Dromen bij vol bewustzijn met Isbells, Few Bits en Rogier Pelgrim

Een avondje zweven op intense muziek in Luxor Live

tekst: Josette Wolthuis | foto's: Anouk Broshuis ,

Dat dreampop het weer goed doet in de indiescene is ook poppodium Luxor Live niet ontgaan. Met singer-songwriter Rogier Pelgrim en de Vlaamse band Few Bits als support acts van de Leuvense muziekgroep Isbells werden we opgetild en meegenomen in een dromerige wolk van muziek.

Rogier Pelgrim opent de laatste avond van januari met een goed voorprogramma dat de sfeer van de avond zet. Begeleid door een zangeres en een toetsenist speelt Rogier frisse gitaarpartijen en zingt hij zijn persoonlijke liedjes met veel flair. De instrumenten spelen slechts een bijrol, want de kracht van de singer-songwriter zit duidelijk in zijn stem. Al wordt het niet zuinig gedoseerd, zijn lange uithalen zijn op elke toonhoogte zuiver en klinken prachtig in de akoestiek van Luxor Live. Omdat het publiek muisstil en aandachtig zit te luisteren, besluit Rogier spontaan om het poppy nummer onderaan de setlist te vervangen door een nieuw lied: One of a Kind. Speciaal voor ons.

Few Bits treedt vanavond op als trio in plaats van kwintet. Met zangeres Karolien van Ransbeeck op de akoestische gitaar en de twee mannen op elektrisch ontstaat er een volle gitaarsound die op hoog volume door de zaal galmt. Omdat er geen heldere opbouw in de nummers zit, klinkt het eerst wat eentonig. Maar juist omdat alles met dezelfde intensiteit gespeeld wordt, begint de intieme wolk van muziek lichtjes te zweven. De dromerige sfeer wordt zelfs niet doorbroken als een laatste uithaal niet in een prachtig duet, maar in een giechelige tweede poging eindigt. Few Bits is een beetje zoet, maar wel lekker.

Terwijl de support acts uitblinken in eenvoud, pakken de charmante Vlamingen van Isbells het veel groter aan. Misschien een lichte teleurstelling voor wie het debuutalbum uit 2009 heeft grijsgedraaid, maar op de setlist van vanavond staan vooral krachtige nieuwe nummers. Wegkwijnen bij melancholische break-up songs is er niet meer bij – Isbells speelt nog steeds vol gevoel, maar zonder melancholie. De band rond singer-songwriter Gaëtan VandeWoude heeft de afgelopen jaren veel ervaring opgedaan. Dat blijkt vooral uit de grote variatie binnen het optreden; een moment rustig en subtiel, dan weer groots, intensief en meeslepend. Deze structuur zorgt voor een overweldigende sound die de aandacht van het stille publiek goed vasthoudt.

Voor een band van vijf personen worden er indrukwekkend veel verschillende instrumenten ingezet. Naast diverse soorten slag- en snaarinstrumenten klinken er ook een trompet, een melodica en een onidentificeerbaar wit object met knopjes dat slaapmelodieën produceert. Toch is het onmogelijk om weg te doezelen bij de energieke flow die Isbells creëert. De folky dreampop is verreweg de beste manier om de winteravond door te zweven, soms meegesleept door intense uitschieters.