Vier heren staken de koppen bij elkaar en besloten dat het tijd werd om deze prachtige locatie te koppelen aan uitvoerende kunstenaars en kunstminnend publiek. Bart van Erp en Stefan Rutten waren al werkzaam bij Musis, dus de ingang was er, en Jimmy Deegens (Nachttheater) en Orlando Menke voegden zich erbij om samen vorm te geven aan de inhoud en uitvoering van wat inmiddels Arnhems Talent heet.
Uitgangspunt is om artiesten een podium te geven en ze te laten gedijen in de mogelijkheden en faciliteiten van Musis. Optreden in de Jubileumzaal. Of in de Concertzaal. Kleedkamers met koffie en thee. Plus de artistieke en technische knowhow met daarbij nog de omringende aandacht van de vier heren om het optreden optimaal te laten slagen.
Wanneer zij voldoen aan de kwaliteitsnorm worden artiesten die zich inschrijven, ingedeeld met performers die andere disciplines vertegenwoordigen. Want het tweede uitgangspunt is dat het publiek een interessant en gevarieerd programma aangeboden moet krijgen. Die kwaliteitsnorm hangt trouwens niet af van de persoonlijke smaak van de programmamakers. Talent is onmiskenbaar zichtbaar, voelbaar en hoorbaar en iedereen die in staat is om met dat talent de emoties van anderen te beroeren wordt op de agenda gezet. Aldus de organisatie.
Elke derde woensdag van de maand presenteert Arnhems Talent een nieuwe editie. Op 20 maart tel ik zes performers plus dj Vinq 'Dimlight', voor het sfeertje rond de optredens.
Elénie Wagner (zang) en Uli Weber (gitaar en zang) vormen samen het duo Uli sucht 'ne Freundin. Wat klinkt als een boek op de literatuurlijst Duits van de middelbare school heeft daar eigenlijk ook alle ingrediënten van. Een beetje spanning, een beetje humor, een beetje diepgang, een beetje poëzie, wat drama, romantiek. Ze maken veel werk van hun -niet geringe- muzikale vermogens en wagen zich daarbij aan een cabaretachtige mise-en-scène. Die ik niet altijd begrijp, maar waar wel een soort heerlijke gekte vanaf straalt die de losse nummers bindt tot een doorlopende voorstelling.
Ook Brian Voermans & Jonas Rensen kneden tekst en visuele aspecten tot één geheel. Hun act blinkt uit doordat het alles heeft wat een act moet hebben. Het verrast, ontroert, is hilarisch, scherp, kort en krachtig. Het verhaal wordt verteld aan de hand van knullige, maar zeer tot de verbeelding sprekende tekeningetjes over een schrijver zonder inspiratie die maar één ding rest: zelfmoord. Het ultieme kunstwerk is de verteller in karatepak die met stoot- en traptechnieken linea recta afstevent op zijn eigen heroïsch einde.
Singer-songwriter Femke Hermans begeleidt zichzelf op piano en gitaar en praat de liedjes aan elkaar met kleine inleidinkjes over het waarom van haar onderwerpen. Haar teksten zijn heel persoonlijk, en Femke maakt het nog intiemer door een paar keer te laten vallen dat ze het zelf allemaal heel spannend vindt. Wat verder niet te merken is aan haar prettige stemgeluid dat nergens uit de bocht vliegt.
Een aardig contrast met het rauwe stemgeluid van Bram Derksen, de zanger van indie/pop/rockband New Best Friend. Hij zet steeds net iets te hoog in om comfortabel te zingen maar moet het juist van die frictie hebben. De muziek krijgt daardoor een noodzaak, als een verhaal wat verteld móet worden. Misschien is de microfoon met opzet hoog geplaatst maar Bram staat letterlijk op zijn tenen om de tekst -die slecht is te verstaan- er uit te persen. Maar met mooie melodielijnen en strak spel van de band weet hij de emotie over te dragen en gaat het meer om dát hij zingt en niet wat hij zingt.
Space Captain klinkt als een goed op elkaar ingespeelde band, met funky gitaarloopjes naast het hardere scheurwerk. De energieke stukken van deze vierkoppige formatie zitten doorwrocht in elkaar, maar bieden genoeg opening voor improvisatie; wat slechts ware muzikanten voor elkaar krijgen. Terwijl drie Space Captains de hemel bestormen, blijft de vierde op aarde met al zijn ritmegeweld. Stoïcijns achter zijn drumstel speelt hij vrij en toch superstrak. Kan het zijn dat hij van jazz houdt, vraag ik hem na afloop. Het klopt! Aardser kan het niet voor een Space Captain.
Aards is ook het liefdesverhaal van Tour D'egal. Een indringend stuk van Jimmy Deegens, theatermaker en acteur en medeoprichter van Arnhems Talent. Samen met Hanne Jacobs (Theaterstichting RANK2012) zette hij een al bestaand stuk om naar een soort totaaltheater met een rol voor alle artiesten die aan deze avond deelnemen. Nogal ambitieus omdat dit in één dag bedacht, gerepeteerd en uitgevoerd moest worden. Kern van de voorstelling is een koppel dat liefde zoekt in een soort animale staat van eten of gegeten worden. Aantrekken en afstoten, en dat in een razend tempo, afgewisseld met een lied of een dans van de overige artiesten. Is het geslaagd? De tijd om van generale repetitie naar voorstelling te gaan ontbrak, maar Jimmy Deegens heeft lef en er zit een enorme potentie in deze formule om een uitgekristalliseerd product bloot te stellen aan een experiment en daarmee tot een nieuw product te komen. Het publiek was overtuigd.
De vier heren flikken het maar mooi. Een maandelijks terugkerend avondvullend programma in Musis. Zonder entree. Verkwansel deze woensdagavond niet met vaag gezap voor de buis of eenzaam getwitter in het café maar laat je inspireren, verrassen of ontroeren door al dat talent wat zo maar rondloopt in Arnhem.