Daar is de aftrap van Sound of Science met rechts pastasalade met heerlijke onkruidpesto en links de eerste act. Bismuth is een Utrechts duo dat klinkt als een complete band. De jongens slaan op buizen, spelen op een horizontale gitaar, een grote tom en snaredrum. Het is voor de leek een wonderlijk schouw- en hoorspel van rare instrumenten dat in het begin nog niet lekker in het gehoor ligt. Maar dat is hoe muziek begint: een beetje proberen, wat akkoordjes in elkaar klooien, trommeltje slaan. Zo bouwt Bismuth zijn set op van een primitieve onsamenhangende compositie naar een geslaagde combinatie van beat en melodie. Het experiment is los gebarsten, dansen maar!

Na de wonderlijke symbiose van Bismuth zet het experiment zich voort in een ander lokaal. Het project Strand Electric is een samensmelting van subtiele dance en visuals, uiteenlopend van foute 90’s aerobicsfilmpjes tot geometrische figuren. Herman van den Muijsenberg is onderdeel van het vj-team en ontfermt zich over de set, die een welkom rustpunt vormt met het oog op de rest van het programma. Deze combi van muziek en beeld verdient in de tijd waarin muziekzenders verdwenen zijn best een eigen zender. 

Terug de kelder in, naar drie meiden en een jongen die niet bepaald labratten te noemen zijn. The Jacks houden niet van moeilijk doen, wel van vuige rock-‘n-roll. Verlegen studentjes nemen voorzichtig plaats op de banken achterin, want zangeres Marcia Savelkoul komt in de knusse ruimte met haar grote mond wel heel dichtbij. Ook drumster Dani en gitarist Estelle zijn niet voor de poes. Eigenlijk is de ongeschoren bassist Joost het schatje van de band. The Jacks zijn een fijn tussendoortje met lekkere gitaarsolootjes en aardige rockliedjes, maar een krappe drie kwartier is voor deze band meer dan genoeg. Toegift Fight For Your Right van de Beastie Boys vat het optreden mooi samen: een leuke set van een uit de kluiten gewassen middelbare schoolband met een angstaanjagende zelfverzekerdheid.  

Hoog tijd voor iets nieuws dus, en daar weet Mannheim voor te zorgen. Het Nijmeegs-Arnhems collectief brengt met een alt- en baritonsax een legering van zware metalen en glimmend koper. Met fantastische composities die door merg en been gaan, laat deze band het publiek versteld staan. Even vergeet je de stralende zon op de achtergrond, want Mannheim werpt een lugubere schaduw over de mooie dag. Koelbloedig slachten de heren de sfeer met gecompliceerde maatwisselingen en ijskoude dissonanten. Mannheim is de gasbrander die langzaam je bloed opwarmt tot een koortsige rivier. Een staaltje sublieme muziek die de aanwezigen ijlend van genot de zaal uit stuurt. Net als Black Bottle Riot vorig jaar toont Mannheim zich een ijzersterke afsluiter van wederom een mooie editie van het altijd tot in de puntjes verzorgde Sound of Science, het festival waar je zelfs met snikheet weer voor binnen blijft.