Trans Sahara Bowling Experience (TSBE) heeft zich een tamelijk briljante naam aangemeten, alsmede een eclectische muzikale inslag. Het viertal combineert elementen uit pop, jazz, electronica, hiphop en (live)rock. In de jaren negentig werd dit afgietsel ook wel triphop genoemd, een term die behoorlijk uit de mode is geraakt, maar de lading van dit viertal nog steeds heel aardig dekt. Denk hierbij een klein beetje aan Massive Attack en Portishead, maar vooral aan Lamb. De vergelijking met laatstgenoemde ligt mogelijk eveneens aan de vocalen van de frontvrouw (die voorheen met haar band YaYa de regionale podia, alsmede de Roos van Nijmegen in 2006 niet onbetuigd liet). Zij heeft, naast haar aansprekende uiterlijk, de beschikking over een erg mooie stem. Een stem die deze avond voornamelijk breekbaar klinkt wanneer nodig en bij felle gedeelten soms wat tekort komt. Mogelijk ligt dit ook aan het feit dat de eigen effectapparatuur niet geheel fijntjes staat afgesteld, waardoor oversturing continu op de loer ligt. Dat probleempje speelt ook de andere instrumenten parten. De samples en apparatuur missen EQ- en volumebalans, waardoor het geheel soms behoorlijk lijkt te struikelen. Mochten zij dat op 9 mei in Doornroosje beter voor elkaar hebben, dan is TSBE door het dikke geluid een kanshebber op eremetaal deze Roos-editie. Mits zij natuurlijk de finale halen, want de jury zou best eens wat problemen kunnen hebben met de fragmentarische aard van de composities, of het feit dat de gortdroge drums en basnootjes binnen de nummers de groove er behoorlijk uit halen. Wat minder stug spel en meer consistentie zouden deze band goed doen, maar voor een aangename kennismaking zorgt met men dit optreden zeker.
Gelijkwaardige tweede voorronde Roos van Nijmegen
Drie uiteenlopende bands met kwaliteit als overeenkomst
Op sfeer gebouwde triphop, smerige garagerock en zoetige folkpop; niet bepaald drie muziekstijlen die je live op één avond zou verwachten. Trans Sahara Bowling Experience, Shaemless en Wolves Dressed In Sheep hebben muzikaal bijzonder weinig met elkaar te maken. Toch valt er een schakel tussen bovengenoemde stijlen aan te wijzen tijdens deze tweede voorronde van de Roos van Nijmegen. De gemeenschappelijke factor, behalve deelname aan de Roos, is dat ze alle drie over bepaalde kwaliteiten beschikken die het voor de toehoorder interessant kan maken om naar een optreden van één van hen te gaan.
Shaemless is al lang geen onbekende meer in Nijmegen en omstreken. Dit jonge drietal heeft al veelvuldig middels competities en andere optredens hun schurende garagerock laten horen. De jonkies hebben veel bijgeleerd in de loop der tijd en zijn nu klaar voor de Roos van Nijmegen. De jongens hebben absoluut lef, en schuwen een stevig rockgebaar niet bepaald. De potentie druipt, afgaande op dit optreden, van het drietal af. Toch zit er ook een rem op de groei van Shaemless. De nummers van de drie rockers pakken wel, maar ze pakken niet door. Het mist ‘ballen’. Spelen zonder bassist is tamelijk hip en ook leuk, maar voor de twee gitaristen in Shaemless zou het best eens bevrijdend kunnen werken wanneer geen van beiden voor de dikke basis zou hoeven zorgen. Hierdoor zouden zij vrijelijker kunnen spelen en excelleren. Het optreden van deze mannen is van een niveau dat ondergetekende nog niet heeft gezien in hun nabije verleden. Het gaat goed met Shaemless. Nu is het tijd voor de volgende stap: keuzes maken. Het maakt nieuwsgierig waar het heen zal gaan met deze energieke garagerockers.
De folkies van Wolves Dressed in Sheep zullen het goed doen binnen de huidige Mumford & Sons-trend. Dat zij deze muziekstijl tamelijk feilloos beheersen zal hen geen windeieren leggen in de komende periode. Folk is natuurlijk iets ‘van alle tijden’, wat dat betreft zitten ze goed. Voor de liefhebber die net wat verder wil kijken dan de geijkte paden is ‘Wolves’ mogelijk wat te braaf en/of lieflijk. Ook missen zij nog net een bepaalde slag, die hun voorbeeldhitmachine zichzelf wel eigen heeft gemaakt. Juist, net dat hitje. Hoewel ieder nummer van ‘Mumford’ klinkt als het vorige, is het wel iedere keer raak bij het Pinkpopminnende publiek. Wanneer de drie jongens en meid net dat ene pakkende deuntje ook zo uit kunnen melken heeft het kleine en sympathieke Brave Burger Records van OIIO-lid Joni een dikke klapper te pakken met Wolves Dressed in Sheep. Aan het enthousiasme van Menno (met de moeilijke achternaam) en de zijnen zal het absoluut niet liggen. Ze zorgen met hun makkelijk in het gehoor liggende liedjes voor een goede sfeer. Wederom een kanshebber voor de strijd in Doornroosje op Hemelvaartsdag.
De drie bands die volgende week in Merleyn spelen, te weten de ‘female’ rock van Burning Paris, stevige metal van Lysogenic Cycle en het crossoverfeest van Season Crow, hebben in de tweede voorronde geduchte tegenstanders gehad. Proost op een sportieve wedstrijd!