe Justitia en spreekt recht over wat rond is: de oogst van het zwarte goud. Deze keer de nieuwe lp van Jellephant - Trampoline Mind.

De Arnhemse muzikant Jelle Haagsma is al een aantal jaren actief, maar is niet heel grijpbaar voor het grote publiek. Zo bracht hij al een aantal albums uit, op verschillende labels, wel of niet fysiek. Trampoline Mind is de titel van nieuwe album van Jellephant, de opvolger van Yours Truly (2013), A Room Full Of Time (2011) en Songs For Settling Dust (2009). Het album is te beluisteren om zijn eigen site en via soundcloud, maar ook uitgebracht op vinyl.

De muzikale ontdekkingsreis begint met Downer, Downer, Downer (ver. 3). Een, zeker voor Jellephant begrippen, pakkend liedje met veel gitaren, dat doen denken aan Amerikaanse alternatieve jaren negentig rock (Buffalo Tom, Pavement, etc.). Subtiel zijn er in deze versie fluiten verwerkt. Vanaf het tweede nummer I Could Only See Air horen we de mooie samenzang van Jellephant met Puck Ingen Housz, die in bijna alle nummers meedoet. Leander van Geffen speelt op de hele plaat drums.

Wat opvalt is dat de plaat een enorme rust uitstraalt, waardoor de subtiele details elke luisterbeurt meer in het oor springen. Don’t Come Down is eigenlijk het intro van A 1000 Suns. Misschien wel het mooiste nummer van de plaat is When This Wears Off Then I’ll Be Fine. Er is veel ruimte om na te denken over het idee achter dit nummer, waarin prachtige orgelklanken zijn verwerkt. Trampoline Mind is dan ook minder donker dan vorig werk, maar dit wil niet meteen zeggen dat het allemaal luchtig is geworden. Melancholisch is nu een betere manier om de muziek te omschrijven. De invloed van Puck Ingen Housz mag hiervoor niet worden onderschat. Zij zorgde met een Riverside gospel plaat voor de aanleiding tot het schrijven van Die Die Die Die Die dat ook later op de plaat nog een mooie reprise krijgt.

Donker zowel qua tekst als qua muziek is Boy, een ander hoogtepunt van Trampoline Mind. De plaat wordt afgelopen met mooie Restless Love en Pck #3, waarbij Jelle Haagsma zich liet inspireren door A.A. Newcombe en Walt Disney. Opnieuw laat Jellephant horen dat hij een oorspronkelijk en eigenzinnig artiest is, die het verdient om bij velen indruk te maken.