Koenig Leopold, De Boog, 17 juli 2014

Koenig Leopold uit Wenen bestaat uit Lukas König (drum) en Leo Riegler (computer, saxofoon en zang). Beiden zijn geschoold in de klassieke muziek maar die hebben ze ver achter zich gelaten. Volgens hun website verzorgen ze een uitermate originele musical-theatershow die tussen virtuoze comedy en uiterste schaamteloosheid slingert. De muziek omvat rock-‘n-roll, hiphop, pop en opera, onderstreept met geluidsimprovisaties. Heel in de verte hoor je soms de spookachtige invloed van een grootheid als Frank Zappa. De muziek wordt gelardeerd met hele foute filmpjes op de achtergrond: baardige kerels in bikini in het bos, animaties met een vage verwijzing naar Monty Python of met ter plaatse opgenomen live-video.

Momenten genoeg, maar weinig memorabels. De twee muzikanten komen op in gifgroene pakken waarbij in het geval van Leo een enorme blote behaarde pens over zijn broek bolt. Je moet ervan houden. De eerste nummers bevatten nauwelijks herkenbare melodie, het begint even ergens op te lijken als er een meisje met foute bril en dito kleding bij komt die zowaar aardig hiphop weet te zingen met een Nina Hagen-uithaaltje. Later blijkt dat zij achter op het toneel de live videostream verzorgt, waar ze vooral haar eigen mond filmt. Nogmaals, je moet ervan houden. Het absolute dieptepunt volgt als iemand uit het publiek wordt gevraagd op het podium te klimmen maar er direct op botte wijze weer wordt afgejaagd op het moment dat hij een poging doet om een grappig antwoord te geven. De koning duldt duidelijk geen humor naast zich.

Het publiek is gemêleerd, maar veel mensen hebben het al snel gezien en zoeken hun heil elders. Wat overblijft probeert een beetje mee te bewegen op de aritmische muziek en produceert na afloop van elk nummer een applausje. Is hier sprake is van het kleren-van- de-keizersyndroom? Klapt iedereen omdat de anderen het ook doen? Wordt het publiek in de zeik genomen, door het te laten luisteren naar ruim 45 minuten a-muzikaal geluid? En dat terwijl het ook nog moet aankijken tegen een onsmakelijke blote buik? Humor misschien, maar niet van een goedaardige soort.

Misschien is er een publiek voor dit soort optredens? Wie weet. Maar je moet ervan houden.