Eigenares Annet Jaspers vertelt: “We hebben meestal singer-songwriters en ook jazz-sessies. Om geluidsoverlast te voorkomen, hebben we maar een paar keer per jaar een band. We moeten dan wel om twaalf uur stoppen.” Het kleinste café van Arnhem bestaat uit twee delen. Het achterste gedeelte is niet groter dan een kleine studentenkamer. Hier speelt de band.
Dear Mr Man: “Iedereen zit hier eerste rang”
Band van formaat treedt op in het kleinste café van Arnhem
Het Oranje Koffiehuis - het OK voor stamgasten - zit in een monumentaal pandje in de binnenstad van Arnhem. Sinds 1870 wordt dit monument als café gebruikt. Daarmee is OK het oudste café van Arnhem. Veel authentieke art deco-elementen bevestigen de antieke status. In dit decor trad Dear Mr Man op. Het Oranje Koffiehuis is niet alleen het oudste, maar ook het kleinste café van Arnhem. De band slaagde er in, om met de weinige vierkante meters die ze hadden, het hele café op z’n kop te zetten.
Weggedrukt in een hoek bouwt toetsenist Raoul van Herpen zijn installatie op. Helemaal tegen de muur geschoven komt de Hammond met daarop de klavinet. Nog meer stoelen worden weggehaald om ruimte te maken voor de Leslie Box. In de andere hoek bouwt Nicky Jurgens zijn drumkit op. Jurgens houdt niet van grote rockkits: “Ik wil het soul/funk houden, daarom kies ik voor dunne toms en heb ik aan drie cymbalen, naast m’n hi-hat, genoeg.” Een kleine kit, maar de hoek is vol. Jurgens moet eerst op zijn kruk gaan zitten voordat hij zijn derde bekken kan vastschroeven. Vóór de toetsenist is plek gemaakt voor gitarist Bram Bokken. Hij staat ingeklemd tussen de Leslie en het laatste tafeltje dat in de ruimte blijft staan. Bokken: “Om hier een beetje goed geluid te krijgen, is wel een uitdaging.” Naast hem, vóór de drummer, heeft zanger Bas Janssen de meeste ruimte voor zichzelf opgeëist: er wordt nog een tafel verschoven. Die verspert nu de doorgang naar de toiletten en wordt kordaat op z’n kant gezet. Er ontstaat hierdoor zelfs nog een dansvloer van 2 m².
De band begint de eerste set met het funky Wanna Get Up. Ook al is het volume nu nog gematigd, het nummer knalt er gelijk in. Met zo’n vijfendertig man publiek is het café vol. De paar mensen die nog kunnen zitten, schuiven op hun stoelen ritmisch heen en weer. De vier mannen hebben als voorprogramma in de Arnhemse Rijnhal en in een uitverkocht Musis Sacrum gestaan, maar ook nu met deze vijfendertig mensen hebben ze merkbaar veel plezier. Zanger Bas Janssen: “We gaan er een intiem feestje van maken.” Om vervolgens te concluderen: “Iedereen zit hier eerste rang.”
De band speelt zowel nummers van hun cd uit 2012, Art Gallery For The Blind, en nummers van de nieuwe cd die medio 2014 zijn release krijgt. De bandleden verloochenen hun achtergronden in diverse rockbandjes niet: het lijkt erop dat de nieuwe nummers iets meer de rockkant opgaan, maar zonder de authentieke ‘vintage soul’ sound van de band aan te tasten. Peter echter, tussen het publiek: “Ik vind het te veel rock en ik mis de soul uit de begintijd van de band.” De klavinet heeft vanavond een prominente rol. Met het wah-wah pedaal bespeelt Van Herpen de klavinet als een gitaar. Samen met de riffs van gitarist Bokken geeft dit de sound van Dear Mr Man vanavond een rafelig, soms snijdend, rockrandje. Op het moment dat de Hammond weer volop meedoet in de songs is de soulsound terug. Jammer dat dan in de kleine ruimte het dopplereffect van de Leslie er onvoldoende uitkomt. Drummer Jurgens bespeelt zijn kit met korte droge tikken. Deze steady beat en de baskeys van toetsenist Van Herpen zorgen voor de stuwende ritmische ‘feel’. Niemand staat meer stil. Iedereen komt in de groove. De buren genieten mee van het feestje.
De meeste nummers zijn uptempo funky songs. Een paar keer brengt Dear Mr Man een soulvolle ballad. Vooral de titelsong van Art Gallery For The Blind zorgt bij menigeen voor een brok in de keel. Bij dit nummer gebruikt Janssen zijn kopstem op fraaie wijze. Hij laat horen wat hij als zanger in huis heeft. Voor het evenwicht, en om tussen alle groovende muziek het publiek op adem te laten komen, doet de band er goed aan een paar ballads meer in het repertoire op te nemen. Margreeth is speciaal voor de band en voor het OK gekomen: “Bas zingt uitbundig, ze hebben een super Hammond en het is hier ultraknus.” Het publiek geniet van de muziek.
Het is na twaalven. De band had al moeten stoppen. Zanger Janssen vraagt eigenaresse Jaspers toestemming voor nog één song. Maar hij geeft zelf al het antwoord: “Op het moment dat Annet zo gaat kijken [hij trekt er een boos gezicht bij] gaan we stoppen.“ En de band speelt verder. Daarna lijkt het echt afgelopen. Dan toch nog een toegift. Janssen: “Deze is voor de buurman.”