Waar en wanneer hebben jullie de videoclip opgenomen?
Michael: “De clip is op verschillende plekken opgenomen: Rotterdam, Wageningen, Bennekom en Mijdrecht. Het huis waar het grootste deel van het verhaal plaatsvindt is van mijn opa in Mijdrecht. Echt een prachtig oud huis. Het is zo scheef van binnen dat je bijna omvalt, maar dat heeft wel charme vind ik.”

Hoe zijn jullie op het idee gekomen om de video te maken zoals hij is geworden?
Marianne: “Ik heb voor Michael uitgeschreven wat de gedachten achter de tekst van het lied waren en wat mijn situatie tijdens het maken van het lied was.”
Hilde: “Ik heb met Michael wel over ideeën gepraat en dacht toen aan een bad, net als hij."
Marianne: "Michael heeft voor de rest alle vrijheid gekregen, maar wel goedkeuring gevraagd voor zijn interpretatie.”
Michael: “Wat ik mooi vind aan de muziek van On Eva is de simpliciteit van de muziek gepaard met de ernstige thema's waar ze over zingen. Ze zingen over hele zware heftige dingen zonder dat ze daar zelf al een verhaal van maken. Hun muziek leent zich denk ik dan ook heel goed voor een clip. Qua scenario was ik al een tijdje aan het malen en had ik bepaalde elementen die nog samen moesten komen. Het bootje en het meisje bij het bad leken me mooie motieven, maar ik had er nog geen aanzet voor gevonden. Na het liedje naar schatting 14.234.123 keer te hebben geluisterd viel het uiteindelijk allemaal samen.“

Is er nog iets leuks, spannends of bijzonders voorgevallen tijdens de opnames?
Michael: “De draaidag in Rotterdam was wel leuk. Ik wilde graag dat als het meisje in Rotterdam aankomt de zon zou opkomen en volgens het weerbericht zouden we die dagen maar één ochtend zon hebben. Wij halsoverkop ervoor zorgen dat iedereen klaarstond om om zeven uur in Rotterdam aanwezig te zijn. Marianne en Hilde wilden graag in het filmpje voorkomen en dit was eigenlijk de enige mogelijkheid, dus ook zij om vijf uur opstaan om te filmen in Rotterdam. Komen we daar… nog nooit een grauwere dag gezien! In de montage bleek gelukkig dat de zon niet belangrijk was voor het verhaal.
Marianne: Ik vond het zo ’s ochtends vroeg heel spannend, omdat het nog donker was en ik donker nog steeds best eng vind.”
Hilde: “Het was leuk om een alternatieve versie van ‘Ik zie, ik zie, wat jij niet ziet’ te spelen terwijl we moesten wachten.“

Wat zijn de kosten geweest van de videoclip? Hoe hebben jullie deze gefinancierd?
Michael: “Qua geld is het echt een guerrillaproductie geweest. Iedereen heeft gratis gewerkt. We (de crewleden) zijn pas eerstejaars filmstudenten, dus wij vonden het niet erg om onvergoed te werken. Alles wat we doen helpt immers weer met beter worden. De catering is met liefde en zorg verzorgd door de geweldige Lo en Elly, mijn opa en zijn vrouw. Zonder hun gastvriendelijkheid was het eindresultaat absoluut niet hetzelfde geweest. We zijn hen ontzettend dankbaar!”

Wie zijn de makers van de videoclip?
“Michael van Kraalingen, Henry Vrijsen en Matthijs Kardoes.”

Welke materialen zijn gebruikt om de clip te maken?
Michael: “We hebben de clip geschoten op een Nikon D600 DSLR met een assortiment aan Nikonlenzen en een Samyang videolens. Eigenlijk hebben we alles op een shoulder rig gedraaid. Ik ben fan van de intieme sfeer die je kunt creëren met zo'n ding. We hebben zoveel mogelijk rond f5.6 geprobeerd te filmen om niet de inmiddels cliché geworden scherptediepte te misbruiken”

Heb je nog tips voor andere bands/filmmakers voor het maken van een videoclip?
Marianne: “Geef de filmmaker veel vrijheid en tijd. Als het hebt is geld ook handig. Leg daarna je schedel open, zodat alles uitgeplozen kan worden en er een mooie verhalen of beelden ontstaan. Goede opnames van de muziek en lieve vrienden zoals Michael zijn eigenlijk ook onmisbaar.”
Michael: “Als filmmaker zou ik alleen maar een clips maken voor muziek waar je sterke gevoelens bij hebt. En dan het liefst positieve sterke gevoelens. Als je niet in de muziek gelooft maar gewoon een klusje wilt, zie je dat terug in het eindresultaat. Goede test voor bands om te peilen of filmmakers overtuigd zijn van hun ideeën voor een clip is of ze het zelf zouden betalen. Als een filmmaker er zelf geen geld in wil steken, weet je meteen hoe laat het is.”

Wat is jullie favoriete videoclip of regisseur en waarom?
Marianne: “Oei, moeilijke vraag. Ik keek laatst Her Morning Elegance van Oren Lavie weer eens en ik dat is nu het enige wat ik kan verzinnen. Ik kijk eigenlijk liever niet naar tegelijk naar iets als ik naar muziek luister, want dat leidt alleen maar af.”
Michael: “Mijn favoriete clip is een gelijkspel tussen A Case of You van James Blake en Sixteen Saltines van Jack White. A Case of You gebruikt veel interessante stijlelementen om klein intiem narratief te vertellen, op een prachtige manier. Bovendien is Rebecca Hall een geweldige actrice en haar spel zorgt er meteen voor dat je geraakt wordt door haar onschuld. En vervolgens je net zo schuldig laat voelen als ze huilen de camera in kijkt. Over Sixteen Saltines: ik ben inmiddels tien jaar gigantisch fan van The White Stripes. Hun werkethiek, passie en bovenal natuurlijk de muziek. Veel van hun eerdere clips hadden ook op deze plek kunnen staan, maar het verhaal van de filmmaker achter Sixteen Saltines vind ik interessanter (no offense aan Michel Gondry). A.G. Rojas die Sixteen Saltines heeft geregisseerd is gestart met filmschool en is head first het filmleven in gedoken. Ontzettend gedurfd en alleen maar knapper dat hij al zo'n kenmerkende handtekening heeft ontwikkeld.”
Hilde: “Ik weet niet wat mijn favoriet is. Wel weet ik welke ik het engste vind: de on-officiële video van Awolnation met Sail. Die waar twee meisjes elkaar wurgen en natspuiten met een tuinslang.”
Marianne: “Oh ik weet mijn favoriet! Om deze moet ik altijd lachen, vooral om het einde met de scheve broekzak: Darwin Deez - Radar Detector.”