Mdou Moctar, De Boog, 17 juli 2014

Mdou Moctar is een Touareg uit de Azawagh-woestijn van Niger. Hij leerde zichzelf al jong gitaarspelen op een zelfgemaakt instrument en vertrok naar Libië waar hij wat losse baantjes had. Daar had hij het geluk een paar inmiddels beroemde gitaristen tegen het lijf te lopen die hem inwijdden in de fijnere kneepjes van de gitaarkunst. In tegenstelling tot zijn leermeesters, waaronder Tinariwen, houdt Mdou Moctar zich niet aan het vaste stramien van de Sahelsound maar zoekt hij de grenzen in de richting westerse rockmuziek. Sinds 2008 speelt hij veel op bruiloften en partijen en zingt over ‘love and peace’. Zijn eerste nummers werden in West Afrika verspreid via mobiele telefoons en geheugenkaarten en is verzameld te vinden onder de titel Music from Cellphones. In 2013 kwam zijn eerste internationale album, Afelane, uit.

Mdou Moctar treedt op met zijn drieën, gehuld in witte traditionele woestijnkleding met witte tulband. Ze spelen vrolijke muziek maar ze blijven er zelf heel rustig onder. De drummer drumt, de bassist bast en de gitarist zingt, zonder dat hun tulband ook maar een centimeter verschuift. De muziek springt er nergens uit, alle nummers lijken een beetje op elkaar. De band maakt nauwelijks contact met het publiek en als ze moeten stoppen lopen ze zonder op of om te kijken van het toneel. Toch is het zeker geen saai optreden.

Het publiek bevat veel oudere jongeren, die zich heerlijk laten meevoeren op de warme Sahelsound. Er wordt flink meegedanst door jong en oud en het applaus is luid. De welwillendheid jegens deze verlegen jongens is groot.

Dit was hun eerste optreden in Nederland en wat mij betreft zeker niet het laatste. Hoewel ik er zelf van houd als er iets meer ‘echte’ Sahelsound in de muziek zit met die heerlijk lome achterwaarts rollende drum en de jammerende Arabische gitaar, was het een heerlijk optreden en zijn 45 minuten best kort om je mee te laten voeren naar de eindeloze zandvlakten van de Sahel.