Knight Area: een nieuwe generatie progressive rock

Caravan draagt het stokje over aan Nederlandse progrockers

Harold Broedelet ,

De progressive rock zit al een tijd te wachten op nieuwe vertegenwoordigers van het genre. Afgelopen vrijdag stonden de Britse rockers van Caravan samen met hun jongere collega's van het Nederlandse Knight Area op het podium van DRU Cultuurfabriek in Ulft. Deze avond werd duidelijk dat de golden oldies uit Canterbury hun passie voor de muziek nog niet verloren zijn en dat de nieuwe generatie haar opwachting maakt.

Knight Area is begonnen als een soloproject van toetsenist Gerben Klazinga. In zijn huis en studio in de Ridderbuurt (!) in Boskoop schreef Klazinga zijn songs en werkte aan een eigen, kenmerkende sound. Dat geluid kan het beste worden omschreven als een mengeling van traditionele symfonische rock (à la Genesis) en neo-progressive rock. In 2004 wordt het veelbelovende debuutalbum The Sun Also Rises uitgebracht, waarvoor hij alle nummers zelf schreef en waaraan verschillende muzikanten hun medewerking verleenden. Dat betekende de wereldwijde doorbraak.  

De band kende sinds dat jaar verschillende bezettingen. Maar vanaf dit jaar bestaat de line-up uit Klazinga zelf, de jonge en veelbelovende gitarist Mark Bogert, zanger Mark Smit, Peter Vink op bas en Pieter van Hoorn achter het drumstel. Vink is al 50 jaar (!) actief in het vak (vroeger onder andere in Q65 en Finch). Wat is zijn drive? "Ik houd ervan om het publiek blij te maken met mooie muziek. Hoewel ik aan vele muzikale projecten heb deelgenomen, miste ik toch de sfeer van optredens en een vaste band", legt de bassist uit. Toen Knight Area begin dit jaar een beroep op hem deed, hoefde hij dan ook niet lang na te denken. Maar om het typische symfonische geluid te kunnen produceren, moest hij van de groepsleden wel met klassieke Taurus-geluidseffecten werken. "Dat is voor mij wel wennen", aldus Vink.

Vol overtuiging speelt Knight Area in Ulft zijn repertoire. De muziek klinkt vol en krachtig, waarbij de vijf musici uitblinken. Smit laat horen over een prachtige stem te beschikken die uitstekend in dit genre past, maar wordt soms in het muzikale geweld overstemd door de anderen. In de rustige nummers komt zijn vocale bereik echter optimaal naar voren. Ook valt het op dat de draagbare Roland-synthesizer om zijn schouders hem hindert in zijn podium-performance, maar in het nummer Dreamweaver komt hij zonder het instrument helemaal los. Bogert laat op zijn gitaar alles horen wat hij in huis heeft. Variërend tussen metal en ingetogen spel laat hij zijn vingers over de snaren glijden. Het keyboardgeluid doet inderdaad denken aan vroegere tijden, maar Klazinga laat ook horen dat hij met de tijd is meegegaan. Gesteund door de solide ritmesectie toont Knight Area met verve aan klaar te zijn om een nieuw tijdperk in de progrock in te gaan.

Het sluitstuk van de avond is het optreden van Caravan. Hoewel deze band wordt ingedeeld in het genre symforock/progrock, heeft zij door de jaren heen een heel eigen stijl ontwikkeld. De invloed van rock en jazz is duidelijk te horen, maar daar moeten folkmuziek en humor aan worden toegevoegd. Geoffrey Richardson laat dat op zijn gitaar, viool en dwarsfluit duidelijk horen. De muziek klinkt levendig, doorspekt met grappen. Richardson gebruikt zelfs een paar lepels voor een percussie-solo in het nummer Golf Course. Omdat de oorspronkelijke drummer van Caravan, Richard Coughlan, aan artritis lijdt en daardoor niet meer kan spelen, heeft Mark Walker de plaats aan de drums ingenomen. De slagwerker kan zijn energie nauwelijks in toom houden. "Mark liet ons horen dat hij alle nummers van Caravan kent, inclusief de fouten daarin", laat Richardson weten. 

Caravan laat weliswaar vooral het oudere werk horen, zoals songs van het album In the Land of grey & Pink, ook worden er nieuwe nummers gespeeld. Fingers in the Till' en Dead Man Walking konden worden gecomponeerd en uitgebracht door crowdfunding, waarmee de groep laat zien ook met zijn tijd mee te gaan.